Τον πανικό των διαπλεκόμενων συμφερόντων φανερώνει η εμφάνιση και κάθοδος στις ευρωεκλογές του νέου πολιτικού(;) – τηλεοπτικού μορφώματος του οποίου ηγείται ο δημοσιογράφος – παραγιός του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη και του Mega Channel, Σταύρος Θεοδωράκης.
Η συρρίκνωση και ολοκληρωτική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου, κινητοποίησε εδώ και πολύ καιρό τη διαπλοκή, η οποία πόνταρε πολιτικά στα εγχειρήματα ανασυγκρότησης του χώρου της Κεντροαριστεράς. Το έπραξε δε με τόσο κραυγαλέο τρόπο, ώστε οι ξεπεσμένες φυλλάδες των μαυσωλείων της διαπλοκής, αφιέρωναν ενίοτα περισσότερο χώρο στην σχεδόν ασήμαντη "Ελιά" παρά στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αντικειμενικός σκοπός των δομημένων συμφερόντων δεν υπήρξε άλλος εξ αρχής, από τη δημιουργία ενός πολιτικού φορέα, ο οποίος θα διαδραμάτιζε τον ρόλο του ρυθμιστικού παράγοντα του πολιτικού συστήματος, ενός «μπαλαντέρ» της εξουσίας, ενός πρόθυμου και διαθέσιμου να συμμετάσχει σε κάθε κυβέρνηση συνεργασίας πολιτικού πόλου , λειτουργώντας υπέρ των διαπλεκόμενων συμφερόντων, των ξένων τοκογλυφικών κέντρων, της τραπεζοκρατίας και φυσικά της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης.
Δεδομένου ότι τα νήματα στο παρασκήνιο κινεί ο πρώην πρωθυπουργός και βασικός υπεύθυνος της ελληνικής τραγωδίας, Κώστας Σημίτης και όλο το χρεοκοπημένο πολιτικά εκσυγχρονισταριό, η διαπλοκή υπολόγισε, όχι τώρα, αλλά πριν από μερικούς μήνες την προοπτική ανάπτυξης εκλογικής δυναμικής της όποιας ενιαιοποιημένης «κεντροαριστερής» πρωτοβουλίας, στο 8% του εκλογικού σώματος.
Το εγχείρημα της «Ελιάς» απέτυχε και η τάχιστη παρουσίαση του πολιτικού(;) μορφώματος του Σταύρου Θεοδωράκη, απέδειξε ότι η διαπλοκή είχε σχεδιάσει από καιρό την ενεργοποίηση της «Χρυσής εφεδρείας» της.
Το «Ποτάμι», το οποίο σε πολλούς θα μπορούσε να θυμίζει το πείραμα της κινηματογραφικής παραγωγής «Το κύμα», αποτελεί τον προάγγελο των σχεδιασμών ανώτατων διευθυντηρίων για το χαρακτήρα που επιδιώκουν να προσδώσουν στην πολιτική ζωή της χώρας. Το πρώτο κείμενο που έδωσε στη δημοσιότητα ο «ρηχός» Σταύρος Θεοδωράκης, είναι ενδεικτικό της επικίνδυνα απολίτικης φυσιογνωμίας του εγχειρήματος. Ευχολόγια, ραγιαδισμός και τα γνωστά «όλοι μαζί» χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς, αποτελούν τη μαγιά του σαν έτοιμου από καιρό εκτρώματος, ενός υποπροϊόντος της τηλεοπτικής δημοκρατίας (τους). Δεν είναι τυχαία ότι τα δημοσιογραφικά ερείσματα των μεγάλων συμφερόντων, όπως ο ανεπαρκής σε ότι αφορά στην πολιτική του σκέψη, Άρης Πορτοσάλτε, έπιασαν δουλειά άμεσα. Έγραψε ο «δημοσιογράφος» του ΣΚΑΙ στο twitter «Σε σχέση με την ξύλινη πολιτική παπαρολογία οι κουβέντες του Θεοδωράκη μια χαρά ακούγονται...».
Η περίπτωση του Πορτοσάλτε είναι μία από τις πολλές. Τα μιντιακά τσιράκια του μνημονίου, της μιντιοκρατίας και των τραπεζιτών, θα δώσουν τον αγώνα τους στις δύο όχθες του «Ποταμιού». Πρόκειται για τα ίδια πρόσωπα που επιχείρησαν να πείσουν για την αναγκαιότητα της επιβολής της τεχνοκρατικής χούντας του Λουκά Παπαδήμου. Τα τσιράκια του μνημονίου έχουν ένα σκοπό: Να απαξιώσουν την πολιτική και να κάμψουν μέσα απο χαζοχαρούμενα πολιτικά σχηματάκια τις λαΐκές αντιδράσεις για την λαοκτόνα πολιτική που εφαρμόζεται ως πείραμα στη χώρα μας.
Το «Ποτάμι» και οι διαθέσεις της διαπλοκής και των ντόπιων ελίτ, αλλά και οι κατευθύνσεις και εντολές που δίνονται από τα οικονομικά και πολιτικά κέντρα εξουσίας του εξωτερικού, λειτουργούν ως οι προάγγελοι ενός είδους μεταμοντέρνου φασισμού. Τι καταλαβαίνει ο κάθε ένας; Εν αρχή ότι το κατεστημένο θα κάνει ότι περνά από το χέρι του για να ανακόψει την δυναμική αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ. Τι πραγματικά επιδιώκει το κατεστημένο; Να υλοποιήσει κάθε σχέδιο εκτροπής, ώστε να επιβάλλει ως status quo στο πεδίο της διακυβέρνησης εξαρτημένα, ετερόφωτα, ετεροπροσδιορισμένα και πλήρως χειραγωγημένα πολιτικά σχήματα. Τι πραγματικά θα επιθυμούσε το κατεστημένο, σε ένα ιδανικά για τα συμφέροντά του υλοποιημένο σχέδιο; Να παραδώσει ο ακροδεξιός Αντώνης Σαμαρά τη διακυβέρνηση της χώρας στο «σύστημα Σημίτη», στον κύκλο της Φρανκφούρτης. Επειδή, όμως, έστω και τυπικά, οι δημοκρατικοί θεσμοί στη χώρα λειτουργούν, η διαπλοκή θα χάσει και πάλι. Η ήττα της, θα σημάνει και το τέλος της δυνατότητάς της να επηρεάζει τις εξελίξεις. Η διαπλοκή έχει και αυτή μια θέση να την περιμένει, στον υπόνομο της ιστορίας.
http://www.periodista.gr/editorial/item/9761.htm
