ΕΚΘΕΣΗ ΥΠΟΣΧΕΣΕΩΝ - Του Θάνου Ζέλκα

Οι διεθνείς εκθέσεις σε όποια χώρα του κόσμου κι αν διοργανώνονται, αποτελούν από μόνες τους ιδιαιτέρως σημαντικά γεγονότα. Σε καμία άλλη πλην της δικιάς μας, δεν υπήρξε η αναγκαιότητα να μεταφέρεται το Κοινοβούλιο στους χώρους της έκθεσης και τελικά να υποβαθμίζεται το γεγονός και να ασχολούνται όλοι με τις εξαγγελίες της Κυβέρνησης και με την αντιπαράθεσή της με την Αντιπολίτευση. Είναι ένα κατάλoιπο κι αυτό της Ελλάδας που είχε θεοποιήσει αυτούς που αποδείχθηκε μετέπειτα ότι ήταν οι υπογράφοντες της καταστροφής της.

Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης θα μπορούσε να ήταν εφάμιλλη με αυτές των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων αν δεν είχε γίνει αυτό το τραγικό λάθος. Και το χαρακτηρίζω έτσι γιατί δεν ήταν λίγες οι φορές που εξαιτίας της πολιτικοποίησης της, τις ημέρες της διεξαγωγής της στους δρόμους της συμπρωτεύουσας έγιναν έκτροπα μεταξύ διαδηλωτών και δυνάμεων των ΜΑΤ. Ελάχιστες φορές ήταν πρωταγωνιστές οι επαγγελματίες που συμμετέχουν στην έκθεση. Αφού πουλούσαν περισσότερο το γεύμα του Πρωθυπουργού, οι ροτόντες με τους πολιτικούς και τους φίλους τους, τα συνθήματα και όλα αυτά που δεν είχαν καμία θέση σ' εκείνο το χώρο.

Στις αντίστοιχες εκθέσεις του εξωτερικού πρωταγωνιστούν η καινοτομία, η αισθητική, τα ίδια τα εκθέματα. Δεν χρειάζονται τους πολιτικούς να αναμειχθούν κι αν το κάνουν, φροντίζουν να είναι ιδιαιτέρως διακριτικοί προκειμένου να μην επισκειαστεί το γεγονός. Οι πόλεις πάλι αποκτούν μια άλλη οντότητα. Στολίζονται, ενισχύονται τα πολιτιστικά γεγονότα, στήνονται υπαίθριες γιορτές. Όλοι είναι ικανοποιημένοι. Και οι επαγγελματίες που δουλεύουν περισσότερο εκείνες τις ημέρες και οι κάτοικοι των πόλεων που έχουν την ευκαιρία να γιορτάσουν αλλά και οι επισκέπτες που πηγαίνουν επί τούτου.

Κι όμως η ΔΕΘ έχει να επιδείξει πολλά που δεν κάναμε τον κόπο να τα εκμεταλλευτούμε. Ως γνωστόν όλα τα περιμένουμε από άλλους. Να μας δώσουν επιδοτήσεις, να μας δώσουν δάνεια, να μας φτιάξουν σχέδια διάσωσης, να μας στρώσουν την οικονομία. Εμάς ούτε που μας πέρασε από το μυαλό να γίνουμε οι “άλλοι”. Διότι αν το είχαμε σκεφθεί, τώρα θα είμασταν πραγματικά μεταξύ των ισχυρών της Ευρώπης και θα δανείζαμε αντί να δανειστούμε.

Ποτέ δεν αξιοποιήσαμε σωστά ούτε την ιστορία, ούτε τον πολιτισμό, ούτε καν το ξακουστό δαιμόνιό μας. Άλλοι πλουτίζουν κακοποιώντας την ιστορία και τη μυθολογία μας στον κινηματογράφο, άλλοι αναπτύχθηκαν τεχνολογικά αξιοποιώντας τις μελέτες των επιστημόνων μας, άλλοι εκμεταλλεύονται τη ναυτιλία μας, τον τουρισμό μας, τα προϊόντα μας. Εμείς έχουμε μείνει στη χωριάτικη, στο μουσακά, στα τσολιαδάκια “made in China”, στους γαζοντενεκέδες με το λάδι και στους κράχτες που φέτος είναι το θέαμα του καλοκαιριού, καθώς δεν δίστασαν ακόμα και να μαχαιρωθούν για να μη χάσουν τον πελάτη.

Μπορεί να φαίνεται αστείο ή τραγικό, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η εικόνα που πουλάμε. Υπάρχει κι άλλη Ελλάδα που καινοτομεί, που μελετά, που ερευνά αλλά δεν της δίνει κανένας σημασία. Δεν έχει “βύσμα” να βγει στην επικαιρότητα. Δεν την καταλαβαίνει και κανένας εδώ που τα λέμε. Τόσα χρόνια ραγιαδισμού στην Τουρκοκρατία, πότισε το DNA μας και τώρα είναι δύσκολο να το βγάλουμε από πάνω μας.

Είναι κι αυτή η συνήθεια που έχουμε ως λαός να αρεσκόμαστε στο ψέμα και στην κολακεία. Αυτή ήταν η πρωθιέρεια της καταστροφής. Αυτή ήταν πάντα η αιτία των δεινών μας και το εμπόδιο στην εξέλιξή μας. Βλέπαμε άλλα, μας έλεγαν άλλα, πιστεύαμε άλλα και στο τέλος πάντα μας έβρισκαν κι άλλα.

“Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ και ηγαπημένε, πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε.” - Διονύσιος Σολωμός.


Από τη στήλη “ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ” στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής