Οι εποχές, που η διασκέδαση ήταν ένα από τα μεγαλύτερα χαρακτηριστικά επιλογής της Ρόδου για διακοπές, έχουν περάσει στις σελίδες των αναμνήσεων. Σήμερα η διασκέδαση είναι προνόμιο των ολίγων και οι δυνατότητες ποιοτικής ή εξειδικευμένης διασκέδασης ελάχιστες. Πολλά νυκτερινά μαγαζιά έχουν κλείσει για πολλούς λόγους και όσα μένουν ανοικτά έχουν αναγκασθεί να μειώσουν αρκετά το κόστος λειτουργίας. Ζητήσαμε από τον κ. Γεώργιο Ρούλιο, τον ιδιοκτήτη του νυκτερινού κέντρου «Άστρα» να μας μιλήσει για τον ίδιο, την δουλειά του και τις καταστάσεις που έχει βιώσει στα τριάντα χρόνια παρουσίας του στη νύκτα. Μιλά για τον μαθητικό τουρισμό, για τον Γιώργο Μαζωνάκη, για απίθανες καταστάσεις που έχει ζήσει στο μαγαζί του. Και ονειρεύεται να μπει η χώρα σε τροχιά ευημερίας για να μπορέσουν τα «Άστρα» να συνεχίσουν να μένουν ανοικτά και να προσφέρουν διασκέδαση, γιατί είναι τα «Άστρα του κόσμου»!!!
Συνέντευξη στον Κωνσταντίνου Δελλασέρα
Κύριε Ρούλιο γνωρίζουμε ότι κατάγεστε από την όμορφη Κρήτη. Πως φτάσατε και καταλήξατε στο νησί της Ρόδου;
Βρέθηκα στην Ρόδο το 1975 γιατί ο πατέρας μου ήδη δούλευε εδώ ως μηχανικός στο λατομείο του Μαντζόν στα Κοσκινού. Για δυο χρόνια πηγαινοέρχονταν από την Κρήτη ώσπου αποφάσισε να μας φέρει εδώ οικογενειακώς.
Πως ξεκινήσατε την πορεία σας στην νυχτερινή διασκέδαση της Ρόδου;
Από μικρός είχα ανησυχίες με την μουσική και έτσι έμαθα από μόνος μου να παίζω λύρα . Στα 19 ξεκίνησα να δουλεύω σαν σερβιτόρος σε ξενοδοχείο τα καλοκαίρια και το χειμώνα εξασκούσα το επάγγελμα του λυράρη. Έπαιζα σε εκδηλώσεις και έχω παίξει ακόμα και στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Γερμανία. Μετά τον στρατό λόγω της άνθισης των μαγαζιών με live μουσική και λόγω της καταγωγής και των γνώσεων πάνω στην κρητική κουζίνα αποφασίσαμε οικογενειακώς να ανοίξουμε την δική μας Ταβέρνα με το όνομα Ξαστεριά το 1984 . Στον χώρο της νύχτας λοιπόν μπήκα το 1989 μετατρέποντας την Ξαστεριά σε Stork.
Παρατηρήσαμε ότι δεν αλλάζετε εύκολα το προσωπικό σας. Μπορείτε να μας πείτε γιατί;
Όπως σας είπα και πριν έχω κάνει και την δουλειά του σερβιτόρου και έτσι γνωρίζω καλά πως είναι να βρίσκεσαι χωρίς δουλειά. Δουλεύω με αυτούς τους ανθρώπους 15 με 20 χρόνια και δεν έχω κανένα παράπονο άρα μετά από τόσα χρόνια ξέροντας ότι έχουν προγραμματίσει την ζωή τους βασιζόμενοι σε αυτή την δουλειά δεν μπορώ να τους πω ξαφνικά τέλος λόγω του ότι εμένα μου κάπνισε να αλλάξω προσωπικό, δεν είναι και δεν το θεωρώ σωστό.
Διασκέδαση στην Ρόδο την 10ετία 80-90, 90-2000 και μετά κρίσης. Τι ξόδευαν, πως διασκέδαζαν τότε και σήμερα;
Όταν ξεκινήσαμε το 1989 στην Ρόδο υπήρχαν 7 μπουζουξίδικα με ιδιοκτήτες πολύ μεγάλους επιχειρηματίες της νύχτας άρα καταλαβαίνουμε ότι ο κόσμος τότε είχε λεφτά και λογικό είναι ότι ξόδευε, βασικά είχε να ξοδέψει. Το ξεκίνημα μας λοιπόν ήταν πάνω στην δεκαετία του 1990 που επίσης ο κόσμος δεν φοβόταν να ξοδέψει, πήγαινε στα μπουζούκια ξόδευε χωρίς να σκέφτεται ότι αύριο δεν θα έχει λεφτά, γιατί και την επόμενη μέρα είχε. Μετά το 2000 και όλη αυτή την κατάσταση με τα χρηματιστήρια και όλα τα προβλήματα που προέκυψαν πολλά μαγαζιά έκλεισαν στο σημείο να έχουμε μείνει στο νησί δυο μαγαζιά και μάλιστα κάποια στιγμή είχαμε μείνει και μόνοι μας πράγμα το οποίο δεν είναι καθόλου καλό, λόγω προγράμματος γιατί λογικό είναι κάποια στιγμή να το βαρεθεί ο κόσμος μη έχοντας να πάει να ακούσει κάποιο άλλο. Και αφού μιλάμε για κρίση θα σας πω ότι από 7 μέρες που ανοίγαμε το μαγαζί τώρα δουλεύουμε 3 και έχουμε μειώσει τις τιμές κατά πολύ, φανταστείτε ότι από 50 ευρώ που έκαναν τα 5 καλαθάκια λουλούδια τώρα κάνουν 15 ευρώ όπως έχει μειωθεί και η τιμή τις φιάλης.
Θυμάστε κάποιο γεγονός το οποίο σας προκάλεσε μεγάλη εντύπωση και έμεινε χαραγμένο στην μνήμη σας μέχρι σήμερα; Ποιο είναι το μεγαλύτερο ποσό το οποίο έχει ξοδέψει πελάτης στο κέντρο σας ;
Πριν μια δεκαετία περίπου ένα Σάββατο βράδυ που όπως ξέρετε όλοι, στο μαγαζί γινόταν χαμός και ο κόσμος περίμενε ουρά για να βρει τραπέζι έχει μείνει στο μαγαζί μία τελευταία σουίτα η οποία μάλιστα ήταν και reserve . Ανοίγει λοιπόν η πόρτα και μπαίνει μέσα μία νύφη με τον γαμπρό και τους δύο κουμπάρους. Βλέποντας τους ο μετρ του μαγαζιού έρχεται και μου λέει ότι θέλουν ένα τραπέζι μη ξέροντας τι να κάνει, λέω στον μετρ δώσε το reserve και θα κανονίσω εγώ με τους πελάτες, όπως και έγινε. Όταν πήγε ο σερβιτόρος να πάρει παραγγελία του είπαν ότι θέλουν 4 ποτά, τους λέει ότι πρέπει να πάρουν ένα μπουκάλι και αυτοί επέμεναν ότι θέλουν ποτά με αποτέλεσμα να πάρει ο γαμπρός την νύφη και να φύγει. Αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Ως προς το μεγαλύτερο ποσό που ξοδεύτηκε ήταν μία παρέα με Ρώσους οι οποίοι, όπως αποδείχτηκε στην πορεία ήταν έμποροι διαμαντιών. Είχαν αγοράσει όλα τα λουλούδια του μαγαζιού και όταν ήρθε η στιγμή του λογαριασμού μου ζήτησε ένας από αυτούς να μετατρέψω το ποσό σε δολάρια. Ανοίγει, λοιπόν, το σακάκι του και βγάζει δεσμίδες των εκατό δολαρίων και πληρώνει τον λογαριασμό. Μετά από αυτό βγάζει ακόμα μία δεσμίδα και ξεκίνησε να μοιράζει σε όλο το προσωπικό και τελειώνοντας πήγε να δώσει και σε εμένα, οπότε του είπα ευχαριστώ, αλλά είμαι ο ιδιοκτήτης (γέλια).
Πώς καταφέρνετε και κρατάτε υγιή την επιχείρηση σας;
Όπως σας είπα και εγώ και ο αδερφός μου δουλεύουμε στο μαγαζί ακόμα και η κόρη μου Ρένα. Εγώ και ο αδερφός μου καθόμαστε στο ταμείο και ελέγχουμε τους λογαριασμούς, γιατί αν δεν είσαι εκεί να προσέχεις δύσκολα μπορείς να κρατήσεις μια τέτοια επιχείρηση και πολύ σημαντικός λόγος που πρέπει να είσαι εκεί είναι ότι πρέπει να δίνεις λύσεις γιατί οι λύσεις δίνονται επιτόπου και όχι την επόμενη μέρα στα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν κατά την διάρκεια της δουλειάς. Η κόρη μου η Ρένα δουλεύει στο μπαρ άρα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι για να έχεις μια υγιή επιχείρηση χρειάζεται πολύ προσωπική δουλειά.
Πιστεύετε ότι θα μπορούσε το κράτος να σας βοηθήσει με κάποιον τρόπο π.χ. να σας βοηθήσει φορολογικά ώστε να αντεπεξέλθετε στις σημερινές δυσκολίες ;
Σχετικά με επιχειρήσεις σαν και την δικιά μας τα μεγάλα προβλήματα είναι δύο α) η ασφάλιση των εργαζόμενων που για την ακρίβεια ασφαλίζω προσωπικά στο κέντρο μου 25 άτομα με βαρέα ένσημα λόγω του ότι εργάζονται νύχτα και β) και το πιο σημαντικό ο Δημοτικός φόρος που είναι 6% του ακαθαρίστου τζίρου όταν οι άλλες επιχειρήσεις πληρώνουν λιγότερο από 1%. Εκτός από τα παραπάνω αυτό που μπορεί και πρέπει να επανέλθει είναι ο μαθητικός τουρισμός. Κάθε χρόνος που περνάει μειώνεται δραματικά ο αριθμός. Δεν μπορεί πριν 10 χρόνια να είχαμε από τον Μάρτη τουρισμό , έστω και μαθητικό, σε νούμερα που έφταναν τους 40.000 και σήμερα με το ζόρι να φτάνουν τους 1500. Δεν μπορεί η κυβέρνηση σε εποχές κρίσης να δίνει μπόνους δύο ημέρες επιπλέον στα σχολεία που επιλέγουν εκδρομή στο εξωτερικό και να μην στηρίζει την εγχώρια οικονομία με αντίθετο το μπόνους. Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να μάθουν να παίζουν με συστήματα αγοράς. Να βοηθούν την κατανάλωση για να αποκομίζουν φόρους…
Πείτε μας ένα γεγονός που θυμάστε από τις μαθητικές εκδρομές;
Ένα βράδυ που είχαμε μαθητές στο μαγαζί ήρθε ένας νεαρός και μου ζήτησε να τραγουδήσει, εγώ τον απομάκρυνα λέγοντας του κάθισε να ακούσεις το πρόγραμμα και βλέπουμε. Σχεδόν όλοι οι μαθητές ήθελαν να πουν ένα τραγούδι. Αφού πέρασε κάποια ώρα έρχεται ένας καθηγητής και μου λέει έχουμε έναν μαθητή με πολύ καλή φωνή σας παρακαλώ μπορεί να πει ένα τραγούδι, και μη μπορώντας να αρνηθώ στον καθηγητή, του λέω, φώναξε τον. Έτσι και έγινε. Έρχεται, τον ρωτάω ποιο τραγούδι θες να πεις και η απάντηση που μου έδωσε ήταν: πες στην ορχήστρα να πιάσει έναν τόνο! Ανεβαίνει στην πίστα και κάνει ένα μαγαζί άνω-κάτω. Πάθαμε όλοι σοκ! Μετά από αυτό, τον φωνάζω και αφού μου έδωσε το όνομα του, Γιώργος Μαζωνάκης, του ζήτησα να έρθει για δουλειά όταν τελειώσει το σχολείο. Τέλη Ιουνίου ήρθε τραγουδά για πρώτη φορά στην πίστα του τότε stork το 1990 και έμεινε έως τον Σεπτέμβρη. Την συνέχεια του την γνωρίζετε!
Ποιο είναι το όνειρο σας για την Ρόδο και την νυχτερινή της διασκέδαση και ποιο είναι το όνειρο σας για την επιχείρηση σας;
Την προηγούμενη δεκαετία σχεδόν όλος ο κόσμος ζούσε με δανεικά χρήματα από τις τράπεζες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξοδεύει αρκετά και έρχεται η σημερινή εποχή που πληρώνουμε για όλα αυτά. Το όνειρο μου είναι ο κόσμος να έχει δουλειά, να ξεφύγουμε από την κρίση και σαν έρθουν αυτά, τότε ο κόσμος θα μπορεί να διασκεδάζει όπως τα προηγούμενα χρόνια, να διασκεδάζει με την ψυχή του. Γιατί, «τα άστρα είναι του κόσμου». Γιατί αν ο κόσμος σταματήσει να έρχεται ούτε εγώ θα έχω μαγαζί, ούτε το προσωπικό δουλειά.
Και μία τελευταία ερώτηση, εντελώς προσωπική. Ποιος από τους συνεργάτες σας είναι ο αγαπημένος, εκτός από το σημερινό σχήμα που έχετε;
Η αλήθεια είναι ότι χωρίς να το καταλάβω, φαίνεται να έχω αδυναμία στον Αντώνη Σιγανό, ο οποίος με τον τρόπο του καταφέρνει να μην του χαλάω χατίρι, με κάνει ότι θέλει.
εφημερίδα Γνώμη
