Πριν δύο χρόνια ξεκίνησε η περιπέτεια μου με τις τοπικές αρχές του νησιού σχετικά με τον καθαρισμό ενός ρέματος που διασχίζει την Ιαλυσό και τις συνέπειες που θα είχε σε περίπτωση ακραίων καιρικών φαινομένων η υπερχείλισή του λόγω έλλειψης καθαρισμού του κάθε χρόνο όπως επιβάλλεται.
Επειδή η εμπειρία μου έχει δείξει ότι η προφορική επικοινωνία με τους αρμόδιους δεν έχει κανένα αποτέλεσμα και πιστός οπαδός πλέον της φράσης SCRIPTA MANENT (τα γραπτά μένουν) παρέδωσα αυτοπροσώπως επιστολή (μετά το άκουσμα για την πραγματοποίηση σύσκεψης για την αντιπλημμυρική προστασία στην περιφέρεια Ν. Αιγαίου) στις 6-12-2011 με αριθμό πρωτοκόλλου 329 στο Τμήμα Πολιτικής Προστασίας της Περιφέρειας, με την οποία ζητούσα τον άμεσο καθαρισμό του φραγμένου ρέματος που ξεκινά από το νέο νεκροταφείο Ιαλυσού και διασχίζοντας όλο τον οικισμό της Ιαλυσού εκβάλει στη θάλασσα. Στην επιστολή μου μάλιστα (που υπάρχει στο συνημμένο αρχείο μαζί με όλες τις υπόλοιπες εμφανίζω και χάρτη από το Google Earth που αποτυπώνω την κοίτη του ρέματος και καταλήγω ότι ενόψει του επερχόμενου χειμώνα οι συνέπειες σε ενδεχόμενη δυνατή βροχόπτωση θα είναι απρόβλεπτες.
Μετά από ένα μήνα λαμβάνω στο mail μου επιστολή με ημερομηνία 2-1-2012 από το Τμήμα Δομών Περιβάλλοντος της Περιφέρειας που απευθύνεται στη Διεύθυνση Τεχνικών Έργων και Υποδομών του Δήμου Ρόδου και τους «παρακαλεί στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους να προχωρήσουν στον άμεσο καθαρισμό του ρέματος και γενικά στη λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων πρόληψης για την αντιμετώπιση κινδύνου πλημμυρικών φαινομένων στην ευρύτερη κατοικημένη περιοχή…»
Μετά από παρέλευση 7 μηνών χωρίς αποτέλεσμα και ενός ήπιου χειμώνα (για καλή μας τύχη), και παρά τις επανειλημμένες επισκέψεις μου στους αρμοδίους του Δήμου, κατέληξα να καταθέσω νέα επιστολή στο Τμήμα Πολιτικής Προστασίας της Περιφέρειας στις 13-07-2012 με αριθμό πρωτοκόλλου 2/80987, στο Γραφείο Πολιτικής Προστασίας του Δήμου Ρόδου με αριθμό πρωτοκόλλου 210/13-7-2012 και στη Δημοτική Κοινότητα Ιαλυσού με αριθμό πρωτοκόλλου 81531/16-7-2012 με την οποία δηλώνω ότι το πρόβλημα παραμένει και μάλιστα εντονότερο, ότι υπάρχει φόβος μόνιμου «μπαζώματος» του ρέματος από τις παρακείμενες ιδιοκτησίες και καταλήγω ότι «μετά από 7 μήνες απραξίας δεν υπάρχουν δικαιολογίες, πρέπει λοιπόν άμεσα να προβήτε στις ενέργειες καθαρισμού του ρέματος γιατί αν για καλή μας τύχη δεν είχαμε πλημμύρες το χειμώνα που μας πέρασε, τίποτε δεν μας εγγυάται ότι αυτό θα συνεχιστεί και φέτος και σε τέτοια περίπτωση οι ευθύνες θα είναι τεράστιες».
Η τύχη συνεχίστηκε και τον επόμενο χειμώνα στην αρχή του οποίου ήρθε ένα μηχάνημα που καθάρισε τα πρώτα 200-300 μέτρα του ρέματος και μετά εξαφανίστηκε, άλλα η τύχη μας εγκατέλειψε φέτος με τα γνωστά αποτελέσματα, όπως εγκατέλειψα και εγώ την προσπάθεια να κινητοποιήσω τις τεχνικές υπηρεσίες και ανέμενα μοιρολατρικά τις επιπτώσεις που τελικά ήρθαν.
Το ρέμα τελικά υπερχείλισε και τα φρεάτια αντί να αδειάζουν τα νερά του δρόμου τον τροφοδοτούσαν με λασπόνερα με συνέπεια να υπάρχει εισροή τους σε παρακείμενες κατοικίες.
Άλλωστε όλες αυτές οι καλαμιές που γέμισαν τους δρόμους της Ιαλυσού αποδεικνύουν έμπρακτα ότι όλα τα ρέματα και ποτάμια που διασχίζουν τον οικισμό αφέθηκαν στη μοίρα τους και στην επίκληση της καλής μας τύχης, που μας έχει όμως εγκαταλείψει όλους τους υπηκόους αυτής της χώρας ανεπιστρεπτί.
Με την επιστολή μου αυτή ελπίζω (γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία) μήπως με την δημοσιοποίηση της συγκινηθούν τα βαρήκοα αυτιά των αρμοδίων και υπάρξει επιτέλους κάποιο αποτέλεσμα, όπως ελπίζω ότι όλοι αυτοί που σήμερα φωνάζουν και διαμαρτύρονται (δικαιολογημένα) να το κάνουν όχι μόνο κατόπιν εορτής άλλα πριν γίνει το κακό και να μην αφήνονται κάποιοι «γραφικοί» για τους πολλούς να νιώθουν μοναχικοί Δον Κιχώτηδες.
Υ.Γ. Αντίστοιχη αλληλογραφία με τις ίδιες ακριβώς υπηρεσίες του Δήμου και της Περιφέρειας και της Δημοτικής Κοινότητας Ιαλυσού αλλά και τη Σχολική Επιτροπή του Δήμου Ρόδου, έχω ξεκινήσει πάνω από δύο χρόνια σχετικά με επικίνδυνο για κατάρρευση παλαιό κτίσμα στην οδό Σωτήρος δίπλα από τη είσοδο του 3ου Δημοτικού Σχολείου Ιαλυσού που διέρχονται 250 μαθητές του σχολείου καθημερινά και αναγκαστικά (αφού είναι η μοναδική δίοδος για το σχολείο) που αν συμβεί κάτι οι ζημιές δεν θα μόνο υλικές άλλα ανθρώπινες απώλειες.
Το αποτέλεσμα όλης αυτής της προσπάθειας ήταν ακριβώς το ίδιο, ένα τεράστιο μηδενικό, απόδειξη άλλης μια φορά της εγκληματικής αδιαφορίας που μαστίζει δυστυχώς όχι μόνο τους «αρμόδιους» άλλα όλους εμάς που σφυρίζουμε αδιάφορα. Ελπίζω οι φόβοι μου για τη συγκεκριμένη περίπτωση να είναι υπερβολικοί και να μην φανώ πάλι σαν μάντης κακών…
Δονκιχωτικά επιμένων
Λευτέρης Γκοτζογιάννης
Τηλ. 6977405127
lgotzogi@otenet.gr