Με ρίσκο την υγεία η προπόνηση στους δρόμους της Ρόδου πριν και μετά Covid- 19 εποχή.
- Πολλές φορές θέλουμε να τρέξουμε, να κάνουμε ποδήλατο και γενικά να προπονηθούμε στους δρόμους. Ειδικά την περίοδο της Καραντίνας που ζήσαμε μιας και ζούμε την covid- 19 εποχή. Ήταν αφενός σωτήριο για πολλούς από εμάς να βγούμε έξω για να κάνουμε μια προπόνηση απολαμβάνοντας την ομορφιά του τοπίου και τον καθαρό αέρα, αφετέρου επικίνδυνο. Όταν βγαίνουμε στους δρόμους αποφασίζουμε πως χρειαζόμαστε λιγότερο ή περισσότερο ο καθένας μας λίγο χρόνο μακριά από το άγχος της τηλεόρασης ή τους τέσσερις τοίχους όπως συνηθίζουμε να λέμε.
Τα γυμναστήρια και τα αθλητικά κέντρα κλειστά, συνεπώς γι’ αυτούς που πήγαιναν στο γυμναστήριο είναι η μόνη λύση. Για τους άλλους όμως, αυτούς που προπονούνται σε μεγάλες αποστάσεις, είτε πρόκειται για ποδηλάτες, είτε μαραθωνοδρόμους είτε για τριαθλητές, είναι αναγκαίο να καταγράφουν αρκετές ώρες προπονήσεων στους δρόμους για λόγους προσομοίωσης σε φυσικές συνθήκες αγώνων.
Το ζητούμενο είναι η ασφαλής προπόνηση στους δρόμους. Τα περισσότερα πεζοδρόμια είναι κακοφτιαγμένα ή έχουν καλυφθεί από βλάστηση και έχουν πολλά χρόνια να συντηρηθούν. Οι πεζόδρομοι χρησιμοποιούνται κυρίως και σαν χώροι κίνησης ή στάθμευσης οχημάτων οπότε δεν είναι ασφαλείς όχι μόνο για τρέξιμο αλλά ούτε για περπάτημα. Τα φώτα στους δρόμους άλλοτε υπάρχουν άλλοτε όχι. Θα έπρεπε να υπάρχει πρόνοια για δημιουργία εξωτερικών ποδηλατοδρόμων ή διαδρόμων τρεξίματος εκτός των αθλητικών εγκαταστάσεων.
Περιφερειακά της πόλης στην ανατολική πλευρά υπάρχει ένας ωραίος για προπόνηση δρόμος δίπλα στη θάλασσα ο περιφερειακός Ρόδου Καλλιθέας. Είναι όμως λίγο επικίνδυνος, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα όπως λέμε. Από την μια πλευρά οδηγούμαστε στην επικίνδυνη ζώνη πλέον του καταυλισμού των ΡΟΜΑ και από την άλλη στην επικίνδυνη ζώνη των παλιών σφαγείων. Οι κάτοικοι στις περιοχές αυτές εξαιτίας κακών συνθηκών διαβίωσης οδηγούνται συχνά πυκνά σε εμπλοκές μεταξύ τους με αποτέλεσμα να υπάρχουν κίνδυνοι και για όλους τους υπόλοιπους περαστικούς.
Άλλα θέματα που βιώσαμε και μας στοίχισε την σωματική μας ακεραιότητα είναι το θέμα της οδικής συμπεριφοράς ειδικά όταν πρόκειται για επιβατηγό και ποδηλάτη, ή των ζώων είτε για δεσπόζοντα είτε αδέσποτα που επιτίθενται από το πουθενά στους αθλητές και βέβαια δεν φταίνε τα ζώα γι’ αυτό…
Όταν αναφερόμαστε στους δρόμους και για περπάτημα στη φύση να μη ξεχνάμε και τη μυρωδιά του αέρα που αναπνέουμε και όταν γυμναζόμαστε, «ανοίγουν» τα πνευμόνια μας όπως λέμε.
Μερικά παραδείγματα που μας προβληματίζουν είναι ότι στον καταυλισμό των ΡΟΜΑ στο Καρακόνερο συχνά πυκνά καίγονται διάφορα υλικά που μας προκαλούν δυσφορία. Στην περιοχή που εκβάλλει ο ποταμός του Ροδινιού στην παραλία Ζέφυρος υπάρχουν πολλές ακαθαρσίες που φαίνονται και με γυμνό μάτι αλλά αναδύουν και διάφορες μυρωδιές, το ίδιο συμβαίνει και στην περιοχή προς τις Πηγές Καλλιθέας όπου αναδύονται οι μυρωδιές του βιολογικού αλλά και δίπλα στη θάλασσα στην περιοχή Κρητικών όπου έχει κι εκεί ένας βιολογικός σταθμός, κ.α.
Οπότε μετά από όλα αυτά, το ρίσκο να βγει κάποιος στους δρόμους να γυμναστεί καταλαβαίνουμε ότι είναι μεγάλο. Το δε ερώτημα είναι αν βγει ποιόν δρόμο να διαλέξει και ποια κατεύθυνση θα πάρει για να γυρίσει ασφαλής, υγιής και προπονημένος; Αυτοί που επιλέγουν τη γυμναστική επιλέγουν μια καθαρή από εξαρτήσεις και από άγχη ζωή. Η όμορφη εικόνα του ουρανού της Ρόδου σε συνδυασμό με τα ηλιοβασιλέματα τα ιστορικά μνημεία, τα τείχη, τις εκκλησίες, το φυσικό τοπίο, τη θάλασσα και τα όμορφα λουλούδια μας γεμίζει αλλά δεν φθάνει για να ξεχάσουμε το ρίσκο που πήραμε όταν βγήκαμε για προπόνηση, αφού πολλές φορές δε γυρίσαμε ποτέ όπως βγήκαμε, υγιείς.
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Αθλήτρια Τριάθλου
Απόφοιτη Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών Πανεπιστημίου Αιγαίου
Απόφοιτη ΑΣΠΑΙΤΕ Ρόδου
