Η Αγιά Σοφιά του Χριστιανισμού, του Ελληνισμού και της Οικουμένης.
- Διαχρονικά τα σύμβολα και οι αξίες υπερισχύουν των περιορισμών και των συνθηκών που επιβάλλουν οι καταστάσεις ή τα πρόσωπα. Η διαδρομή κάθε υψηλού συμβολισμού μέσα από θάλασσες χρόνου και τρικυμίες από εμπόδια, διαμάχες, και συγκρούσεις οδηγεί στην καταξίωση και στο φως. Δεν μπορούν να αγγίξουν τα σύμβολα ή να τα απομειώσουν, ανθρώπων έργα εγκλωβισμένα σε ιδέες, εγωισμούς και φιλοδοξίες πεπερασμένου χρόνου με ορατή ημερομηνία λήξεως.
Πολλές φορές τα σημεία των καιρών, καλούν τον σκεπτόμενο άνθρωπο να ανταποκριθεί αναζητώντας την ουσία και το βάθος των πραγμάτων. Οι φωταψίες και οι μουσικές της ανακοίνωσης του γεγονότος, κάποιες φορές ηχούν στα αυτιά όσων αφουγκράζονται την συνέχεια σαν την ορχήστρα του βυθιζόμενου Τιτανικού…
Ο μεγαλοπρεπής ναός της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη δεν αποτελεί απλώς ένα ιστορικό μνημείο της Βασιλεύουσας, αποτελεί την ίδια την ιστορία του Βυζαντίου και του Χριστιανισμού της Ανατολής και ολόκληρης της Οικουμένης. Πολύ περισσότερο αποτελεί σύμβολο πολιτισμού και πίστης ενταγμένο στην πανανθρώπινη κληρονομιά των γενεών που θα ακολουθήσουν ανεξάρτητα από καταγωγή ή θρησκεία.
Η απόφαση του Προέδρου της Τουρκίας, γιατί περί αυτού πρόκειται, πέραν του αναγκαίου νομικού περιτυλίγματος της απόφασης του τουρκικού Ακυρωτικού Δικαστηρίου του Ιουλίου 2020, να μετατραπεί μετά το 1934, σε τζαμί η Αγιά Σοφιάαποτελεί αρνητικό δεδομένο για τηνιστορία και τον πολιτισμό. Πυροδοτεί παγκόσμιες αντιδράσειςκαι θύελλα διαμαρτυριών. Είναι μια απόφαση που δεν θα αντέξει στον χρόνο καθώς όπως κάθε σαθρό οικοδόμημα από την ώρα που θα ορθώσει με έπαρση το ανάστημά του μετράει η αντίστροφη μέτρηση για την κατάρρευσή του στα εξ ων συνετέθη.
Την απόφαση αυτή δεν καταδικάζει μόνο ο Χριστιανικός κόσμος και ο Ελληνισμός των οποίων αποτελεί αξιακό σύμβολο ο μοναδικός αυτός Ναός αλλά ολόκληρη η ανθρωπότητα καθώς οδηγεί όχι στο μέλλον της αλληλεπίδρασης και της ειρηνικής συνύπαρξης των πολιτισμών, αλλά στο παρελθόν του σκοταδισμού και της πολιτικής τύφλωσης.
Ιωάννης Φλεβάρης
