Το σύνδρομο του κάουμπόυ – Του Βαγγέλη Παυλίδη

Ο μύθος του καουμπόϋ.  Ο καλός, εκείνος εκεί με το λευκό καπέλο στα παλιά φιλμ. Ο Γκάρυ Κούπερ, ο Κλιντ Ήστγουντ, ο Τζων Γουέην.  Λευκός, αρρενωπός, ανεξάρτητος, έτοιμος ν’ αντιμετωπίσει την κάθε πρόκληση, γρήγορος στο πιστόλι όσο και στα λόγια, δίκαιος, προστάτης των γυναικών. Ο σερίφης, που θα κυνηγήσει τους κακούς κι ολομόναχος ακόμα, χωρίς να περιμένει βοήθεια. Αυτός που έχτισε την Αμερική με την Winchester και το εξάσφαιρο Κόλτ που επονομάστηκε “Peace Maker” – ο Ειρηνοποιός.  Το Κόλτ δικαστής, αστυνόμος και τιμωρός.

Ο κάουμπόϋ, ο “εθνικός ήρωας”, το ίνδαλμα της Αμερικής, αυτός με τον οποίο ταυτίζεται μέσα του ο κάθε πατριώτης Αμερικάνος.  Το “Σύνδρομο του Κάουμπόϋ”, μια εθνική συμπεριφορά που πολύ συχνά εκφράζεται στον τρόπο με τον οποίο οι ΗΠΑ επιλύουν τις διεθνείς διαφορές τους όπου, ως αυτοδιορισμένος δικαστής και σερίφης, αναλαμβάνουν να τιμωρήσουν τους “κακούς”, με ή χωρίς απόσπασμα βοηθών, με ή χωρίς συμμάχους.

Τώρα, σερίφης καλπάζει και πάλι.