Παγκόσμια Ημέρα κατά της Αρθρίτιδας
- Ο Πλάτων στο διάλογό του «Περί εγκράτειας», περιγράφει τον Σωκράτη να διδάσκει ότι «δεν θα πρέπει να επιχειρεί κανείς να θεραπεύει τα μάτια χωρίς το κεφάλι, ούτε το κεφάλι χωρίς το σώμα ούτε λοιπόν να θεραπεύσει το σώμα χωρίς την ψυχή... Γιατί το μέρος δεν μπορεί να είναι καλό εάν το όλον δεν είναι καλό»!
Η 12η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Αρθρίτιδας» το 1996, από τη Διεθνή Ένωση Ρευματολογίας και Αρθρίτιδας.
Αρθρίτιδα, είναι η φλεγμονή των αρθρώσεων που εκδηλώνεται με πόνο, δυσκαμψία, οίδημα, ερυθρότητα, καθώς και περιορισμό της κινητικότητας σε μία ή περισσότερες αρθρώσεις.
Η σοβαρότητα της ΡΑ ποικίλλει από άτομο σε άτομο και μπορεί να είναι ήπια, μέτρια ή σοβαρή. Σε αυτή, το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος -του οποίου ο φυσιολογικός ρόλος είναι να προστατεύει τον οργανισμό- στρέφεται κατά του εαυτού του προκαλώντας φλεγμονή και καταστροφή των προσβεβλημένων οργάνων, κατά κύριο λόγο των αρθρώσεων. Η ΡΑ μπορεί να αρχίσει σε οποιαδήποτε ηλικία, ακόμη και στην παιδική (νεανική ιδιοπαθής αρθρίτιδα) και συνήθως προκαλεί πόνο στις αρθρώσεις, κόπωση και παρατεταμένη δυσκαμψία μετά από ανάπαυση.
Οι πάσχοντες υφίστανται δραματικές συνέπειες στην προσωπική, οικογενειακή, επαγγελματική και κοινωνική τους ζωή, γνωρίζοντας πως η ασθένεια τους επηρεάζει εκτός από τους ίδιους και τον κύκλο των κοντινών τους ανθρώπων.
Η ενημέρωση, η άρση της απομόνωσης, το μοίρασμα της δυσκολίας, η απασχόληση με δημιουργικές δραστηριότητες, η ανάληψη ευθύνης και συνολικότερα η υιοθέτηση μιας ενεργούς στάσης απέναντι στην πραγματικότητα, διευκολύνουν τη διαχείριση της πάθησης και αναβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής των ατόμων με ρευματοπάθεια.
Τί εννοούμε όταν λέμε ρευματικά νοσήματα; Οι όροι ρευματολογία και ρευματικά νοσήματα έχουν καθιερωθεί από την διεθνή ιατρική κοινότητα για τη μελέτη και θεραπεία των επώδυνων καταστάσεων του μυοσκελετικού συστήματος. Όταν κάποιος πάσχει από κάποια ρευματική νόσο τα συμπτώματα συνεχίζουν σε όλη του τη ζωή άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο.
Ο όρος μυοσκελετικό σύστημα, περιλαμβάνει τις ανθρώπινες δομές που συνεργάζονται ομαλά για την κίνηση και τη στήριξη του ανθρώπινου σώματος. Δηλαδή, τα οστά, τους συνδέσμους, τους τένοντες και την σπονδυλική στήλη.
Τα ρευματικά νοσήματα μπορούμε να τα κατατάξουμε αδρά σε τέσσερις κατηγορίες.
- Εκφυλιστικές παθήσεις με κύριο αντιπρόσωπο την οστεοαρθρίτιδα.
- Αυτοάνοσες παθήσεις, ή νοσήματα του κολλαγόνου ή του συνδετικού ιστού. Είναι πολυσυστηματικά νοσήματα, δηλαδή δεν περιορίζονται στο μυοσκελετικό σύστημα αλλά προσβάλλουν και άλλα όργανα. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν, η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα, ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος, η Ψωριασική Αρθρίτιδα, το Συστηματικό Σκληρόδερμα, οι Αγγεϊτιδες, η Λεύκη, η Σκλήρυνση κατά πλάκας.
- Κρυσταλλογενείς αρθρίτιδες, με κυριότερο εκπρόσωπο την ουρική αρθρίτιδα.
- Μεταβολικά νοσήματα, όπως η οστεοπόρωση που αν δεν προληφθεί, οδηγεί σε σταδιακή μείωση της οστικής πυκνότητας και σε υποβάθμιση της ποιότητας του οστού.
- Εξωαρθρικό ρευματισμό, π.χ. ινομυαλγία. Πρόκειται για ψυχοσωματική μεταβολή που εκδηλώνεται ως σωματικός πόνος με πόνο διάχυτο στους μυς και στις αρθρώσεις, αίσθημα κόπωσης, διαταραχές ύπνου, αίσθημα ανεπάρκειας ξεκούρασης και έλλειψη ενέργειας.
Η επιτυχημένη θεραπεία βασίζεται στην πρώιμη διάγνωση!
Η θεραπευτική προσέγγιση ασθενούς με ρευματικά νοσήματα είναι εξατομικευμένη και πολυδιάστατη. Δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στη φαρμακευτική αγωγή. Χρειάζεται συνδυασμό φαρμακευτικής αγωγής, άσκησης, διατροφής και ψυχολογικής υποστήριξης.
Ο ασθενής επισκέπτεται το γιατρό γεμάτος ερωτήματα και ανησυχίες, με την επιθυμία να νιώσει καλύτερα, γεγονός που αναπόφευκτα συνδέεται με το πρόσωπο του γιατρού. Το είδος της συναισθηματικής ανταλλαγής που αναπτύσσεται μεταξύ των δύο πλευρών, οριοθετείται και εξελίσσεται από την πρώτη στιγμή της επαφής.
Κρυμμένα συναισθήματα, όπως είναι η επιφυλακτικότητα, η πλήξη, ο φόβος, η ανασφάλεια, μεταβιβάζονται σε κανάλια αλληλεπίδρασης και δημιουργούν τις προϋποθέσεις της επικοινωνίας. Κι ενώ ο ασθενής αναζητά εκείνο που έχει ανάγκη, ο γιατρός αντιμετωπίζεται ως ¨ειδικός¨ με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Για τους ασθενείς, η έννοια της θεραπευτικής σχέσης εμπεριέχει την αίσθηση της ασφάλειας, που από μόνη της θα πρέπει να καλύπτει την ανάγκη για κατανόηση, εμπιστοσύνη και προσβασιμότητα.
Για τους γιατρούς, μια ικανοποιητική θεραπευτική σχέση είναι σκόπιμο να πληροί τη συμμόρφωση των ασθενών στη θεραπευτική αγωγή και τον έλεγχο της πληροφόρησης. Οι γιατροί τείνουν να υποτιμούν την επιθυμία των ασθενών για πληροφόρηση, ενώ πολύ συχνά εκλαμβάνουν λανθασμένα ακόμη και την ανάγκη που εκφράζεται από τους ίδιους τους ασθενείς.
Ο δρόμος για μια καλύτερη ζωή για τους ασθενείς με ρευματοπάθειες περνάει μέσα από:
- Την παροχή πληροφορίας, εκπαίδευσης, υποστήριξης και ενδυνάμωσης.
- Την καλλιέργεια γνώσης και συνειδητοποίησης σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.
- Την εκστρατεία υπέρ της ισότητας στην πρόσβαση στην θεραπεία και την φροντίδα.
- Την διευκόλυνση της ανάπτυξης δικτύου μεταξύ των πασχόντων και της ενίσχυσης των φορέων αλληλοβοήθειας.
Κάθε πόνος που έχουμε υποστεί θα είναι ένα πολύτιμο μάθημα...
Με εκτίμηση
Για το Δ.Σ.
Η Πρόεδρος Η Γενική Γραμματέας
