“Η καμήλα την καμπούρα της δε βλέπει και των αλλωνών, κοιτάζει.” - Λαϊκή παροιμία
Ένα από τα χαρακτηριστικά μας ως λαός είναι μια αυταρέσκεια, η οποία ουκ ολίγες φορές μας έχει οδηγήσει σε αυθαίρετα συμπεράσματα και σε περιπέτειες τις οποίες θα είχαμε αποφύγει αν αντιμετωπίζαμε ψύχραιμα την πραγματικότητα. Από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ μέχρι τις πολιτικές εξελίξεις σε μεγάλες δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα, τα διεθνή γεγονότα γίνονται συχνά αντικείμενο συζήτησης στα καφενεία, στα κοινωνικά δίκτυα και στα μέσα ενημέρωσης. Αυτή η εστίαση στα ξένα εκ πρώτης μπορεί να φαίνεται θετική και να δείχνει ότι είμαστε καλά ενημερωμένοι, όμως, παράλληλα, αποσπά την προσοχή μας από τα καίρια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα.
Αναλύοντας με προχειρότητα τα γεγονότα, οδηγούμαστε είτε σε αυθαίρετα συμπεράσματα είτε σε μηδενισμούς, υποστηρίζοντας παράλληλα την “ανωτερότητά” μας. Πράγμα που προφανώς δεν ισχύει και αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό αν εξετάσουμε προσεκτικά τις επιλογές μας τουλάχιστον τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Θεωρούμε, χωρίς να γνωρίζουμε λεπτομέρειες για την καθημερινότητα των άλλων λαών, ότι οι επιλογές τους είναι τουλάχιστον παιδιαρίστικες. Στις πρόσφατες πλημμύρες στην Ισπανία για παράδειγμα ακούστηκαν και γράφτηκαν τόσα, τα οποία αν είχαν εφαρμοστεί στη χώρα μας θα είχαμε αποτρέψει κι εμείς τα ανάλογα φαινόμενα στη Θεσσαλία λόγου χάρη.
Η κριτική για τις αποφάσεις των άλλων όμως είναι πολύ εύκολη και πολύ βολική. Τι γίνεται όμως όταν χρειάζεται να κάνουμε την αυτοκριτική μας; Έχουμε τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά σε αυτή την περίπτωση ή φοράει ο καθένας τα κομματικά του γυαλιά και αδυνατεί να δει την πραγματικότητα στις πραγματικές της διαστάσεις;
Υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα στα οποία μπορούμε να εστιάσουμε και η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι ίδιοι άνθρωποι αλλιώς αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις ως αντιπολίτευση και αλλιώς όταν βρίσκονται σε κυβερνητικές θέσεις. Ως αντιπολίτευση μπορούν να λένε ό,τι θέλουν προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια της πλειοψηφίας. Ως κυβέρνηση, που έρχονται αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα, ζητούν από το λαό να είναι αντικειμενικός και λογικός, αφού τον έχουν βυθίσει προεκλογικά μέσα στο λαϊκισμό και τη φανφαρολογία.
Το μόνο ασφαλές κριτήριο για να εξετάσει κάποιος το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει είναι η κοινή λογική. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις ΗΠΑ. Είχαν έναν πρόεδρο που έκανε τη μια γκάφα πίσω από την άλλη. Τον απέσυραν άρον άρον όντας εν ενεργεία και έβαλαν μια υποψήφια η οποία στηρίχθηκε κυρίως σε αστέρες της μουσικής και του κινηματογράφου για να πείσει τους πολίτες ότι ήταν κατάλληλη. Ο Τραμπ, παρότι δεν κρύβει τις ρατσιστικές και μισαλλόδοξες απόψεις του, φρόντισε να εστιάσει στα πραγματικά προβλήματα των Αμερικάνων. Μπορεί να μην κάνει τίποτα απ’ όλα όσα λέει αλλά κατάφερε να τους πείσει και τελικά εκλέχθηκε.
Η δικιά μας η παράνοια είναι ότι πιστεύουμε ότι η εκλογή του ή μη θα σηματοδοτούσε κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που συμβαίνει τώρα. Στην πραγματικότητα, η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ δεν χαράσσεται εξ ολοκλήρου από τον πρόεδρο. Υπάρχουν παγιωμένες πολιτικές που τις ακολουθούν χρόνια και θα τις ακολουθούν για πολλά ακόμα. Απλά ο εκάστοτε πρόεδρος τις “σερβρίρει” στην παγκόσμια κοινή γνώμη ανάλογα με την προσωπικότητά του. Ο εν λόγω πρόεδρος απλά δεν ενδιαφέρεται να τα παρουσιάσει ωραιοποιημένα. Η κυνικότητα είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του χωρίς να τον νοιάζει αν αυτό θα κοστίσει στη χώρα του.
Όσον αφορά τώρα τα δικά μας. Σίγουρα δεν μπορούμε να στρουθοκαμηλίζουμε και να προσποιούμαστε ότι οι διεθνείς εξελίξεις δεν μας επηρεάζουν. Όταν λόγω της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, το οτιδήποτε έχει αντίκτυπο σε όλες τις χώρες του πλανήτη, είναι τουλάχιστον ανώριμο να πιστεύουμε ότι εμείς θα μείνουμε ανέγγιχτοι. Από την άλλη όμως, χρειάζεται να κοιτάξουμε λίγο και τα του οίκου μας. Η λογική της καμήλας να κοιτάμε συνεχώς την καμπούρα του άλλου είναι πολύ βολική για να ζούμε σε μια ψευδαίσθηση, αλλά πολύ επικίνδυνη για την επιβίωσή μας.
--Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
