Πριν κάποιες δεκαετίες οι Pink Ployd παρουσίασαν ένα δίσκο που παραμένει από τους σημαντικότερους ακόμα με τον τίτλο «The dark side of the moon” (Η σκοτεινή – αθέατη πλευρά της σελήνης). Αυτός ο τίτλος παραφρασμένος μου έρχεται στο μυαλό όσες φορές παρακάμπτω τα «εμπόδια» που κλείνουν το δρόμο προς τη Φιλέρημο. Ότι από το σημείο αυτό και μετά ξεκινά η αθέατη πλευρά της Φιλερήμου.
Είχα την ευκαιρία να αποτυπώσω την κατεστραμμένη και αθέατη από τότε πλευρά της Φιλερήμου λίγες μόνο μέρες μετά τις καταστροφικές πλημμύρες της 22 Νοεμβρίου http://www.youtube.com/watch?v=HtMAdekG39c και είχα αναφερθεί γι αυτό σε επιστολή μου. Είχα μάλιστα αναφερθεί στην ανάγκη δραστικών παρεμβάσεων προκειμένου να γίνει πάλι επισκέψιμος ο λόφος της Φιλερήμου.
Σχεδόν τέσσερις (4) μήνες μετά και λίγο πριν ανοίξει η τουριστική περίοδος ο λόφος έχει αφεθεί στη μοίρα του. Πίσω από το αυτοσχέδιο φράγμα (δείγμα του πολιτισμού μας και αυτό, αφού σε αυτό συμμετέχει ένας κάδος απορριγμάτων γεμάτος σκουπίδια εδώ και μήνες) που εμποδίζει τυπικά την άνοδο, τίποτε δεν έχει αλλάξει εδώ και δύο μήνες.
Την πρώτη περίοδο μετά τις πλημμύρες έγιναν «πυροσβεστικά» κάποια έργα που αφορούσαν κυρίως την απομάκρυνση των βράχων, δέντρων και χωμάτων από το οδόστρωμα και περιστασιακά την απομάκρυνση των επιπτώσεων των νέων κατολισθήσεων που γίνονται πολύ συχνά στο λόφο ακόμα και μετά από μικρή βροχόπτωση.
Τα μόνα έργα που εκτελούνται εδώ και δύο μήνες είναι προφανώς στην φαντασία των αρμοδίων. Και για να θολώσουν προφανώς τα μάτια των περιστασιακών επισκεπτών που παραβίαζαν το «άβατο», αφέθηκαν μέχρι πριν ένα περίπου μήνα δύο μηχανήματα, που το ένα λειτουργούσε ως ένα επιπλέον εμπόδιο για να φράξει το δρόμο και το άλλο ως δείγμα τεχνολογικής εξέλιξης στο δάσος, κινδυνεύοντας και τα δύο να χορταριάσουν από την ακινησία.
Τι συμβαίνει σήμερα:
Στις πλαγιές που βρίσκονται παραπλεύρως του δρόμου υπάρχουν συνεχείς κατολισθήσεις χωμάτων και βράχων, ιδιαίτερα στην αριστερή πλευρά του δρόμου μετά το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία αμέσως μετά τη στροφή. Εκεί έχει αποκολληθεί μέρος της πλαγιάς προς το δρόμο καταστρέφοντας μάλιστα τα τσιμεντένια τοιχία, δημιουργώντας ρήγμα μερικών μέτρων με την υπόλοιπη πλαγιά με υπαρκτό κίνδυνο της οριστικής υποχώρησης και θαψίματος οτιδήποτε θα υπάρξει εκείνη τη στιγμή στο δρόμο.
Λίγα μέτρα παραπάνω πάνω από τα κεφάλια των διερχομένων κρέμεται ένας τεράστιος βράχος βάρους αρκετών τόνων που όταν πέσει δεν θα σταματήσει μόνο στο δρόμο κάτω άλλα μάλλον θα συνεχίσει και στο παρακάτω τμήμα του δρόμο πριν το εκκλησάκι.
Συνεχίζοντας προς την κορυφή υπάρχουν συνεχόμενες μεγάλες κατολισθήσεις των πλαγιών αριστερά του δρόμου, με πλήθος μεγάλων δέντρων που οι ρίζες έχουν αποκαλυφθεί από το χώμα και κυριολεκτικά είναι έτοιμα να πέσουν προς το δρόμο, αλλά και πεσμένοι κορμοί, χώματα και πέτρες έτοιμες να ακολουθήσουν επίσης το νόμο της βαρύτητας.
Αν σε όλη αυτή την κατάσταση προστεθεί και το έντονο πρόβλημα της βαμβακίασης που έχει προσβάλει το μεγαλύτερο μέρος των πεύκων του λόφου εδώ και χρόνια, καθιστώντας πολλά από αυτά ξερά ή έτοιμα να καταρρεύσουν στην πρώτη κακοκαιρία, τότε οι κίνδυνοι μεγαλώνουν αποδεικνύοντας εκ του αποτελέσματος τη χρόνια αδιαφορία και ανευθυνότητα των αρμοδίων.
Τέλος λόγω των κατολισθήσεων σε πολλά σημεία του δρόμου έχουν υποχωρήσει τα πρανή με αποτέλεσμα μεγάλες ρηγματώσεις στο οδόστρωμα και κίνδυνος υποχώρησής του ιδιαίτερα αν περάσουν βαριά οχήματα (για παράδειγμα τουριστικά λεωφορεία).
Είναι λοιπόν φανερό ότι χρειάζονται σοβαρά έργα υποδομής για την αποφυγή των κατολισθήσεων (έργα αντιστηρίξεων που είχαν γίνει στο λόφο με τον παλιό δρόμο πριν πολλές δεκαετίες και που μπορεί να τα δει ακόμα ο περιπατητής στα μονοπάτια της Φιλερήμου) και που αν μπορεί να δει την ανάγκη τους κάποιος σαν και εμένα που ούτε μηχανικός είμαι, ούτε δασολόγος, απορώ γιατί δεν μπορούν να τα δουν (αρκεί βέβαια να λερώσουν τα παπούτσια τους και να τρυπηθούν από τα αγκάθια και τους θάμνους του δάσους) και κυρίως να ενεργήσουν οι αρμόδιοι.
Συνεπώς με αυτές τις συνθήκες, αν ανοίξει η ελεύθερη πρόσβαση προς το λόφο μόνο εγκληματική ενέργεια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με άγνωστες συνέπειες και επιτέλους αντί να κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί, και στη περίπτωσή μας πίσω από το βρώμικο κάδο απορριμμάτων στους πρόποδες της Φιλερήμου, θα πρέπει να ενεργοποιηθούμε όλοι μας ώστε να αναλάβουν οι αρμόδιοι τις ευθύνες τους.
Γκοτζογιάννης Λευτέρης
lgotzogi@otenet.gr
Υ.Γ. Αφορμή για την επιστολή μου αποτέλεσε χθεσινό ερώτημα ακροάτριας σε ραδιοφωνικό σταθμό για το αν έχει ανοίξει ο δρόμος της Φιλερήμου. Σε αυτό το ερώτημα ελπίζω να απαντήσουν οι αρμόδιοι, που έχουν εφαρμόσει «σιγή ασυρμάτου» για τη Φιλέρημο (αλλά και για πολλά ακόμα σημαντικά θέματα) τον τελευταίο καιρό.
