Η μνήμη του Πολυτεχνείου απαιτεί αλήθειες και όχι υποκρισία!
Κάθε 17 Νοέμβρη, οι ανακοινώσεις γεμίζουν με τα γνωστά:
«να υπερασπιζόμαστε τη Δημοκρατία»,
«να στεκόμαστε δίπλα ο ένας στον άλλον»,
«να διεκδικούμε την αξιοπρέπεια».
Λόγια σωστά, αλλά μόνο όταν συνοδεύονται με καθημερινές πράξεις.
Γιατί σήμερα το Ψωμί έγινε επιδοματική διαχείριση φτώχειας, η Παιδεία απαξιώνεται πρακτικά και κοινωνικά και η Ελευθερία περιορίζεται πίσω από παρακολουθήσεις, σκάνδαλα, διαφθορά, παρακρατικούς μηχανισμούς και κουκούλες εκφοβισμού.
Και όταν αυτά εμφανίζονται και στα νησιά μας, όσοι μιλούν για αξίες και Δημοκρατία στη μνήμη του Πολυτεχνείου, δεν βρίσκουν να πουν ούτε μία κουβέντα.
Μετά και τα όσα σκοτεινά είδαν το φως της δημοσιότητας και αφορούν στο νησί μας, είναι θλιβερό να βλέπουμε ανθρώπους, όπως η κ. Έπαρχος, οι εκπρόσωποι της Περιφέρειας και οι τοπικοί κυβερνητικοί παράγοντες, που δε βρήκαν ούτε μία λέξη να καταδικάσουν, να μιλούν για υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας.
Οι ίδιοι άνθρωποι, δεν βρίσκουν ούτε μία λέξη να πουν για το ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην προτελευταία θέση στην Ε.Ε. αναφορικά με το διαθέσιμο εισόδημα, ούτε για το γεγονός ότι τα σχολεία των νησιών μας έχουν τραγική έλλειψη δασκάλων και καθηγητών με βαρύτατες λειτουργικές συνέπειες.
Το Πολυτεχνείο δεν τιμάται με επετειακά κείμενα.
Τιμάται με το θάρρος να μιλάς όταν η αδικία συμβαίνει μπροστά σου, καθημερινά!
Τιμάται όταν σπας αβγά, απέναντι σε βαθιά στερεότυπα, για τις αξίες της κοινωνίας του τόπου!
Το Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία δεν είναι φράση για αναρτήσεις και πολιτικά παιχνίδια.
Είναι ιστορική ευθύνη.
Και κάποιες / κάποιοι την θυμούνται μόνο μια φορά τον χρόνο.
Υ.Γ.:Μνήμη, τιμή και σεβασμό σε όσες και όσους δεν φοβήθηκαν τότε.
Οι Δημοκρατίες δεν σώζονται μόνες τους, αλλά τις σώζουν οι άνθρωποι που αρνούνται να σωπάσουν και όταν η κοινωνία σηκώνεται όρθια.
Γιώργος Χασαπλαδάκης
Αναπλ. Περιφερειακός Σύμβουλος Νοτίου Αιγαίου
