H συγκάλυψη της σιωπής
- Πολλές φορές βρισκόμαστε στην καθημερινότητά μας μάρτυρες συμπεριφορών που δεν συνάδουν στον πολιτισμό μας και μας σοκάρει το άκουσμα μιας ακραίας συμπεριφοράς, μιας δολοφονίας, μιας γυναικοκτονίας και τελικά μιας κακοποιητικής συμπεριφοράς απ’ όπου κι αν προέρχεται…. Οικογένεια, χώροι εργασίας κλπ.
Τελικά τι είναι ο πολιτισμός στη σύγχρονη εποχή; Τα κάστρα και η ανάδειξη της ιστορίας με σκοπό την αειφόρο ανάπτυξη, η ανάπτυξη και η εξειδίκευση του τουριστικού προϊόντος ή να σεβόμαστε τον συνάνθρωπό μας, τον συνάδελφο, τον άνθρωπο που συναντάμε καθημερινά. Αυτό μας διδάσκει και η πίστη μας στο Θεό, ταπεινότητα και σεβασμό.
Σε μια κοινωνία που συνεχώς αναπτύσσεται και εξελίσσεται,τα μέλη της προσπαθούν με κάθε τρόπο να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για ένα καλύτερο αύριο, θα πρέπει να σκεφτόμαστε λογικά ορισμένα ουσιώδη πράγματα, γιατί η ανάπτυξη και η οικονομική ευμάρεια διαστρεβλώνει τους χαρακτήρες των ανθρώπων ειδικά αυτών που αποκτούν υψηλά αξιώματα, με αποτέλεσμα να χαθεί η αγνότητα και η απλότητα με την οποία όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται. Σίγουρα έχουμε όλοι μέσα μας αυτό το αθώο παιδί που θέλει να παίξει και να γελάσει αλλά νιώθει άβολα μπροστά στη γνώση και στην νεωτερικότητα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποκρινόμαστε και να φερόμαστε άσχημα στους συνανθρώπους μας φορώντας το προσωπείο του δήθεν καθωσπρεπισμού και της ανωτερότητας.
Τα πρόσφατα σκάνδαλα της επικαιρότητας που μας ταλανίζουν την τελευταία διετία ειδικά μετά την καραντίνα, διαπιστώνουμε ότι αντί να μειώνονται πληθύνονται. Κι αυτό ίσως γιατί έχουμε συνηθίσει να δεχόμαστε και να σιωπούμε όταν βρισκόμαστε μάρτυρες σε κακοποιητικές συμπεριφορές και φαινόμενα βίας.
Τις βλέπουμε, τις διαπιστώνουμε, τις συζητάμε ενδεχομένως στα καφέ, στις παρέες και στα μέρη που συναθροιζόμαστε αλλά σιωπούμε όταν πρόκειται να μιλήσουμε ανοικτά. Πολλές φορές γελάμε και τις αφηγούμαστε με καμάρι γιατί δεν είμασταν εμείς στη θέση του θύτη ή του θύματος… σήμερα είναι κάποιος άλλος αύριο μπορεί να βρισκόμαστε εμείς..
Η κοινωνία μας είναι αυτή που βιώνουμε καθημερινά. Αυτή που φτιάξαμε και αυτή που αν δεν την αλλάξουμε αναγκαστικά θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές.
Η κακοποιητικές συμπεριφορές έχουν ονοματεπώνυμο, μπορούν να προσδιοριστούν σε χώρο και σε καταστάσεις αλλά όταν πρέπει όλοι να μιλήσουμε βγάζουμε και τον εαυτό μας απέξω γιατί μπορεί να «ξεβολευτούμε» από καταστάσεις που μας βοηθάνε να επιβιώσουμε.
Η διατάρραξη των ισορροπιών και των δεδομένων μας μπορει να προκαλέσει αντιδράσεις που να λειτουργήσουν σαν ντόμινο αν πρέπει να μιλήσουμε για κάτι που γίναμε μάρτυρες και να στοχοποιηθούμε άδικα γιατί απλά είπαμε την αλήθεια.
Το να σιωπούμε σε φαινόμενα κακοποίησης πολλές φορές φέρνει και αποτελέσματα που δεν μπορούμε να προβλέψουμε όπως αυτά που ακούμε συχνά πυκνά τον τελευταίο καιρό στα κανάλια και δήθεν μας σοκάρουν ή μας «ρίχνουν από τα σύννεφα». Γιατί τελικά και η σιωπή καταλήγει να γίνεται συγκάλειψη.
Ας είμαστε ρεαλιστές, διότι είμαστε όλοι υπόλογοι για αυτά που ζούμε καθημερινά, γιατί αφενός συντηρούνται αυτά τα φαινόμενα και αφετέρου έχουμε το δικαίωμα της ψήφου εννοώντας ότι είμαστε νοήμονες.
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Αθλήτρια Τριάθλου
