Το να βασανίσει κάποιος βάναυσα ένα ζώο μέχρι θανάτου δεν είναι απλά δείγμα βαρβαρότητας. Είναι η απτή απόδειξη της αποτυχίας μας ως κοινωνία να εκπαιδεύσουμε τα μέλη μας να σέβονται την ζωή όλων των πλασμάτων. Και δυστυχώς όσοι είναι ικανοί να πράξουν κάτι τέτοιο, έχει αποδειχθεί ότι δεν θα διστάσουν υπό κατάλληλες συνθήκες να πράξουν κάτι ανάλογο και με μια ανθρώπινη ζωή.
Δεν είναι πολύ μακρινή η εποχή που τα ζώα μοιράζονταν την ίδια στέγη με την οικογένεια, καθώς αναγνωριζόταν η σημασία τους για την επιβίωση της. Η απώλεια ενός ζώου σε μια αγροτική οικογένεια ισοδυναμούσε με οικονομική καταστροφή. Γι’ αυτό όχι απλά τα φρόντιζαν αλλά σε πολλές περιπτώσεις τα πρόσεχαν περισσότερο και από τα παιδιά τους.
Το πως έχουμε φτάσει στην εποχή που όλο και περισσότερες περιπτώσεις κακοποίησης βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι απορίας άξιο. Διότι δεν ήταν ποτέ μέρος της κουλτούρας μας ο σαδισμός και η βαρβαρότητα. Ακόμα και τα φίδια που προκαλούν τρόμο σε πολλούς, στην ελληνική ύπαιθρο ήταν άτυποι φύλακες των αγρών.
Προφανώς όλο αυτό είναι μέρος της αποσάθρωσης των ηθικών αξιών και της εγωκεντρικής θεώρησης των πραγμάτων που εκπορεύεται από το σύγχρονο τρόπο ζωής. Τα προβαλλόμενα πρότυπα ουδεμία σχέση έχουν με ενσυναίσθηση και σεβασμό. Όλα μοιάζουν να κοστολογούνται. Είναι εξαίρεση στον κανόνα εκείνοι που πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα και αγωνίζονται για ιδανικά και για το συλλογικό καλό. Ο κανόνας επιβάλλει να μην γίνεται τίποτα χωρίς να υπάρχει κάποιο όφελος.
Δυστυχώς δεν είναι μόνο τα περιστατικά κακοποίησης των ζώων που συνηγορούν στην εξαγωγή τέτοιων συμπερασμάτων. Η εγκληματικότητα, τόσο η παιδική όσο και η ενήλικη, είναι στα ύψη. Υπάρχουν ολόκληρες περιοχές που έχουν γκετοποιηθεί και απλά το έχουμε αποδεχτεί όλοι μας. Υπάρχουν εγκλήματα που γίνονται μπροστά στα μάτια μας και κανείς δε μιλάει για να μη βρει το μπελά του.
Οργή και μίσος δεσπόζουν σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας. Είμαστε έτοιμοι να διχαστούμε ακόμα και για το πιο απλό ζήτημα. Να επιβάλλουμε την άποψή μας και να επιβληθούμε με κάθε τρόπο. Να είμαστε με τους ισχυρούς. Να μας φοβούνται. Να μη μπορεί κανείς να ορθώσει ανάστημα απέναντι μας.
Ας πατήσουμε λίγο μια παύση. Καμαρώνουμε ότι είμαστε η χώρα που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Ποιά ακριβώς σχέση έχουν όλα αυτά τα άθλια και τα γελοία που γίνονται με τη χώρα του πολιτισμού; Ποιά είναι η σχέση της ανθρωποκεντρικής φιλοσοφίας του πολιτισμού με τα κάθε λογής αποβράσματα που βγάζουν πάνω στα ζώα και σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες την ψυχοπαθογένειά τους; Ποιά είναι η δική μας σχέση ως Έλληνες με όλα αυτά τα πιθηκοειδή που έχουν κατορθώσει να παριστάνουν τους καμπόσους;
Να με συγχωρείτε αλλά δεν νομίζω ότι η αρχέγονη ελληνική κουλτούρα ταιριάζει με σαδιστές, μισάνθρωπους, μισαλλόδοξους, ρατσιστές, μισογύνηδες και όποιας άλλης λογής “τενεκέδες ξεγάνωτους”. Πλημμύρισε η καθημερινότητα από το περιεχόμενο των υπονόμων και ακόμα αναρωτιόμαστε τι δεν πάει καλά.
Η δικτατορία του “δήθεν”, της υποκρισίας, της αναισθησίας και της απόλυτης κενότητας έχει επιβάλει “στρατιωτικό νόμο” και πανηγυρίζει ότι τάχα μας έχει εκσυγχρονίσει. Η θρασύδειλη αυτή μειοψηφία κατάφερε να στρατολογήσει ένα σωρό ανυποψίαστα θύματα πουλώντας τους ευδαιμονία.
Όσοι ακόμα δεν έχετε αηδιάσει με όλα αυτά που γίνονται μπροστά μας καθημερινά, μην ανησυχείτε γιατί έρχονται και χειρότερα. Θα γίνουμε μάρτυρες ακόμα πιο τραγελαφικών καταστάσεων. Αυτό το βαρέλι δεν έχει πάτο. Να είστε σίγουροι.
Aπό τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
