Τα γκρεμισμένα γιοφύρια στα σταυροδρόμια της γνώσης στ’ Αφάντου.
- Τα τελευταία δύο χρόνια αποφάσισα να φοιτήσω στην ΑΣΠΑΙΤΕ που εδρεύει στ’ Αφάντου αποφοίτησα πέρυσι από το πρόγραμμα Παιδαγωγικής Επάρκειας και φέτος παρακολουθώ Συμβουλευτική. Πέραν των γνώσεων που αποκόμισα από την εκπαιδευτική αυτή διαδικασία διαπίστωσα και διαπιστώνω καθημερινά ότι η πρόσβαση στην εκπαίδευση ακόμη και για τις πιο ανεπτυγμένες περιοχές είναι δύσκολη είτε μιλάμε μεταφορικά είτε κυριολεκτικά.
Για την κακή κατάσταση των δρόμων δε θ’ αναφερθώ αν και διανύω κάθε εβδομάδα δεκάδες χιλιόμετρα. Αναφέρομαι στην κακή κατάσταση του δρόμου που οδηγεί στην ΑΣΠΑΙΤΕ Ρόδου η οποία συστεγάζεται με το Γυμνάσιο Αφάντου, σ’ ένα σταυροδρόμι από την κεντρική είσοδο του χωριού δεξιά προς Ψίνθο. Πριν από το Γυμνάσιο Αφάντου υπάρχει στα δεξιά ο Δημοτικός Βρεφονηπιακός Σταθμός Αφάντου. Όλες αυτές οι εκπαιδευτικές δομές συνορεύουν και μ’ ένα γήπεδο δίπλα στο γυμνάσιο Αφάντου και ενώνονται όλα με ένα «κόμβο» ή άλλως «σταυροδρόμι» δεν ξέρω κι εγώ πώς να το χαρακτηρίσω μιας και περιέχει γεφύρια, χαντάκια, χωματόδρομους, άσφαλτο και γκρεμούς. Τρομάζουμε κάθε φορά που βρέχει δυνατά γνωρίζοντας ότι ο δρόμος στο συγκεκριμένο σημείο μετατρέπεται σε ορμητικό χείμαρρο.
Λογικό μου φαίνεται να περνάει ορμητικό νερό από κει και να κλείνει αυτός ο δρόμος απαγορεύοντας την πρόσβαση σε μαθητές, σπουδαστές και μόνιμους κατοίκους. Αυτό όμως που δεν μου φαίνεται λογικό είναι πως δημιουργήθηκε ένα τόσο μικρό γεφυράκι για να εξυπηρετήσει την ορμητικότητα ενός τόσο μεγάλου ποταμού, η οποία είναι τόσο επικίνδυνη αφού στις πρόσφατες βροχοπτώσεις «έφαγε» και μέρος από το δρόμο και ευτυχώς δεν θρηνήσαμε θύματα.
Αναφερόμαστε πλέον σε μία απειλή που είναι αισθητή με τα μάτια της λογικής ούτε θ’ αναφέρω την απουσία σήμανσης και καλλωπισμού μιας και αυτό στην παρούσα φάση θα ήταν πολυτέλεια.
Και ήθελα να ξέρω τελικά όλοι εμείς που τα κοιτάζουμε, αν βλέπουμε με τα μάτια της κοινής λογικής ή έχουμε εκπαιδευτεί να κοιτάμε και να μην βλέπουμε ή να συμπεριφερόμαστε πως όλα όσα βλέπουμε είναι όμορφα και σωστά.
Το χωριό Αφάντου λένε πως πήρε το όνομά του από τους πειρατές επειδή υπήρχαν δηλαδή πειρατές στα χρόνια της τουρκοκρατίας, οπότε οι κάτοικοι μετοίκησαν από τη θάλασσα μέσα στα βουνά για να μην τους λεηλατούν οι πειρατές, να μην φαίνεται το χωριό να γίνει δηλαδή ‘Αφαντο οπότε πήρε και το όνομά του. Άφαντα λοιπόν τα γιοφύρια στ΄ Αφάντου, άφαντες οι υποδομές και όσες υπάρχουν με την λογική των πειρατών κατασκευασμένες.
Καλή Σαρακοστή!
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Αθλήτρια Τριάθλου
Απόφοιτη Τμ. Μεσογειακών Σπουδών Πανεπιστημίου Αιγαίου
Απόφοιτη ΑΣΠΑΙΤΕ παρ. Ρόδου
