Παράνομες απολύσεις ξενοδοχοϋπαλλήλων - Έγγραφο προς ενημέρωση...

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
3/10/2013
<< Παράνομες απολύσεις ξενοδοχοϋπάλληλων >>
    
   Ενόψει των παράνομων απολύσεων στα ξενοδοχεία, δημοσιεύουμε το παρόν έγγραφο προς ενημέρωση των εποχιακά εργαζόμενων,
    Όπως είναι  γνωστό θεσμικά και νομολογικά κατοχυρωμένο, οι συμβάσεις εργασίας των υπαλλήλων ξενοδοχειακών επιχειρήσεων εποχιακής λειτουργιάς, είναι ορισμένου χρόνου, υπό την έννοια ότι λύονται μόλις παρέλθει η περίοδος λειτουργιάς της μη συνεχούς λειτουργιάς του ξενοδοχείου, η όποια μπορεί να διαρκέσει έως και 9 μήνες. Εφόσον μάλιστα έχει ασκηθεί από του ξενοδ/λους το διαπλαστικό δικαίωμα προαιρέσεως για την επαναπροσλάβω και πληρούνται οι προϋποθέσεις συντέλεσης της (εγγραφή εργαζόμενου στο οικείο Σωματείο και συνδρομή των από το νόμο προϋποθέσεων πληρότητας), τότε καταρτίζεται η σύμβαση εργασίας για το σύνολο της προσεχούς τουριστικής περιόδου. Ως εκ τούτου, οι εργασιακές σχέσεις των μισθωτών απασχολούμενων σε εποχιακές ξενοδοχειακές επιχειρήσεις λήγουν με το πέρας της περιόδου λειτουργιάς των επιχειρήσεων αυτών. Η επιβολή διαφορετικών όρων όπως πχ η προηγούμενη αποδοχή του εργοδότη για την κατάρτιση της σύμβασης του ξεν/λου ή η θέση σε ισχύ διαφορετικών όρων διάρκειας της ατομικής σύμβασης εργασίας, ματαιώνει την εκπληρώσου σκοπού του νόμου, καταλύει την άσκηση αυτού καθεαυτού του δικαιώματος των εργαζομένων, και ισοδυναμεί κρατούσαν με άρνηση της επαναπροσληφθώ από τον εργοδότη, με την συνακόλουθη θέση του σε υπερημερία και την οφειλή προς τον εργαζόμενο καταβολής αποδοχών υπερημερίας.
     Είναι λοιπόν κατάδηλο, ότι η σύναψη ατομικής σύμβασης εργαζόμενου όχι ορισμένου με βάση την πραγματική λειτουργιά της ξενοδοχειακής επιχείρησης, αλλά περιορισμένου χρόνου, ειδικά δε για το επαναπροσλαμβανόμενο προσωπικό, αποτελεί καταχρηστική και παράνομη πρακτική, προκειμένου να καταδολιευθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Όπως καταλαβαίνεται, οι συγκεκριμένοι εργοδότες που αξιοποιούν αυτή την πρακτική εμφανίζονται ως τύποι νόμιμοι, εφόσον έχουν εκπληρώσει τις τυπικές υποχρεώσεις απλής (πλέον) τυπικής αναγγελίας της απασχόλησης στον Ο.Α.Ε.Δ., Σ.ΕΠ.Ε και στο ΙΚΑ. Από την Άλλη πλευρά οι εργαζόμενοι , ευρίσκονται – ειδικά υπό την παρούσα συγκύρια- σε καθεστώς διαρκούς απειλής απώλειας της θέσης εργασίας του, αλλά και συχνά λόγω της άγνοιας της δυνατότητας άρνησης που έχουν, εξωθούνται σε υπογραφή των νέων αυτών συμβάσεων, καθώς η προσφυγή στην Επιθεώρηση Εργασίας είναι συνήθως κατ’ αποτέλεσμα απρόσφορη, ενώ στα δικαστήρια, χρονοβόρα και δαπανηρή. Είναι κατανοητό λοιπόν ότι με την υπογραφή ατομικών συμβάσεων κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες τα δικαιώματα του επαναπροσλαμβανόμενου αναιρούνται.