Στη Ρόδο ζουν περίπου 2.600 ΑΜΕΑ. Πως έχει διαμορφωθεί η ζωή τους από τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες; Η διαβίωση τους πόσο έχει αλλάξει;
Η ζωή των ατόμων με αναπηρία μετά την οικονομική κρίση έχει ανατραπεί εντελώς. Η ανεργία «χτύπησε» πρώτα εμάς και ειδικά τα άτομα με βαριές αναπηρίας.
Έχει σταματήσει η λειτουργία του νόμου 2643/98 με τον οποίο τοποθετιόντουσαν σε θέσεις εργασίας. Οι παροχές σε είδος (αναπηρικά καροτσάκια, κηδεμένες, κλπ) έχουν μειωθεί δραματικά. Αν δεν υπάρχει οικογένεια να στηρίξει το άτομο με αναπηρία τότε είναι καταδικασμένο στην πλήρη απομόνωση.
Ποια είναι σήμερα τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο χώρος σας; Συνεχίζει η καθυστέρηση με τις επιτροπές ΚΕΠΑ;
Ως συνδικαλιστικός φορέας στηρίξαμε τη λειτουργία των ΚΕΠΑ μιας και πιστέψαμε ότι επί τέλους θα δινόταν οριστική λύση με τις συνεχείς επιτροπές που περνούσαμε. Δυστυχώς διαψευθηκαμε. Σκοπός των ΚΕΠΑ τελικά είναι η μείωση των ποσοστών αναπηρίας με σκοπό την μείωση των κοινωνικών επιδομάτων. Ο χρόνος αναμονής υπερβαίνει τον ένα χρόνο. Σε αυτό το χρονικό διάστημα το άτομο με αναπηρία δεν λαμβάνει καμιά παροχή τόσο ασφαλιστική όσο και οικονομική. Το πώς ανταπεξέρχεται στα πρόσθετα έξοδα που δημιουργεί η αναπηρία δυστυχώς δεν ενδιαφέρει κανέναν.
Ακούμε συχνά ότι και στη Ρόδο υπάρχουν ΑΜΕΑ που ζουν σε συνθήκες «Κωσταλέξι». Είναι έτσι;
Ναι όντως υπάρχουν άτομα με αναπηρία που λόγω της βαρύτητας της αναπηρίας σε συνδυασμό με την οικονομική ανέχεια ζουν σε άθλιες συνθήκες. Ανάπηροι που στη ζωή τους εργάσθηκαν και διαβίωναν με αξιοπρέπεια σήμερα ζουν σε άθλιες συνθήκες. Δεν υπάρχει από πουθενά μια στήριξη μια βοήθεια.
Ποιες δομές για τη στήριξη των ΑΜΕΑ λειτουργούν σήμερα στη Ρόδο; Με τα ιδρύματα τι γίνεται;
Τα ιδρύματα λειτουργούν με τις δωρεές συμπολιτών μας. Δυστυχώς κανένας τρόφιμος δεν βγαίνει ζωντανός από αυτά. Φτάσαμε στο σημείο να παλεύουμε για την καλή τους λειτουργία ώστε να μπορούν τα άτομα με αναπηρία που η ίδια η πολιτεία τα έστειλε εκεί να έχουν ένα πιάτο φαγητό και ένα κρεβάτι να κοιμούνται. Πριν την κρίση αγωνιζόμασταν να ενταχθούν στον ενεργό πληθυσμό οι τρόφιμοι των ιδρυμάτων και να άλλαζαν μορφή και αντικείμενο τα ιδρύματα.
Το ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ σταμάτησε να λειτουργεί ως Κέντρο αποκατάστασης. Το σύνολο σχεδόν του προσωπικού του απορροφήθηκε από το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου. Σήμερα υπολειτουργεί. Στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν λειτουργούν καθόλου
Έχετε δημιουργήσει μια εταιρία για την στήριξη του χώρου σας. Προχωρά;
Την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΑΙΤΕΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΊΡΗΣΗ την στηρίζουμε ώστε να παρέχονται οι κοινωνικές υπηρεσίες προς τα άτομα με αναπηρία και να εξυπηρετούνται οι ανάπηροι τουρίστες που επισκέπτονται το νησί μας. Λειτουργεί η υπηρεσία μετακίνησης , η ενοικίαση αναπηρικών ειδών για όσο χρόνο τα χρειάζεται το άτομο με αναπηρία παροχή νοσηλείας κατ οίκον και ότι χρειάζεται ένα άτομο με αναπηρία
Προμηθεύτηκε η ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ «ΑΣΚΛΗΠΕΙΑΔΕΣ» ένα φορητό ανελκυστήρα σκαλών ώστε να έχουν πρόσβαση όπου υπάρχουν σκάλες.
Η τοπική πολιτεία, δήμος και περιφέρεια, θα μπορούσαν να στηρίξουν τα ΑΜΕΑ….Γίνεται αυτό;
Τόσο η Περιφέρεια όσο και ο Δήμος θα μπορούσαν να προσφέρουν πολύ περισσότερα στα άτομα με αναπηρία από ότι προσφέρουν σήμερα. Ένα θετικό που έχουν κάνει είναι ότι επί τέλους έγιναν 4 παραλίες προσβασιμες. Θα μπορούσαν να συνεχίσουν την κατασκευή και συντήρηση ραμπών σε όλο το νησί. Θα μπορούσαν να στηρίξουν το ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ ώστε να γίνει ένα σύγχρονο κέντρο αποκατάστασης, και εκπαίδευσης στην αυτόνομη διαβίωση των ατόμων με αναπηρία.
Δυστυχώς επικαλούνται την αναρμοδιότητα και την έλλειψη χρημάτων με αποτέλεσμα να μην υπάρχει μια ουσιαστική υποστήριξη των ατόμων με αναπηρία. Έχουμε ζητήσει από το Υπουργείο από την 2η ΥΠΕ την σύναψη προγραμματικής σύμβασης με σκοπό την επαναλειτουργία του ΚΕΚΕΥΚΑΜΕΑ για τους λόγους που ιδρύθηκε αλλά κανείς δεν δίνει σημασία. Βλέπετε οι κοινωνικές δομές δεν έχουν άμεσα ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΕΡΔΗ άρα είναι περιττές και ας μιλάμε για τη ζωή των ανθρώπων.
Στα άτομα με αναπηρίες που ζουν πρωτόγνωρες καταστάσεις τι θα θέλατε να πείτε; Υπάρχει ελπίς;
Μόνο αν αλλάξουν τα πράματα προς το καλύτερο και πάλι ξέρουμε ότι θα είμαστε οι τελευταίοι που θα νιώσουμε την διαφορά. Ένα μόνο έχω να πω σε όλους εμάς.
ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΑΦΑΙΡΕΣΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΝΑ ΠΑΛΑΙΨΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ Μόνο έτσι δεν θα χαθεί η ελπίδα για μια αξιοπρεπή ζωή.
ΠΗΓΗ: ΓΝΩΜΗ
