ΤΑ ΤΕΡΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ
-Φαίνεται πως η λογική έχει μεταναστεύσει μαζικά από αυτή τη χώρα, ακολουθώντας τα "μυαλά" της που αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό. Την ίδια ώρα που ψηφίζεται νομοσχέδιο για να αποποινικοποιήσει το βανδαλισμό, μια συμπαθέστατη ηλικιωμένη συλλαμβάνεται ως εγκληματίας του κοινού ποινικού κώδικα επειδή τόλμησε να πουλήσει "τερλίκια" (πλεκτές κάλτσες) που έφτιαχνε η ίδια στη λαϊκή αγορά.
-Η κατακραυγή που προκλήθηκε από την κοινή γνώμη, που δείχνει ευτυχώς να έχει ακόμα ευαισθησίες και αντανακλαστικά, ήταν αυτή που εμπόδισε την εξέλιξη της υπόθεσης και πάγωσε το πρόστιμο. Σε άλλη περίπτωση θα είχε να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη, η οποία είμαι σίγουρος ότι θα έκρινε το θέμα ήσσονος σημασίας και θα την αθώωνε.
Τα ερωτήματα που γεννιούνται όμως απ' αυτή την ιστορία είναι πολλά και αμείλικτα. Πρώτα απ' όλα γιατί μια γριούλα 90 χρονών αναγκάζεται να βγει να πουλήσει πλεκτά στη λαϊκή αγορά. Ποιά είναι η σύνταξη που παίρνει αν παίρνει και αν δεν παίρνει που είναι αυτό το περιβόητο "κοινωνικό κράτος" να την προστατεύσει;
Μετά έχουμε να κάνουμε με τη σύλληψή της. Κάποιος "ευαίσθητος" συμπολίτης μας την κατήγγειλε για το παρεμπόριο των τερλικιών. Η αστυνομία υποχρεούται να τηρήσει τις διαδικασίες. Δεν υπήρχε όμως έστω ένας αξιωματικός με πυγμή και ευαισθησίες να ζητήσει από τους ανωτέρους του να εξεταστεί κάποιο άλλο ενδεχόμενο; Ένας δεν βρέθηκε να αναγνωρίσει τη μάνα του ή τη γιαγιά του στο πρόσωπο της ηλικιωμένης και να καλέσει τα παιδιά της κάνοντας απλά μια επίπληξη; Ή αν την έπαιρναν απλά στο σπίτι της και της εξηγούσαν ότι αυτό που κάνει δεν είναι νόμιμο και αν το επαναλάβει θα της επιβληθεί πρόστιμο, θα το επαναλάμβανε; Κι αφού τη συνέλαβαν, αυτό το θέατρο με τα δακτυλικά αποτυπώματα τι χρειαζόταν; Πάνω στον πιο ανήμπορο πολίτη αυτής της χώρας θα εξαντληθεί όλο το γράμμα του νόμου;
Είναι πραγματικά λυπηρό όλο αυτό το συμβάν και δείχνει πλέον ξεκάθαρα πόσο έχουμε αλλοτριωθεί ως κοινωνία. Από αυτόν που κατήγγειλε μια γριούλα που βγήκε να μαζέψει μερικά χρήματα, πουλώντας κάλτσες και όχι ζητιανεύοντας, μέχρι την ίδια την Πολιτεία που τους πραγματικούς εγκληματίες ψάχνει τρόπο να τους απαλλάξει και εξαντλεί την αυστηρότητά της στους πολίτες της που υποφέρουν από τους ανόητους χειρισμούς των λειτουργών της.
Προφανώς και το παρεμπόριο είναι κάτι κακό. Προφανώς χρειάζεται να πληρώνουμε κάποιους φόρους για να λειτουργεί αυτό το κράτος. Προφανώς έχουμε ανάγκη αστυνόμευσης και τήρησης των νόμων. Για να υφίστανται όμως τα προφανή, χρειάζεται να υπάρχει μια αίσθηση του μέτρου καθώς και μια αντίληψη της πραγματικότητας.
Όταν βλακωδώς οι κυβερνώντες και οι "σοφοί" σύμβουλοι τους έχουν πνίξει με τη φορολογία όλες τις παραγωγικές τάξεις, είναι απόλυτα λογικό ότι θα μας ωθήσουν όλους μας κάποια στιγμή στα όρια του νόμου για να επιβιώσουμε. Δεν χρειάζεται να λύσουν διαφορικές εξισώσεις για να το καταλάβουν αυτό. Σ' αυτή τη χώρα ζουν άνθρωποι. Δεν ζουν αριθμοί όπως μας αντιμετωπίζουν. Δεν ζουν κινούμενα χρέη όπως θέλουν να μας βλέπουν.
Έχουν προ πολλού ξεπεραστεί τα όρια και ο κόσμος βράζει. Έχουμε υποστεί μια ανελέητη φορολογική καταδίωξη με αποτέλεσμα κάθε νοικοκυριό να αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα επιβίωσης. Δεν μπορεί να είμαστε όλοι ανίκανοι να διαχειριστούμε τα οικονομικά μας. Κάτι άλλο συμβαίνει και δεν μπορούν να το αντιληφθούν.
Ζούμε εδώ και μια δεκαετία σε μια κρίση που δε λέει να ξεπεραστεί. Είδαμε, ακούσαμε, δοκιμάσαμε διάφορα αλλά στο τέλος της ημέρας βρισκόμαστε πάλι στο ίδιο σημείο. Αυτό σημαίνει πως βαδίζουμε σε λάθος μονοπάτι. Κι όσο συνεχίζουμε να μένουμε σε αυτό, τόσο θα ζούμε τέτοιες ντροπιαστικές εικόνες όπως της γριούλας. Αργότερα θα έρθουν και χειρότερες.
Aπό τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
