Ο δημοτικός σύμβουλος Μανώλης Καζούλης που είχε εκλεγεί με την παράταξη του Φώτη Χατζηδιάκου, τον αποχαιρέτησε στο προσχεσινό δημοτικό συμβύλιο με εναν ξεχωριστό λόγο, για τον κύριο Φώτη....
Ο κύριος Φώτης
Άνθρωπος απλός, προσηνής, ευγενικός, καλλιεργημένος, υπερήφανος για τις καταβολές του, κατάφερε να είναι πρώτος στο χωριό μα πρώτος και στην πόλη
Ζεστός και ανθρώπινος, είχε το χάρισμα να καλλιεργεί διαπροσωπικές σχέσεις που εμπεριείχαν συναίσθημα,που σε έκαναν να ταυτίζεσαι μαζί του
Εργατικός όσο ελάχιστοι,
ήταν πάντα εκεί, από νωρίς το πρωί έως τα μεσάνυκτα,
όσο αργά και αν περνούσες θα έβλεπες φως στο Δημαρχείο.
Άνθρωπος όμως με πάθος για αυτό που έκανε, δε σήκωνε μύγα στο σπαθί του.
Πνευματώδης μα ενίοτε και αιχμηρός εφόσον χρειαζότανε, δεν δίσταζε να έρθει σε ρήξη για να υπερασπιστεί το δίκαιο αλλά και τη γνώμη του.
Μελετηρός και οξυδερκής τόσο που οι συμφοιτητές του στη Νομική σχολή μιλούσαν για ένα παιδί από τη Ρόδο, «το αστέρι» της σχολή τους.
Κατάφερε σύντομα αφενός να καταξιωθεί επαγγελματικά
αφετέρου να διατελέσει σε καίριες θέσεις με αποκορύφωμα το δημαρχιακό θώκο,
έτσι ώστε στην ηλικία των 60 ετών κάποιοι να τον αποκαλούν παλιό.
“Παλιός”,ενώ η οπτική του, το όραμα και οι ιδέες του, απαλλαγμένες από λαϊκισμούς, ήταν ιδιαίτερα προοδευτικές και καινοτόμες.
Το στίγμα και το έργο του είναι αναγνωρισμένο από όσους έχουν βαθιά γνώση των συνθηκών κατά τις οποίες υπηρέτησε, αν και σε αρκετές περιπτώσεις δεν αφέθηκε να ολοκληρωθεί ώστε να αποτυπωθεί στο βαθμό που του άξιζε στη συνείδηση όλων.
Για μένα ήταν η αφορμή ώστε να είμαι υποψήφιος στις προηγούμενες εκλογές. Ένιωθες τότε ότι ο Δήμος ήταν στο σωστό δρόμο και χαιρόσουνμε τις δράσεις που αναπτύσσονταν.
Από την παρούσα θητεία στο Δημοτικό Συμβούλιο θα κρατήσω λίγα πράγματα.
Ένα από αυτά, ήταν οι τοποθετήσεις του κ. Φώτη, που πολύ συχνά έδιναν νόημα και ουσία στη συμμετοχή στο Συμβούλιο και που είμαι σίγουρος ότι σιωπηλά όλοι, ακόμα και οι πολιτικοί του αντίπαλοι, τις αναγνώριζαν και τις αναγνωρίζουν.
Ο λόγος του υπερείχε ενώ η γνώση και η γνώμη του επί των θεμάτωνείχαν άλλη βαρύτητα.
Θετικός και αισιόδοξος, δεν είχε την ανάγκη να αποκρύψει ούτε να μεθοδεύσει στο βωμό της πολιτικής σκοπιμότητας και του λαϊκισμού, χαρακτηριστικό του πολιτικού αναστήματος του.
Πολιτικό ανάστημα το οποίο αναγνωριζόταν απότους επικεφαλής της αυτοδιοίκησης καθώς και της ευρύτερης πολιτικής σκηνής της χώρας.
Πολιτικό ανάστημα που δυστυχώς εδώ δεν αναγνωρίσθηκε έγκαιρα, καθότι θα είχαμε ιδανικές συνέργειες και συνεργασίες που θα οδηγούσαν τοντόπο σε άλλα δεδομένα.
Μαχητής, ακλόνητος,έως και άτεγκτος προκειμένου να υπερασπίσει το συμφέρον του τόπου του και μέχρι να ανευρεθεί η βέλτιστη δυνατή λύση.
Ήξερε ότι στο τέλος θα κριθεί για αυτό που δεν έκανε παρά για αυτό που κατάφερε.
Έτσι ήταν και στη ζωή του,
έτσι πορεύθηκε και κατά τη διάρκεια της ασθένειας του, αξιοπρεπής, αποφασισμένος, με δύναμη ψυχής κι ας είχε πλήρη επίγνωση της κατάστασης.
Λεβέντης από την αρχή έως το τέλος.
Ας είναι Αλησμόνητος
