Οι απαντήσεις, τα σχόλια και οι (αντι) προτάσεις στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Οι απαντήσεις, τα σχόλια και οι (αντι) προτάσεις στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ
για την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση

Το πρόγραμμα:
«Στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς προχώρησε σε κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων, στην αλλαγή του εξεταστικού συστήματος, στην αντικατάσταση της συνέντευξης με την ψήφο των διδασκόντων στη διαδικασία εκλογής διευθυντών-υποδιευθυντών σχολικών μονάδων, καθώς και στο διαχωρισμό πρότυπων και πειραματικών σχολείων».
 


Α) Κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων:

Η αλήθεια:

Η Τράπεζα Θεμάτων Διαβαθμισμένης Δυσκολίας (Τ.Θ.Δ.Δ.) έγινε συμβουλευτικό εργαλείο στα χέρια εκπαιδευτικών και μαθητών και καταργήθηκε η υποχρεωτικότητα της λήψης θεμάτων (2ο και 4ο) στις προαγωγικές εξετάσεις της  Α΄ και Β΄ τάξης Γενικού Λυκείου και ΕΠΑ.Λ.. Η δημιουργία της Τράπεζας θεμάτων κόστισε περίπου 1.500.000 ευρώ  και  χρηματοδοτήθηκε απικλειστικά από Ευρωπαϊκά Προγράμματα, αποτελεί  δε ξόδεμα χρημάτων χωρίς ανάλογη ποιότητα και τεχνική υποδομή. Τα λειτουργικά και επιστημονικά προβλήματα της Τράπεζας Θεμάτων ήταν (και είναι σε μικρότερο βαθμό) αρκετά και θα έπρεπε να συνεχιστεί η προσπάθεια προς την ανανέωση και τον εμπλουτισμό της, καθώς και τη βελτίωση της ποιότητας και της λειτουργικότητάς της, όχι απλά να καταργηθεί η υποχρεωτικότητά της και έκτοτε να αφεθεί στην τύχη της και να παραμένει στατική.

Το ερώτημα:
Πώς ακριβώς η κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων βελτίωσε την διδακτικό-παιδαγωγική διαδικασία; Με βάση ποια μελέτη «καταργήθηκε» ένα εργαλείο διδακτικής  προσέγγισης το οποίο δεν εφαρμόστηκε πιλοτικά;
 Η πρόταση:
Οι εκπαιδευτικοί, παρά την κατάργηση της υποχρεωτικότητας της Τράπεζας Θεμάτων, χρησιμοποιούν στην μεγάλη πλειοψηφία τους θέματα από αυτήν και στις προαγωγικές εξετάσεις της Α΄και Β΄Λυκείου. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να υπάρχουν υποχρεωτικά θέματα από την Τράπεζα γιατί αυτό προϋποθέτει ίσες ευκαιρίες μάθησης για όλα τα σχολεία και όλους τους μαθητές που δεν υπάρχουν στην πράξη (σχολεία ακριτικών νησιών σε σύγκριση με αστικά σχολεία).
Επίσης διαστρεβλώθηκε η αλήθεια ως προς τον ρόλο της Τράπεζας στην προαγωγή του μαθητή. Το τελευταίο έχει να κάνει αποκλειστικά με τους όρους και τις προϋποθέσεις στην προαγωγή  των μαθητών και όχι με τα θέματα που σε πολλές περιπτώσεις ήταν ισοδύναμα ή και ευκολότερα από τα θέματα που τα προηγούμενα χρόνια τέθηκαν σε εξετάσεις (ασφαλώς υπήρξαν και περιπτώσεις υπερβολικές, επαναλαμβανόμενες και λαθεμένες). Αυτό πιστοποιεί περσινή έρευνα μου στο Νομό Δωδεκάνησου, η οποία πρόκειται να ανακοινωθεί και στο συνέδριο της Παιδαγωγικής Εταιρείας φέτος.
Να συνεχιστεί η προσπάθεια βελτίωσης, ταξινόμησης, ορθολογικοποίησης των θεμάτων της Τράπεζας από επιτροπές εκπαιδευτικών που θα επιλεγούν με διαφανή και αντικειμενικά κριτήρια.

Β) Αλλαγή του εξεταστικού συστήματος
Η αλήθεια
Δεν πρόκειται για ουσιαστική αλλαγή αλλά για “επεμβάσεις” σε ένα σύστημα που υπήρχε (και δεν εφαρμόστηκε) προκειμένου να “ανοίξουν” τα επιστημονικά πεδία για τους μαθητές, ώστε να δηλώνουν περισσότερες σχολές, κάτι το οποίο θεωρώ ότι είναι σωστό. Στην προσπάθεια του αυτή το Υπουργείο Παιδείας υϊοθέτησε “μερεμέτια” που είχαν εν πολλοίς «επιστημονικές αναντιστοιχίες» και σε κάποιες περιπτώσεις παγκόσμιες πρωτοτυπίες. Συγκεκριμένα τα επιστημονικά πεδία δεν αντιστοιχήθηκαν σωστά με τις σχολές των πεδίων και δυνητικά θα μπορούσε κάποιος να εισαχθεί και στην Ιατρική Σχολή  με την εξέταση  των Αρχαίων, των Λατινικών και της Βιολογίας γενικής παιδείας. Ακόμα και σήμερα το «νέο εξεταστικό σύστημα» δεν έχει ολοκληρωθεί, αφού το Υπουργείο Παιδείας, παρά την πρόβλεψη του Νόμου, δεν ανακοίνωσε τον τρόπο υπολογισμού των συνολικών μορίων ενώ η σχολική χρονιά έχει αρχίσει.

Το ερώτημα:
Υπήρχε εναλλακτική πρόταση, ώστε η «αναγκαία επέμβαση» στο Νόμο για την εισαγωγή των μαθητών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση να είναι πιο «ορθολογική» και να μην παρουσιάζει ασυνέχειες και παράδοξα; Υπήρξε διάλογος του Υπουργείου με κόμματα και εκπαιδευτικούς φορείς; Ποιες ήταν οι εναλλακτικές προτάσεις που δημόσια κατατέθηκαν;


Η πρόταση

Η αντιστοίχιση των σχολών πρέπει να έχει χαρακτηριστικά συνέχειας της γνώσης και επιστημονικής συνέπειας  του αντικειμένου σπουδών με το σύνολο των εξεταζόμενων μαθημάτων. Το νέο εξεταστικό σύστημα έπρεπε να δοθεί ενιαίο με όλες του τις παραμέτρους στη δημοσιότητα και όχι σε δόσεις που ακόμα οφείλονται.
Το νέο αυτό πρόγραμμα οφείλει να ισχύσει για τρία τουλάχιστον χρόνια αρχής γενομένης από τους μαθητές της Α΄Λυκείου, ώστε να υπάρχει ομαλότητα και σταθερότητα  στην καθημερινή σχολική ζωή των μαθητών και όχι να περιμένουν να δούν «τι θα τους ξημερώσει η επόμενη ημέρα». Τέλος στην διάρκεια αυτών των ετών να υπάρξει διάλογος με τεκμηρίωση για να δούμε με ποιο τρόπο  οι μαθητές θα εισάγονται στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Στην κατεύθυνση αυτή θέση στη συζήτηση έχει και η απόκτηση Εθνικού απολυτηρίου, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα.

 
Γ) Αντικατάσταση της συνέντευξης με την ψήφο διδασκόντων στη διαδικασία εκλογής διευθυντών-υποδιευθυντών σχολικών μονάδων.
Η αλήθεια
Η συγκεκριμένη ρύθμιση φαίνεται να είναι “δημοκρατική” αλλά στην ουσία δεν έλυσε προβλήματα της διοίκησης των σχολικών μονάδων, ούτε θέματα σχετικά με την αξιοκρατία. Απεναντίας, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που δημιούργησε προβλήματα σχέσεων μεταξύ εκπαιδευτικών και υποψηφίων διευθυντών-υποδιευθυντών, ομαλής λειτουργίας του συλλόγου διδασκόντων και μια άνευ προηγουμένου αναστάτωση στους εκπαιδευτικούς χωρίς αντικειμενικό σκοπό. Τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν υπάρχουν ιδιαίτερες αλλαγές στις διευθύνσεις των σχολείων και όσες υπάρχουν οφείλονται, κατά κύριο λόγο, στις αποχωρήσεις των μέχρι πρότινος διευθυντών σχολικών μονάδων λόγω συνταξιοδότησης. Η «δημοκρατικότητα» της εκλογής (αντί επιλογής) των διευθυντών σχολικών μονάδων δικαίωσε, εκ των υστέρων, την κρίση των συμβουλίων επιλογής. Τέλος, υπάρχει η προσφυγή της Πανελλήνιας Ένωσης Διευθυντών Εκπαίδευσης για την αντισυνταγματικότητα των διατάξεων του Νόμου αυτού η οποία πρόκειται σύντομα να συζητηθεί στο ΣτΕ. Επίσης, σύμφωνα με νομικούς κύκλους, ελέγχεται η συνταγματικότητα της ρύθμισης του αποκλεισμού υποψηφίων διευθυντών οι οποίοι λαμβάνουν ποσοστό ψήφων μικρότερο του 20%. Είναι βέβαιο πάντως ότι οι περισσότερες ρυθμίσεις έγιναν πρόχειρα και χωρίς μελέτη και σχεδιασμό, αφού ακόμα και στις διατυπώσεις των άρθρων του Νόμου υπάρχουν παράδοξα και ασάφειες.Πολλές «στρεβλώσεις» παρατηρήθηκαν και στα μοριοδοτούμενα προσόνταα των υποψηφίων. Τέλος να επισημάνουμε ότι δεν προέκυψε αντίστοιχο σύστημα επιλογής στελεχών εκπαίδευσης σε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα.
Το ερώτημα:
Με βάση ποια μελέτη ή με ποια εμπειρία σε χώρες της Ευρώπης προχώρησε μια τέτοια ρύθμιση; Μελετήθηκαν όλες οι παράμετροι της ρύθμισης αυτής ή εξυπηρέτησε μόνο «ιδεοληπτικές ανησυχίες»; Τέλος, ποια ήταν η λογική της ποσόστοσης του 33% της ψηφοφορίας στον τελικό αριθμό των μορίων των υποψηφίων; Ερωτήθηκε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους για την συνταγματικότητα της ρύθμισης του αποκλεισμού από τη διαδικασία επιλογής όσων συγκεντρώνουν ποσοστό μικρότερο του 20%;
Η πρόταση:
Η επιλογή των στελεχών εκπαίδευσης οφείλει να ακολουθήσει τα διεθνή πρότυπα, δηλαδή την αποτίμηση των τυπικών και ουσιαστικών προσόντων των υποψηφίων, την εμπειρία και την αξιολόγησή τους σε κάθε θέση που υπηρετούν. Η γνώμη του συλλόγου διδασκόντων αλλά και άλλων συντελεστών της εκπαίδευσης πρέπει να έχει θέση και να αποτιμάται με τη συμμετοχή τους στην αξιολογική διαδικασία (αντί ψηφοφορία). Κάθε εκπαιδευτικός μπορεί να κρίνει στοιχεία, πτυχές αλλά και συνολικά την παρουσία ενός διευθυντή αλλά και εκπαιδευτικών που ενδιαφέρονται για τη θέση αυτή. Η εκλογική διαδικασία με τον τρόπο που προβλέπεται δεν προάγει ούτε την επιστημονική και διοικητική ικανότητα των υποψήφίων αλλά ούτε και τη «θέληση» των εκπαιδευτικών αφού υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες που ομοιάζουν περισσότερο με την υποψηφιότητα συνδικαλιστικού στελέχους..

Δ) Διαχωρισμός πρότυπων και πειραματικών σχολείων.

Η αλήθεια:
Η κατάσταση που δημιουργήθηκε στα Πειραματικά και Πρότυπα σχολεία δεν έχει προηγούμενο. Το μέτρο αυτό κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση, αφού δεν έγινε βάση ενός εκπαιδευτικού σχεδιασμού στον οποίο να δηλώνεται η σκοπιμότητα και η στόχευση, καθώς δεν απαντήθηκαν ερωτήματα  του τύπου «γιατί επιβάλλεται ο διαχωρισμός αυτός;”  “πώς ακριβώς θα βοηθήσει τη λειτουργία και την αποστολή των σχολείων αυτών;”, «με βάση ποια μελέτη έγιναν οι αλλαγές αυτές;», «Ποια είναι η ιστορική πραγματικότητα;», «Ποια είναι η διεθνής εμπειρία;». Φοβάμαι ότι η μόνη απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι η «ιδεοληπτική ανησυχία» της πολιτικής ηγεσίας που οδήγησε σε έναν πρόχειρο Νόμο, ο οποίος δεν έλυσε κανένα από τα προβλήματα των Πρότυπων και Πειραματικών σχολείων ενώ αντίθετα προσέθεσε προβλήματα καθημερινής λειτουργίας τους. Ενοχοποίησε δε και σε κάποιο βαθμό την έννοια της “αριστείας” σε μαθητές και γονείς, αφού καθημερινά αμφισβητείται ο ρόλος της από επίσημα χείλη.

Το ερώτημα:
Με βάση ποια επιστημονική μελέτη έγινε ο σχεδιασμός και η υλοποίηση του διαχωρισμού των Πρότυπων από τα Πειραματικά Σχολεία, ποια ήταν η στόχευση, με βάση ποια κριτήρια άλλαξε ο τρόπος εισαγωγής των μαθητών σε αυτά;

Η πρόταση:
Να επανέλθει ως είχε ο θεσμός των Πρότυπων και Πειραματικών σχολείων και να ενισχυθεί από την πλευρά της Πολιτείας η έννοια της αριστείας, της συμμετοχής και της ευγενούς άμιλλας. Είναι απολύτως εφικτό (χωρίς δημοσιονομική δαπάνη) να επεκταθεί ο θεσμός των Πειραματικών σχολείων σε κάθε Νομό.

Το πρόγραμμα:
«Η άτυπη επιτροπή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που συστήσαμε προχώρησε στην επεξεργασία προτάσεων-διορθώσεων στα άρθρα του νομοσχεδίου που ήταν σχετικά με τα φροντιστήρια, τα ιδιωτικά σχολεία και την ειδική αγωγή. Έκανε συναντήσεις με διευρυμένη συμμετοχή για το θέμα του ενιαίου βιβλίου καθώς και για το θέμα των ξένων γλωσσών».

Η αλήθεια:

Δεν υπάρχουν άτυπες επιτροπές που ορίζονται χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο και χωρίς  κριτήρια σε ένα ευνομούμενο κράτος. Υπάρχει συντεταγμένη προσπάθεια της πολιτείας να διερευνήσει και να συνθέσει εμπεριστατωμένη πρόταση, με  επιτροπές από πρόσωπα που έχουν επιστημονική κατάρτιση και εμπειρία προκειμένου να εξευρεθούν οι βέλτιστες λύσεις με τον οργανωμένο διάλογο. Αυτό δεν έγινε για την ιδιωτική εκπαίδευση και τα φροντιστήρια, ούτε φυσικά ελήφθησαν υπόψη οι ιδιαιτερότητες της ειδικής αγωγής στο σύνολό τους. Έγινε όμως μια ημιτελής προσπάθεια εξορθολογισμού της υφιστάμενης κατάστασης.
Η ιδιωτική εκπαίδευση είναι και αυτή, όπως και τα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία, θύμα της “ιδεοληπτικής ανησυχίας” της προηγούμενης Κυβέρνησης, αφού βρέθηκε τελικά να επιβαρύνεται το 60% των νοικοκυριών με 23% Φ.Π.Α. επειδή δεν μπορούσε να βρει (και δεν έψαξε να βρει, δεν ρώτησε να της προτείνουν) δημοσιονομικά ισοδύναμα. Δεν υπάρχει καμία χώρα στην Ευρώπη (ούτε στην Αμερική και στην Αυστραλία από όσο μπορούμε να γνωρίζουμε) που να επιβαρύνει τόσο πολύ την ιδιωτική εκπαίδευση στο σύνολό της.
Το θέμα του ενιαίου βιβλίου δεν αποτέλεσε ποτέ  επισήμα θέμα συζήτησης του Υπουργείου Παιδείας, πέρα από μια αναφορά του κ. Μπαλτά σε μια συνέντευξή του. Αποτελεί ένα θέμα προβληματισμού αφού συγκεντρώνει θετικά αλλά και αρνητικά σημεία, σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, και πάντως δεν μπορεί να αποτελέσει θέμα του προγράμματος ενός κόμματος σε μια συνεδρίασή του και χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση που να συνδέεται με την ελληνική πραγματικότητα. Οι χώρες που το υϊοθέτησαν, σχεδίασαν και μελέτησαν χρόνια την σταδιακή εφαρμογή του.


Το ερώτημα:
Με ποια κριτήρια δημιουργούνται οι «άτυπες επιτροπές» του Υπουργείου Παιδείας; Η επιβολή του Φ.Π.Α. κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση; Πλήττει τα παιδιά μόνο των πλούσιων οικογενειών; Δεν υπάρχουν δημοσιονομικά ισοδύναμα για την κατάργησή του πλέον; Ποιες είναι οι προτάσεις των πολιτικών κομμάτων σε αυτό; Ποια είναι η θεσμική πρόταση του Υπουργείου Παιδείας για την χρήση του ενιαίου βιβλίου ανά μάθημα;

Η  πρόταση:
Να μην υπάρχει καμία άτυπη επιτροπή. Υπάρχουν θεσμοί υποστήριξης του Υ.ΠΟ.ΠΑΙ.Θ. όπως είναι το Ι.Ε.Π., οι Σχολικοί Σύμβουλοι, οι Διευθυντές Σπουδών, οι εκπαιδευτικοί και τόσοι άλλοι. Αν παρόλα αυτά η πολιτεία επιθυμεί να συγκροτήσει επιτροπές διερεύνησης ενός συγκεκριμένου θέματος, οφείλει να τις στελεχώσει με  πρόσωπα που θα επιλεγούν με αντικειμενικά και επιστημονικά κριτήρια για το συγκεκριμένο θέμα κάθε φορά.
Να καταργηθεί ο Φ.Π.Α. στη δραστηριότητα της ιδιωτικής εκπαίδευσης, αφού πρώτα βρεθούν αξιόπιστα δημοσιονομικά ισοδύναμα που θα προκύψουν μέσα από διάλογο και προτάσεις των κομμάτων και των φορέων.

Το πρόγραμμα:
«Περαιτέρω, κατέθεσε συνολική πρόταση για τις αναθέσεις στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς και προτάσεις για την αναμόρφωση της ύλης στα βασικά μαθήματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ προχώρησε και στην επεξεργασία πρότασης για το μικτό σύστημα πρόσβασης σε ΑΕΙ-ΤΕΙ».

Η αλήθεια:
Δεν υπάρχει καμία επίσημη δημόσια τεκμηριωμένη πρόταση αναθέσεων μαθημάτων στους εκπαιδευτικούς της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, υπήρχε και υπάρχει μόνο “τακτοποίηση” για την συμπλήρωση ωραρίου των εκπαιδευτικών. Η ανάθεση των μαθημάτων συνδέεται άρρηκτα με τα ωρολόγια εβδομαδιαία προγράμματα των Γυμνασίων, των Γενικών Λυκείων και των ΕΠΑ.Λ.
Η αναμόρφωση της ύλης και γενικότερα τα Προγράμματα Σπουδών της Εκπαίδευσης αποτελούν επιστημονικό, εκπαιδευτικό και διδακτικό θέμα  για διευρυμένη συζήτηση και θα έπρεπε το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.) να λειτουργεί όχι μόνο συμβουλευτικά αλλά και ουσιαστικά προς την κατεύθυνση αυτή. Επομένως απαιτείται η αναβάθμιση της λειτουργίας και του ρόλου του  ΙΕΠ μέσα από την στελέχωσή του με επιστήμονες υψηλών προσόντων και μεγάλης εμπειρίας, κάτι το οποίο δεν φάνηκε να συμβαίνει τους προηγούμενους μήνες. Αντίθετα το ΙΕΠ, αποψιλωμένο από στελεχειακό ανθρώπινο δυναμικό και από αρμοδιότητες προσπαθεί μάταια να διεκπεραιώσει διαδικαστικά πλέον θέματα.
Όμως οφείλουμε να επισημάνουμε το θετικό γεγονός ότι τον περασμένο Φεβρουάριο μειώθηκε η εξεταστέα ύλη των μαθημάτων της Α΄και Β΄Λυκείου ως επιτακτική ανάγκη που προέκυψε από την ίδια τη διδακτική πρακτική. Οφείλουμε επίσης να αναγνωρίσουμε ως ορθή επιλογή το «πάγωμα» των νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών του Γενικού Λυκείου που ανακοινώθηκαν δύο ημέρες πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.
Δεν υπάρχει επίσης καμία επίσημη δημόσια τεκμηριωμένη πρόταση για το σύστημα εισαγωγής μαθητών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Υπάρχουν σπαράγματα προτάσεων και αόριστες αναφορές σε αυτό όπως η «ελεύθερη είσοδος στις σχολές» χωρίς ωστόσο να μας εξηγούν πώς ακριβώς θα υλοποιηθεί μια τέτοια πρόταση που φαίνεται «φιλολαϊκή». Η πρόταση για μεικτό σύστημα εισαγωγής είναι γενικόλογη και θα πρέπει να γίνει συγκεκριμένη.

Το ερώτημα:
Ποια είναι η συνολική δημόσια τεκμηριωμένη πρόταση της προηγούμενης Κυβέρνησης για την ανάθεση διδασκαλίας μαθημάτων;
Ποια είναι η συνολική δημόσια τεκμηριωμένη πρόταση της προηγούμενης Κυβέρνησης για την αναμόρφωση της ύλης και των Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών;
Ποια είναι η συνολική δημόσια τεκμηριωμένη  (και συγκεκριμένη) πρόταση της προηγούμενης Κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων για το σύστημα εισαγωγής μαθητών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση;.
Η πρόταση:
Η ανάθεση της διδασκαλίας μαθημάτων στους εκπαιδευτικούς οφείλει να κινείται στο πλαίσιο της επιστημονικής «σύνδεσης» του αντικειμένου σπουδών των εκπαιδευτικών, να γίνεται με γνώμονα την ορθολογική χρήση του διδακτικού ωραρίου και με τη διάκριση που επιβάλλεται στο Γυμνάσιο, Λύκειο και ΕΠΑ.Λ. (η αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών επέφερε τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που στόχευε χωρίς ουσιατικό δημοσιονομικό όφελος). Οφείλει δε να αποτελέσει συνάρτηση του ωρολόγιου εβδομαδιαίου προγράμματος διδασκαλίας.
Το σύστημα πρόσβασης για την εισαγωγή των μαθητών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση πρέπει να αποτελέσει σημείο σύγκλισης και διαλόγου όλων των πολιτικών κομμάτων και των φορέων της εκπαίδευσης, ώστε, μέσα από ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, να καταστεί σταθερή αναφορά σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς. Οι γενικόλογοι όροι όπως “μεικτό σύστημα” δεν παραπέμπουν πουθενά και πάντως ένα τέτοιο ζήτημα δεν μπορεί να αποτελέσει σημείο του προγράμματος ενός κόμματος που προέκυψε από μια συνεδρίαση. Στο διάλογο αυτόν σημαντική θέση έχει η απόκτηση του Εθνικού Απολυτηρίου, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα.
 
 
Καραγιάννης Ιωάννης
Σχολικός Σύμβουλος Μαθηματικών Ν. Δωδεκανήσου & Κυκλάδων
Μέλος του τομέα παιδείας του Ποταμιού
Υπεύθυνος παιδείας Ν. Δωδεκανήσου