Federico Garcia Lorca - Του Βαγγέλη Παυλίδη

“Ο καλλιτέχνης, και ιδιαίτερα ο ποιητής, είναι πάντα ένας αναρχικός με την καλύτερη σημασία της λέξης. Πρέπει ν’ ακούει μόνο το κάλεσμα που σηκώνεται μέσα του απο τρείς δυνατές φωνές: τη φωνή του θανάτου, με όλο της το φοβερό προαίσθημα, τη φωνή της αγάπης και τη φωνή της Τέχνης.”Federico García Lorca

Στις 17 ή 18 Αυγούστου 1936 o Federico García Lorca θα δολοφονηθεί από φασίστες του Φράνκο ως ένοχος δυό εγκλημάτων: ήταν Δημοκράτης και ομοφυλόφιλος (gay, στα μοδέρνα Ελληνικά). Εγώ θα πρόσθετα και ένα τρίτο: ήταν καλλιτέχνης. Ποιό απο τα τρία εγκλήματα ήταν το χειρότερο για τους φασίστες δεν γνωρίζω.Τα βιβλία του Λόρκα κάηκαν στην Plaza del Carmen της Σεβίλης και αμέσως μετά απαγορεύτηκαν απο το καθεστώς του Φράνκο. Μέχρι σήμερα ο τάφος του δεν έχει βρεθεί.

Gacela του Μαύρου Θανάτου

Θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο των μήλων,
μακριά να φύγω θέλω απο τον θόρυβο των κοιμητηρίων. Θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο του παιδιού εκείνου
που την καρδιά του πεθυμούσε να σκίσει μεσοπέλαγα.

Δεν θέλω να ξανακούσω πως οι νεκροί κρατούν το αίμα τους,
πως το σαπισμένο στόμα ζητά συνέχεια νερό.
Δεν θέλω ν ́ακούσω για τα βασανιστήρια που οργανώνει το χορτάρι, κι ούτε για το φεγγάρι που με μούρη ερπετού
κάνει την δουλειά του όλη πριν την αυγή.

Θέλω να κοιμηθώ για λίγο,
ένα δευτερόλεπτο, ένα λεπτό, έναν αιώνα-
μα θέλω να ξέρουν όλοι πως είμαι ακόμα ζωντανός- πως μέσα στα χείλη μου έχω μια σκάφη απο χρυσάφι – πως είμαι ο μικρός φίλος του Δυτικού ανέμου-
πως είμαι ή βαθειά σκιά των δικών μου δακρύων.

Σαν έλθει η αυγή ρίξτε απάνω μου κάποιο πανί
γιατί η αυγή θα μου πετάξει χούφτες μερμύγκια,
και βρέξτε με σκληρό νερό τα υποδήματά μου
να γλυστρούν οι σαν σκορπιού δαγκάνες της αυγής.

Γιατί θέλω να κοιμηθώ τον ύπνο των μήλων,
να μάθω ένα μοιρολόι που θα με καθαρίσει απο το χώμα- γιατί θέλω να ζήσω με εκείνο το σκιώδες παιδί
που την καρδιά του πεθυμούσε να σκίσει μεσοπέλαγα.

(Ημέτερη πρόχειρη μετάφραση απο τα Αγγλικά)
pavlidiscartoons.com/blog