Ο πρωην βουλευτής Δημήτρης Γάκης με μια αιχμηρή ανάρτηση στο facebook σχολιάζει και παίρνει θέση στην αποκαθήλωση" των έργων Κούκου και Σεμερτζίδη απο το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης.
Η ανάρτηση
Το διοικητικό συμβούλιο του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης της Ρόδου, άκουσον άκουσον, .....αποκαθήλωσε δύο υπέροχες εκθέσεις. ΔΩΡΕΕΣ των κληρονόμων του Σεμερτζίδη κσι του δημιουργού Δημήτρη Κούκο.
Αποκαθήλωσε και αμπαλάρισε τα έργα Σεμερτζίδη και Κούκου προς άγνωστη κατεύθυνση. Είναι φανερός πια ο λόγος. Δεν συνάδει με τα γούστα τους, δεν λεω την κουλτούρα τους. Ο Σεμερτζίδης ήταν ένας λαϊκός ζωγράφος ΕΑΜίτης εξόριστος. Εξέφραζε την λαϊκή και την εργατική τάξη. Είναι αυτή .... η κανονικότητα μας; !!!!!!
ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ.
Βάλιας Σεμερτζίδης
Έλληνας ζωγράφος και χαράκτης
Ο Βάλιας (Βαλεντίνος) Σεμερτζίδης (Κρασνοντάρ, 18 Φεβρουαρίου 1911 - Αθήνα, 1 Φεβρουαρίου 1983) ήταν Έλληνας ζωγράφος και χαράκτης. Στα πρώτα χρόνια της καλλιτεχνικής του πορείας (1935-1940) ασχολείται κυρίως με τα τοπία, στα οποία είναι ευδιάκριτες οι επιρροές που άσκησε πάνω του ο δάσκαλός του Κωστής Παρθένης, καθώς και με τις προσωπογραφίες, οι οποίες επίσης κινούνται σε ένα καθαρά ιδεαλιστικό πλαίσιο και συχνά φανερώνουν την ψυχογραφική του δεξιότητα.
Βάλιας Σεμερτζίδης
Γέννηση
18 Φεβρουαρίου 1911
Κρασνοντάρ
Θάνατος
1 Φεβρουαρίου 1983 και 1983
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησης
Ρωσική Αυτοκρατορία
Ελλάδα
Ιδιότητα
ζωγράφος
Commons page Πολυμέσα σχετικά με τον καλλιτέχνη
δεδομένα (π • σ • ε )
Την περίοδο της Κατοχής ο Σεμερτζίδης εκφράζει μέσα από το έργο του τις πολιτικές του θέσεις και την άποψή του για τον αποφασιστικό ρόλο της τέχνης σε κρίσιμες κοινωνικοϊστορικές συγκυρίες. Τα γεγονότα του πολέμου και η ενεργή συμμετοχή του στην Αντίσταση, μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ, επηρέασαν καθοριστικά την εξέλιξη της ζωγραφικής του σε θεματικό αλλά και σε υφολογικό επίπεδο. Τα χρόνια αυτά ο Σεμερτζίδης συγκεντρώνει το υλικό που θα αποτελέσει τη βάση για πολλά μετέπειτα έργα του μεγάλων διαστάσεων -τότε σχεδιάζει τους αντάρτες αλλά και απλούς ανθρώπους που συναντά στο βουνό. Τη δεκαετία του ’40 ο Σεμερτζίδης απομακρύνεται σταδιακά από τις διδαχές του Παρθένη και καλλιεργεί πια έναν αδρό ρεαλισμό με χρωματικές αντιπαραθέσεις και εξπρεσιονιστικά στοιχεία, ιδιαίτερα στις μνημειακού χαρακτήρα πολυπρόσωπες συνθέσεις του.
Στα χρόνια του Εμφυλίου μένει στην Αθήνα και συνεχίζει να δουλεύει πάνω στα λεγόμενα «σχέδια του βουνού» ενώ παράλληλα ξεκινά να ασχολείται με τα θέματα που θα καθορίσουν την μεταπολεμική του εργογραφία (σκηνές της ζωής των εργατών, των αγροτών και των ψαράδων). Τόσο στις σκηνές του καθημερινού μόχθου των απλών ανθρώπων όσο και στα τοπία του κυριαρχεί η ίδια γνώριμη ρεαλιστική ατμόσφαιρα με κάποια νέα πλέον χαρακτηριστικά που αφορούν τη χρήση του χρώματος, την απεικόνιση των μορφών και την αξιοποίηση του χώρου.
Με τα ταξίδια και τη παραμονή του στη Σκύρο και ειδικότερα στη Ρόδο, θα έρθει σε επαφή με τη νησιωτική ζωή και το ροδιακό τοπίο, το οποίο θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης για εκείνον μέχρι το τέλος της ζωής του. Στη Ρόδο θα διακοσμήσει με τοιχογραφίες την αίθουσα συνεδρίων του Επιμελητηρίου καθώς και άλλα δημόσιου χαρακτήρα κτίρια, αλλά και ιδιωτικές κατοικίες. Συνεχίζει επίσης να ασχολείται με την προσωπογραφία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΚΟΣ
Έτος Γέννησης: 01-01-1948
Έργα 34
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1948.
Από το 1969 έως το 1974 σπούδασε ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δασκάλους τους Νίκο Νικολάου και Γιάννη Μόραλη. Από το 1972 έως το 1974 σπούδασε διακόσμηση και σκηνογραφία στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με δάσκαλο το Βασίλη Βασιλειάδη. Τρία χρόνια στην Ecole des Beaux Art στο Παρίσι (1975-1978), με δάσκαλο τον Gustave Singier. Έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση το 1977.
Καθηγητής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, ο Δημήτρης Κούκος έχει παρουσιάσει το έργο του σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως επίσης έχει πάρει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις.
Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές τόσο στις Η.Π.Α., τη Γαλλία, την Ιταλία, την Αγγλία όσο και στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών, στην Πινακοθήκη της Ρόδου, στο Μουσείο Βορρέ, στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης, στο Υπουργείο Πολιτισμού, στο Υπουργείο Παιδείας της Κύπρου και στην Εθνική Τράπεζα.
Ο Δημήτρης Κούκος είναι ένας ζωγράφος, ο οποίος σε κάθε του προσπάθεια επιδιώκει τον επανακαθορισμό ανάμεσα στην αισθητική εμπειρία και την ποιητική ερμηνεία του κόσμου. Η ζωγραφική του θα μπορούσε στενά να θεωρηθεί ως τοπογραφία και μάλιστα αφηρημένη ή λυρική. Κατ’ ουσίαν, είναι ένα μεταίχμιο, μία καταγραφή, όχι της φυσικής εικόνας ή της οπτικής αισθητικής, αλλά της φυσικής ενέργειας και της οπτικής αποκάλυψης. Στους πίνακές του εκρήγνυνται μορφοπλαστικοί μικρόκοσμοι, ενώ η πλατιά πινελιά του χτίζει τις φόρμες μ’ ένα αίσθημα μουσικό. Στον κόσμο του Κούκου δεν υπάρχει σκοτάδι ή σκιά. μονάχα φως. Το φως υποστασιοποιείται σε χρώμα και αναλαμβάνει να δημιουργήσει τον κόσμο των εικόνων, το σύμπαν των μορφών.
