Δεν θα δουλέψω σαν σκλάβος με αμοιβή ζητιάνου
κι ούτε για διαμάντια και χρυσό.
Μα θα δουλέψω σαν σκλάβος για να μάθω πώς
να βουλιάξω αυτό το καράβι των τρελλών.
— The Grateful Dead, Ship of Fools
Διαβάζω για το τρελλοκομείο στο οποίο έχει μετατραπεί η καλή μας Κυβέρνηση. Κρίση, λέει, ανάμεσα στους εταίρους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (“Δυστυχώς κάποιοι στη ΝΔ δεν βάζουν μυαλό κι επιμένουν στην προσπάθεια μικροκομματικής εκμετάλλευσης σημαντικών θεμάτων για την πορεία της χώρας και τον ελληνικό λαό. Ας τους μαζέψει κάποιος”, λέει σε ανακοίνωσή του το ΠΑΣΟΚ). Εν τούτοις όμως επιμένουν να μας κυβερνούν και να θέλουν να μας κυβερνήσουν και στο μέλλον. Μα έχουμε και την φαγωμάρα ακόμα και ανάμεσα σε υπουργούς του ίδιου κόμματος οι οποίοι διαφωνούν πάνω σε πολύ σοβαρά ζητήματα (δες Μιτσοτάκη-Μιχελάκη).
Όλα αυτά την ίδια στιγμή που η Τρόικα έχει μουλαρώσει στις απαιτήσεις της μα και που η Κυβέρνηση παριστάνει τον γενναίο εν όψει εκλογών -”Πώς, φίλοι Τροϊκανοί, να απολύσουμε 4.000 ανθρώπους που αύριο θα πάνε να ψηφίσουνε, ε; Θέλετε να συζητάτε με τον Τσίπρα μεθαύριο;” Οι τροϊκανοί βέβαια δεν σκαμπάζουνε απο τέτοια -άλλοι βλάκες αυτοί- και νομίζουν πως μπορούν να ζουλάνε και να καταπιέζουν επ’ άπειρον.
Το πρόβλημα είναι πως μέσα στη μέση σ’ αυτό το τρελλοκομείο είμαστ’ εμείς -εσείς κι εγώ, αγαπητοί φίλοι, εμείς που πληρώνουμε το μάρμαρο.
Κι εδώ τώρα κοιτάτε πώς συναντιόνται τα μεγάλα πνεύματα. “Το πλοίο των Τρελλών”, ή “των ηλιθίων”, το ξέρετε. Αλληγορία που αιώνες τώρα εμπνέει την Ευρωπαϊκή τέχνη: ένα πλοίο γεμάτο παλαβούς και άσχετους, χωρίς πλήρωμα και καπετάνιο, που πλέει εδώ κι εκεί χωρίς εφόδια, χωρίς προορισμό. Ξεκινάει ως βιβλίο ενός Sebastian Brant τον 15ο αιώνα για να εμνεύσει αργότερα τον περίφημο πίνακα του Ιερώνυμου Μπος. Στην συνέχεια θα γραφτούν κι άλλα βιβλία, θα γινουν και ταινίες με το θέμα αυτό. Θα γίνει και τραγούδι απο τους ” The Grateful Dead” και κάπου εδώ θα γίνει και σκίτσο του Βαγγέλη Παυλίδη.
Τα συμπεράσματα και οι αποφάσεις δικά σας και δικά μας.
Το καράβι των Τρελλών – Του Βαγγέλη Παυλίδη
Φωτογραφικό υλικό
