Τι έχουν τα άτιμα και πέφτουν; Του Μανώλη Δημελλά

Οι απανωτές πτώσεις αεροσκαφών έχουν προκαλέσει απώλειες ανθρώπων, θλίψη στους συγγενείς τους, εκνευρισμό στους ειδικούς, φόβο στον κοσμάκη, και ένα δημιουργικό παραλήρημα σε μελλοντολόγους, αριθμολόγους, αλλά και κάθε είδους φαντασιόπληκτους σεναριογράφους. Η αλήθεια είναι πως τέτοιες μέρες ξυπνούν μνήμες (και μυρωδιές) από το Helios, που έπεσε στις 14 Αυγούστου 2005 στο Γραμματικό.

Ας κάνουμε μια μικρή ανακεφαλαίωση στα φετινά χτυπήματα της μοίρας.

8 Μάρτη 2014.

Πτήση 370. Μαλαισιανών Αερογραμμών 777-200ER. Από τη Κουάλα Λουμπούρ για το Πεκίνο. 227 επιβάτες+15μελές πλήρωμα εξαφανίστηκαν.

Ακόμη αναζητείτε η τύχη του! Βρίσκεται κάπου ανάμεσα στον κόσμο του Lost...και της Ατλαντίδας. Οι εκδοχές θα μπορούσαν να γίνουν πολυσέλιδο χοντρό βιβλίο.

17 Ιουλίου 2014.

Πτήση MH 17. Μαλαισιανών αερογραμμών 777-200ER. Αναχώρησε από Άμστερνταμ και είχε προορισμό την Κουάλα Λουμπούρ. Έπεσε 50 χλμ από τα Ρωσο-Ουκρανικά σύνορα. Σκοτώθηκαν οι 298 επιβαίνοντες.

Οι φήμες: Αντιαεροπορικός πύραυλος εδάφους από τους αντάρτες.

Υπάρχει ακόμη και μια ενδιαφέρουσα αριθμολογική εκτίμηση της τραγωδίας: Αυτό το 777 είχε 17 χρόνια πτήσεων μέχρι τη μοιραία στιγμή της 17ης Ιουλίου, στη πτήση MH 17! Ο μαγικός αριθμός 7 ρούφηξε το αεροπλάνο.

23 Ιουλίου 2014.

Πτήση GE222 της TransAsia, ένα δικινητήριο ελικοφόρο ATR-72-500.

Το αεροσκάφος έπεσε σε ένα χωριό κοντά στο αεροδρόμιο Magong της Taiwan.

Αποτέλεσμα να σκοτωθούν 48 άνθρωποι και να τραυματιστούν 11. Επέβαιναν 54 επιβάτες και είχε 4μελές πλήρωμα.

Φταίει ο περαστικός τυφώνας Μάτμο;

«Τα δελτία καιρού έδειχναν ότι όλα ήταν εντάξει για την προσγείωση. Δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά τι πήγε λάθος». Δήλωση Ταϊβανέζου αξιωματούχου. (http://atwonline.com/safety/transasia-atr-72-was-attempting-go-around-when-it-crashed-village).

24 Ιουλίου 2014.

Πτήση AH5017 της Air Algerie. Αεροσκάφος τύπου McDonnell Douglas MD-83. Νεκροί οι 118 επιβαίνοντες.

Το τζετ είχε ναυλώσει η Air Algerie από την ιδιωτική ισπανική εταιρεία Swiftair.

Ο πιλότος ζήτησε να επιστρέψει. Πρώτη εκτίμηση η κακές καιρικές συνθήκες. Αναφέρεται μια εξαιρετικά άγρια χαλαζόπτωση! (www.airliners.net)

Δεν αποκλείσθηκε όμως και το ενδεχόμενο τρομοκρατικής ενέργειας, εξαιτίας της τεταμένης κατάστασης που επικρατεί στο Μάλι, με τους φανατικούς ισλαμιστές που συνεργάζονται με την Αλ Κάιντα. (http://gr.euronews.com/2014/07/24/air-algerie-plane-crashes-over-sahara-51-french-nationals-on-board)

Έχουμε και λέμε: 4 αεροπορικές τραγωδίες και περισσότερα από 700 θύματα μέσα σε 140 μέρες. Ωστόσο η εμπιστοσύνη μας στα αεροπλάνα παραμένει ακλόνητη, σα βράχος, αφού στατιστικά έχουν τα λιγότερα ατυχήματα από όλα τα μέσα, και βέβαια αν θέλει κάποιος να ταξιδέψει στα γρήγορα, δεν μπορεί (τουλάχιστον σήμερα) να διακτινιστεί! Τις τραγωδίες ακολουθούν κλάματα, αποζημιώσεις και μπόλικες συστάσεις στις εταιρίες. Ξέχασα γίνονται και στατιστικά διαγράμματα, και μερικά δραματικά φίλμ. Ακολουθούν οι αβάσταχτες σιωπές.

Τι λέει για τις περιπτώσεις πτώσεων η περίφημη Συμφωνία του Μόντρεαλ 2004, "όταν ένας επιβάτης υποστεί σωματική βλάβη ή πεθάνει ως αποτέλεσμα δυστυχήματος, οι αεροπορικές εταιρείες έχουν απεριόριστη ευθύνη (προ της Συμφωνίας το ανώτατο όριο ήταν ?26.000). Οι αεροπορικές εταιρείες απαλλάσσονται από την ευθύνη μόνο αν μπορούν να αποδείξουν ότι δεν ήταν υπαίτιες για την απώλεια". (http://www.aagora.gr/).

Μόνο για την lost πτήση 307, ένα γκουγκλάρισμα δίνει 56.000.000 αποτελέσματα. Όσο για το δεύτερο 777, κι αυτό των Μαλαισιανών αερογραμμών, η πρόχειρη έρευνα δίνει 87.600.000! Και τα επίσημα στοιχεία, τα πορτοκαλιά-μαύρα κουτιά, δεν έχουν δώσει ακόμα καμμιά απάντηση. Πάντως το ποσοστό του ανθρώπινου παράγοντα που έχει να κάνει με λάθη ή κακή συνεννόηση, ανάμεσα στους πιλότους και τον πύργο ελέγχου, σε δεκάδες μελέτες ξεπερνά το 70%. (www.atsb.gov.au, boeing.com).

Ποιόν να πιστέψει κανείς και τι; Μιλάνε ή γράφουν διαρκώς για φήμες τρομοκρατικών χτυπημάτων, χωρίς να παρουσιάζονται επίσημα στοιχεία.

Τι γίνεται με τις συντηρήσεις των αεροσκαφών; Μήπως ήρθε η ώρα θα έπρεπε να αλλάξουν οι κανόνες και οι όροι των πτήσεων;

Μήπως το μυστικό κρύβεται κάπου ανάμεσα στα μηχανήματα και τις φθορές τους αλλά κυρίως στους ανθρώπους, που εμπιστευόμαστε τις ζωές μας; δύο κορυφαία ζητήματα των πληρωμάτων, είναι η χαλάρωση, δηλαδή ο εφησυχασμός και η κούραση. (14/3/09, kathimerini.gr). Μα και τα δύο δεν έχουν να κάνουν με την οικονομική πολιτική που χαράσσει μια εταιρία; τόσο στις αποδοχές, όσο και στον τρόπο διαχείρισης της πτητικής μας ασφάλειας; Πόσα χρήματα έχει σκοπό να ξοδέψει;

Σύμφωνα με την boeing μέχρι το 2032 θα χρειαστούν 500.000 νέοι χειριστές, οι 200.000 από αυτούς μόνο για την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού και περίπου 80.000 στην Κίνα. (fortunegreece.com) Την ώρα που τα B777LR και τα A380, είναι φτιαγμένα για πολύωρες πτήσης ποιος νοιάζεται για τη κούραση του ιπτάμενου προσωπικού; ίσως αν υπήρχε ανεπτυγμένη εργασιακή συνείδηση να αναγνωρίζαμε, και σε αυτόν το κλάδο, τα αληθινά προβλήματα. Μήπως ρίξατε μια ματιά το πόρισμα για την τραγωδία του Helios, στο Γραμματικό πριν εννιά χρόνια; http://www.aaiasb.gr/imagies/stories/documents/11_2006.pdf

Τα ερωτήματα είναι πολλά και δεν είναι γραμμένα στη πλαστικοποιημένη Α4 σελίδα, που έχουν τα αεροπορικά καθίσματα. Όταν φτάσουμε να δέσουμε τη ζώνη μας ανησυχούμε περισσότερο για τη ταλαιπωρία και το χαμένο χρόνο στον αέρα.

Μας αφορούν όμως όλους, τουλάχιστον στο βαθμό που νιώθουμε ότι θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς τα επόμενα μοιραία θύματα σε μια τυχαία πτήση ρουτίνας.