Τελικά μέσα από αυτή τη σκοπιμότητα όμως χάνει την ουσία της η φιλανθρωπία καθώς αυτή για να είναι πραγματική χρειάζεται να είναι σιωπηλή και αθόρυβη. Όσο πιο πολύ θόρυβο κάνει, τόσο μεγαλύτερα τα συμφέροντα που εξυπηρετεί. Η φιλανθρωπία στις μέρες μας είναι απαραίτητο αξεσουάρ μιας “καλής κοινωνίας” που προσπαθεί να ξεπλύνει τις ντροπές της προσφέροντας ξεροκόμματα σε πεινασμένα στόματα, τα οποία η ίδια έχει φροντίσει από πριν να εξαθλιώσει.
Η υποκρισία πολλές φορές περισσεύει καθώς δεν γίνεται κάποιος να είναι και “κοράκι” και φιλάνθρωπος. Δεν μπορούν για παράδειγμα οι τράπεζες να ενδιαφέρονται με αληθινό ενδιαφέρον για τον πλανήτη και για τον άνθρωπο και να το διαφημίζουν ξοδεύοντας υπέρογκα ποσά την ίδια στιγμή που καταστρέφουν ολόκληρες οικογένειες με τις “αξιοζήλευτες” μεθόδους τους. Με αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να κάνουν πραγματική φιλανθρωπία και παράλληλα να είναι πιο έντιμες στις συναλλαγές τους, χωρίς κρυφές χρεώσεις και ψιλά γράμματα στα συμβόλαιά τους.
Δεν μπορεί ένας πολιτικός, ένας καλλιτέχνης, ένας αθλητής να έχει ειλικρινές ενδιαφέρον για ευαίσθητες ομάδες και ως δια μαγείας να εμφανίζεται μόνο σε εκδηλώσεις με παρουσία τηλεοπτικών δικτύων και δημοσιογράφων. Αν έχουν τόσο μεγάλη αγάπη για τον άνθρωπο ας κάνουν κρυφά τις δωρεές και τις ενέργειές τους. Φιλανθρωπία και κάμερα δεν πάνε ποτέ μαζί.
Η φιλανθρωπία δεν είναι κόσμημα να το φορέσει κάποιος για να δείξει στους υπόλοιπους ότι αυτός μπορεί να το κάνει ενώ εκείνοι δεν μπορούν. Όσοι το αντιλαμβάνονται με αυτό τον τρόπο είναι απλά ανόητοι και κενοί συναισθημάτων. Τρέφονται από τη ματαιοδοξία τους και από τον υπέρμετρο εγωισμό τους που δεν τους αφήνει να κάνουν κάτι χωρίς να έχουν ένα άμεσο όφελος.
Ίσως χρειάζεται να ξεκινήσουμε να επανεξετάζουμε τα στοιχειώδη. Η αγάπη προς τον άνθρωπο και την κοινωνία δεν μετριέται απαραίτητα με χρήμα ή ποσότητες υλικών αγαθών. Η φροντίδα και το γνήσιο ενδιαφέρον μπορούν να έχουν πολλές μορφές. Το να φροντίσει κάποιος να περισυλλέξει για παράδειγμα ένα αδέσποτο ζώο είναι μορφή φιλανθρωπίας. Το να διατηρεί τη γειτονιά του καθαρή και ασφαλή είναι μια άλλη. Το να βοηθήσει αφιλοκερδώς μια ανθρωπιστική οργάνωση είναι μια άλλη. Το να χορηγήσει μια καλλιτεχνική παράσταση ώστε να έχουν πρόσβαση όλοι είναι μια ακόμα.
Προφανώς δεν δαιμονοποιούμε την προσφορά σε χρήμα και αγαθά. Όμως η όποια προσφορά γίνεται με άμεσο ή έμμεσο κέρδος την προβολή, παύει να είναι φιλανθρωπία. Υπάρχουν άνθρωποι που ξόδεψαν όλη τη ζωή τους πάνω σε αυτό τον ιερό σκοπό και που δεν ζήτησαν ποτέ τίποτα. Άνθρωποι που άφησαν μια ζωή γεμάτη ανέσεις για να πάνε να βοηθήσουν σε εμπόλεμες περιοχές, σε ζούγκλες, σε μέρη που άλλοι δεν θα πέρναγαν ούτε από δίπλα. Αυτοί είναι οι πραγματικοί φιλάνθρωποι.
Όποιος θέλει πραγματικά να προσφέρει, θα βρει έναν δικό του μοναδικό τρόπο και θα κάνει μια φιλανθρωπία που θα τη γνωρίζει μόνο ο ίδιος ή μερικοί ακόμα συνοδοιπόροι του. Δεν θα το διαφημίσει, δεν θα το επιδιώξει καν και θα φροντίσει να μείνει κρυφό. Διότι η πραγματική αποζημίωση της φιλανθρωπίας είναι ένα χαμόγελο που θα εισπράξει κάποιος όταν πετύχει το σκοπό του και όχι όταν κερδίσει χιλιάδες “Μου αρέσει” σε έναν άψυχο ψηφιακό κόσμο.
