Τοποθέτηση Μηνά Λυριστή αναφορικά με την θέσπιση δυνατότητας διαχείρισης του νερού από ιδιώτες

Το προηγούμενο διάστημα έγινε γνωστό πως η Κυβέρνηση επεξεργάζεται νομοσχέδιο με σκοπό την εκχώρηση δικαιωμάτων διαχείρισης των υδάτινων πόρων των ΟΤΑ προς ιδιωτικές εταιρίες. Η κίνηση αυτή με βρίσκει πλήρως αντίθετο, τόσο ιδεολογικά, όσο και ρεαλιστικά.

Οι υδάτινοι πόροι και η εκμετάλλευση τους αφενός αποτελούν δημόσιο αγαθό, αφετέρου είναι μια συνθήκη στα πλαίσια του κοινωνικού συμβολαίου όπου δεσμεύει τα κράτη να παρέχουν τα ίδια στους πολίτες τους τα βασικά δημόσια αγαθά. Στην Ελλάδα, η διάθεση του νερού από τις δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης και αποχέτευσης καθορίζεται αυστηρά από τον νόμο 1069 του 1980. 

Ανά τα χρόνια και ειδικά την περίοδο της οικονομικής κρίσης κι έπειτα, ακούστηκε πολλάκις πως η ιδιωτικοποίηση του νερού θα μπορούσε να είναι μια ενέργεια προς το συμφέρον των δημοσιονομικών λειτουργιών του κράτους. Όλες αυτές οι προσπάθειες ωστόσο έπεσαν στο κενό, καθώς η έλλειψη επιχειρηματολογίας αλλά κυρίαρχα η απόλυτη τρέλα του όλου επιχειρήματος, οδήγησαν τις όποιες σκέψεις σε απόρριψη. Και δικαίως.

Μάλιστα, το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει ακυρώσει τρεις φορές προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του νερού, με την πιο πρόσφατη απόφαση του (2519/2022) να αναφέρει ρητά πως «το ύδωρ δεν είναι εμπορικό προϊόν». Και εκεί ακριβώς έγκειται το εξόχως πολιτικό ζήτημα της υπόθεσης. Η Κυβέρνηση δοκιμάζει να παρακάμψει τις δικαστικές αρχές, δημιουργώντας “Οργανισμούς διαχείρισης” στα πρότυπα της ΔΕΗ, οι οποίοι σιγά σιγά πρόκειται να ιδιωτικοποιήσουν το ύψιστο αγαθό της ύδρευσης και αποχέτευσης, όπως έκαναν με το ηλεκτρικό ρεύμα. Και τα αποτελέσματα είναι γνωστά.

Η προσπάθεια αφαίρεσης της διαχείρισης του νερού από τις κατά τόπους ΔΕΥΑ που παρουσιάζεται αυτό το διάστημα, ουσιαστικά ιδιωτικοποιεί τους πόρους και δημιουργεί ακόμη ένα σαθρό -και όπως φαίνεται και σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις- περιβάλλον εκμετάλλευσης και κερδοφορίας εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Οι Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης και Αποχέτευσης της χώρας, αν και αντιμετωπίζουν σημαντικότατα προβλήματα τόσο χρηματοδότησης όσο και προσωπικού, εντούτοις λειτουργούν για περίπου 33 ολόκληρα χρόνια συνεχώς και πάντοτε με σκοπό το συμφέρον των πολλών. Τα έργα υποδομής στην ύδρευση και την αποχέτευση που έχουν κατασκευαστεί, η συντήρηση τους αλλά κυρίως το αίσθημα στους πολίτες πως ακόμη και σε οικονομική αναποδιά δεν θα μείνουν χωρίς νερό, μαρτυρούν το έργο των ΔΕΥΑ με τον πλέον εμφατικό τρόπο.

Η ΔΕΥΑ Μυκόνου, έχει προβλέψει, σχεδιάσει, δημιουργήσει και εκτελέσει πολλά δύσκολα αλλά σημαντικά έργα στο νησί μας. Το απαρχαιωμένο δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης όμως καθώς και η (κυρίως με ευθύνη κεντρικής διακυβέρνησης) έλλειψη προσωπικού, δεν αποτελούν δικαιολογία για την ιδιωτικοποίηση της. Όταν ένα σύστημα είναι προβληματικό, δεν το αλλάζεις για ένα καινούριο. Αντίθετα, κάθεσαι, δουλεύεις σκληρά και το μεταμορφώνεις σε αυτό που εσύ ονειρεύεσαι και οι συμπολίτες σου αξίζουν. 

Γιατί αυτό είναι Δημοκρατία, αυτό είναι Πολιτική.

Στηρίζω με όλη μου τη δύναμη τους εργαζόμενους της ΔΕΥΑ Μυκόνου αλλά και κάθε άλλης ΔΕΥΑ στο Νότιο Αιγαίο, εκτιμώντας τη δουλειά και το έργο τους ακόμη περισσότερο, αναλογιζόμενος τις συνθήκες υπό τις οποίες εργάζονται.

Δεν συμφωνώ με οποιαδήποτε συζήτηση ιδιωτικοποίησης και παράδοσης της εταιρίας και των έργων της, έργων που πληρώθηκαν με δημόσιο χρήμα, σε ιδιωτικές εταιρίες που θα έρθουν πάλι στα νησιά μας για να μας διδάξουν “πως δουλεύει ο μέτα-καπιταλισμός”.

Αντίθετα· με όλη μου τη φωνή, όπως κάνω 4 χρόνια τώρα, απαιτώ την ενίσχυση της με σκοπό να γίνει η ΔΕΥΑΜ περισσότερο λειτουργική.

Ως εκ τούτου, η δημιουργία «Ρυθμιστικής Αρχής Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων» που προτείνεται, με βρίσκει πλήρως αντίθετο και ζητώ από την Κυβέρνηση την απόσυρση της συζήτησης και των επικείμενων άρθρων που αφορούν ένα κοινωνικό αγαθό, το “νερό”.

Μηνάς Λυριστής
Περιφερειακός Σύμβουλος Νοτίου Αιγαίου
Περιφερειακή Ενότητα Μυκόνου