69η επέτειος από το ξεσηκωμό της Καρπάθου - Του Μανώλη Δημελλά

Η συμμετοχή σε τέτοιες επετείους ίσως μοιάζει ανούσια και αδίαφορη αλλά για δείτε σήμερα το βιβλίο της Γ' λυκείου. Τα Σκόπια εμφανίζονται γραμμένα σα Μακεδονία. Και εμείς ξεροβήχουμε, δεν έχουμε πια πολλά να πούμε. Εμείς οι Μενετιάτες, είμασταν λοιπόν εδώ, για να φρεσκάρουμε τη μνήμη των μεγαλυτέρων και να προβληματίσουμε τους νεώτερους, αυτό είχαμε στόχο και με την εκδήλωση που ετούτη τη φορά ήταν λίγο διαφορετική.

Στον απόηχο μιας εξαιρετικά δύσκολης πραγματικότητας, αφού κάθε έννοια πατριωτισμού, δημιουργεί ερωτηματικά, πλέκει αμφιβολίες και σπρώχνει στα λεγόμενα άκρα, αφού κάθε αλλαγή παράγει συγκρούσεις. Έρχεται ακόμη μια φορά το κίνημα της 5ης Οκτωβρίου '44, που ξεκινά από το χωριό μας, τις Μενετές Καρπάθου για να αποδείξει ακριβώς το αντίθετο.

Στην εκδήλωση τιμής και μνήμης, που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του συλλόγου μας, ο πρώτος ομιλήτης, πανεπιστημιακός καθηγητής Ι.Ν.Βασιλαράκης, ανέπτυξε ένα πρωτότυπο θέμα. Τη στάση, την αντίδραση, ακόμη και την αντίσταση, ιδωμένη μέσα από τη δημοτική ποίηση της Καρπάθου.

Θέμα ξεχωριστό που προκαλεί συγκίνηση, μόνο στο άκουσμα  αποσπάσματος τραγουδιού κάποιου άγνωστου δημιουργού.

-Τραούησε μου, Κωσταντή να εισ τηλ λευτεριάσ σου

-Πόσες φορές τραούησα και λευτεριάδ δεν εία

μμ αν ειγ΄για ελευτεριά να ξανατραουήσω.

Τραγούδια και αποσπάσματα από τη Β. Κάρπαθο, που γινήκαν κτήμα όλου του νησιού και κομμάτι ολάκερης της χώρας μας.

Ο Γιάννης Βασιλαράκης αφιέρωσε τη θεματική του παρουσίαση στον πρόσφατα χαμένο Μενετιάτη, Ντίνο Μελά και το μοναδικό βιβλίο 900 σελίδων, με θέμα τα γεγονότα του Καρπάθικου ξεσηκωμού. Βιβλίο που εκδόθηκε μόλις πέρυσι και αποτελεί πια και τον ιστορικό οδηγό των γεγονότων.

Στη συνέχεια στο βήμα ανέβηκε ο συμπατριώτης μας καθηγητής Νικόλαος Μαστρομηνάς, με φανερή την συγκινησιακή φόρτιση, παρουσίασε την εξηντάχρονη διαδρομή του συλλόγου μας. Εξήντα χρόνια, γόνιμης και ουσιαστικής προσφοράς. Τόσο στους απόδημους Μενετιάτες όσο και στην Κάρπαθο, που αποτελεί το κομμάτι της γης, που ταυτίζεται με τις ψυχές μας.

Ο Νίκος Μαστρομηνάς δεν στάθηκε σε περιγραφές, προχώρησε σε ονόματα, μνημόνευσε προέδρους, αλλά και μέλη του ΔΣ, ανθρώπους που πέρασαν από το σύλλογο και άφησαν  το χνάρι τους, όχι με στόχο την προσωπική τους προβολή, αντίθετα με βαθιά αγωνία, για την διατήρηση της συνοχής, της μνήμης, αλλά και με ανάγκη για τη παράδοση της σκυτάλης στις επόμενες γενιές.

Από το πρώτο ΔΣ και τους Γεώργ.Γεωργίου, Μην.Αγγελίδης, Εμμ.Διακογιάννης, Γεώργ.Χατζηπαχούλης, Μην.Χατζηγεωργίο, Κων.Μαστρομηνάς, Γεώργ.Φρεσκάκης πέρασαν πολλοί Μενετιάτες όπως ο πρόσφατα χαμένος φίλος Ηλίας Νικ. Χαλκιάς, που έδωσαν χρόνο, αλλά πάνω από όλα ψυχή για να σταθεί ενωμένη και ενεργή,

η παροικία των Μενετιατών.

Ο  Νίκος Μαστρομηνάς που πέρασε και ο ίδιος από τη θέση του προέδρου, στάθηκε σε δύο κορυφαία γεγονότα. Στην απόφαση αγοράς του οικοπέδου, που θεμελιώθηκε το Μενετιάτικο σπίτι και στην τοποθέτηση του Ανδριάντα, του συμβόλου της Καρπαθιακής επαναστάσεως.

Στο 69ο εορτασμό του Καρπαθιακού ξεσηκωμού, ήταν κοντά μας ο καθηγητής λαογραφίας Μηνάς Αλεξιάδης και η εκδότρια της Καρπαθιακής Καλλιρόη Μανωλάκη. Επίσης παρευρέθει και ο πρόεδρος Απανταχού Καρπαθίων, Γιάννης Καραϊτιανός που τιμά πάντα τον σύλλογο μας.

Η έκπληξη ήταν και ο Δήμαρχος Καρπάθου Μιχάλης Χανιώτης, που βρέθηκε στην Αθήνα για να αντιμετωπίσει τα μεγάλα και επείγοντα θέματα του νησιού και δεν ξέχασε τους Μενετιάτες. Έκανε ενημέρωση από πρώτο χέρι, τόσο για το ακτοπλοϊκό, που φαίνεται να γίνεται πραγματικός γολγοθάς για τους Καρπάθιους και τους Κασιώτες, αλλά και για τα θέματα υγείας που ταλαιπωρούν τους ακρίτες, αλλά και όσους ζούν στην άγονη γραμμή.

Τέλος έκλεισε την βραδιά ο αντιπρόεδρος του συλλόγου, Λάζαρος Κοσμάς, παρουσιάζοντας τον απολογισμό, τόσο για τα οικονομικά  θέματα, δίνοντας όμως έμφαση και στη συνολική πολιτιστική δράση,  του απερχόμενου διοικητικού συμβουλίου, για όλη τη θητεία κατά την τελευταία διετία.

Η Κυριακάτικη βραδιά δεν ήταν μόνο ένα φρεσκάρισμα στη μνήμη αλλά και μια ευκαιρία να μοιραστούμε σκέψεις και αγωνίες που όταν γίνονται λέξεις τότε καταλαβαίνουμε όλοι, πόσο κόντα είμαστε και έχουμε ανάγκη για επαφή και επικοινωνία.
Manolis Dimellas