“Ο καλλιτέχνης, και ιδιαίτερα ο ποιητής, είναι πάντα ένας αναρχικός με την καλύτερη σημασία της λέξης. Πρέπει ν’ ακούει μόνο το κάλεσμα που σηκώνεται μέσα του απο τρείς δυνατές φωνές: τη φωνή του θανάτου, με όλο της το φοβερό προαίσθημα, τη φωνή της αγάπης και τη φωνή της Τέχνης.” Federico García Lorca
Πριν 119 χρόνια, στις 5 Ιουνίου 1898, γεννιόταν ο Federico Garcia Lorca, ο σημαντικότερος Ισπανός ποιητής του 20ου αιώνα. Στις 17 ή 18 Αυγούστου 1936 θα δολοφονηθεί από φασίστες του Φράνκο ως ένοχος δυό εγκλημάτων: ήταν Δημοκράτης και ομοφυλόφιλος (γκαίη, στα Ελληνικά). Ποιό έγκλημα ήταν για τους φασίστες το χειρότερο δεν γνωρίζω. Τα βιβλία του Λόρκα κάηκαν στην Plaza del Carmen της Σεβίλης και αμέσως μετά απαγορεύτηκαν απο το καθεστώς του Φράνκο. Μέχρι σήμερα ο τάφος του δεν έχει βρεθεί.
Gacela του Μαύρου Θανάτου Απόσπασμα. Δικιά μου πρόχειρη μετάφραση απο τα Αγγλικά
Θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο των μήλων, μακριά να φύγω απο τον θόρυβο των κοιμητηρίων, θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο του παιδιού εκείνου που την καρδιά του πεθυμούσε να σκίσει πέρα στα πέλαγα.
Δεν θέλω να ξανακούσω πως το πτώμα κρατά όλο του το αίμα, πώς το σαπισμένο στόμα παρακαλάει συνέχεια για νερό. Δεν θέλω ν΄ακούσω για τα βασανιστήρια που προετοιμάζει το χορτάρι, κι ούτε για το πώς πριν την αυγή το φεγγάρι κάνει τη δουλειά του με την φιδίσια μύτη του.
Θέλω να κοιμηθώ για λίγο, ένα δευτερόλεπτο, ένα λεπτό, έναν αιώνα- μα θέλω να ξέρουν όλοι πως δεν έχω πεθάνει- πως μέσα στα χείλη μου έχω μια σκάφη απο χρυσάφι – πως είμαι ο μικρός φίλος του Δυτικού ανέμου- πως είμαι ή βαθειά σκιά των δακρύων μου. pavlidiscartoons.com/blog
