Συνθηκολόγηση - Του Θάνου Ζέλκα

ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ-“Τα δάνεια δούλους τους ελευθέρους ποιεί.” - Μένανδρος, 4ος αιώνας π.Χ.

Κάθε φορά που η χώρα δανείζεται επειδή αδυνατεί να πληρώσει τις υποχρεώσεις της, ένα αγέννητο παιδί γίνεται μέτοχος ενός χρέους για το οποίο δεν ευθύνεται. Η δε συνεχόμενη αδυναμία να αντεπεξέλθει σ’ αυτές τις υποχρεώσεις, την υποχρεώνουν να ακολουθεί μια συνεχώς υποχωρητική τακτική έναντι όσων την δανείζουν. Κι όσο δεν λαμβάνει μέτρα για να σταματήσει το κακό στη ρίζα του, τόσο πιο δυσβάσταχτοι είναι οι όροι των “προγραμμάτων διάσωσης”.

Στην τελευταία συμφωνία αυτό έχει γίνει ξεκάθαρο με όλες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να απειλούνται με λουκέτα, τους αγρότες με αφανισμό. Οι αστοχίες, η έλλειψη πλάνου και εναλλακτικών σεναρίων διακυβέρνησης, οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες, η έλλειψη αποφασιστικότητας να αντιμετωπιστούν οι παθογένειες από μεριάς των κυβερνώντων εδώ και σαράντα χρόνια έφεραν έναν πολύ βαρύ λογαριασμό στο τραπέζι. Έναν λογαριασμό που δεν δύναται πλέον να πληρωθεί από την ασήκωτη φορολογία των πολιτών αλλά απαιτεί και το ξεπούλημα της γης των προγόνων μας με όρους που δεν θα καθορίσουμε εμείς αλλά αυτοί που δίνουν το δάνειο. Λογικό για όσους γνωρίζουν την αγορά, καθόλα άδικο για εκείνους που δεν μετείχαν στις συναλλαγές και πληρώνουν.

Η πραγματικότητα είναι πως ούτε αυτό το “πρόγραμμα διάσωσης” δείχνει να έχει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας καθώς απειλεί ξεκάθαρα τη συνοχή του κοινωνικού ιστού. Μια τεράστια ύφεση θα επέλθει και ουδείς γνωρίζει αν θα μπορέσει να αναχαιτιστεί με διορθωτικές κινήσεις. Είμαστε στον προθάλαμο μιας πολύ μεγάλης ανθρωπιστικής κρίσης που πρόκειται να σαρώσει στο πέρασμά της ακόμα και όσους νομίζουν ότι δεν πρόκειται να τους αγγίξει. Οι ίδιοι οι ιθύνοντες νόες θα διαπιστώσουν ότι δεν επαρκούν τα μέτρα που ελήφθησαν και θα φέρουν κι άλλα. Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστούν κι άλλα “φιλέτα” γης για να εξυπηρετήσουν τα τοκοχρεωλύσια και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα τα χάσουμε όλα χωρίς να κατορθώσουμε να ξεχρεώσουμε.

Η ελληνική οικονομία βρέθηκε για πολλοστή φορά σε αδιέξοδο τις τελευταίες ημέρες. Δυστυχώς από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους δεν υπήρξαν εκείνοι που να βάλουν τα θεμέλια για την ισχυροποίησή του και να σταματήσουν το δανεισμό. Δάνειο πάνω στο δάνειο και ο λογαριασμός πήγαινε πάντα στον επόμενο. Λογικό ήταν κάποια στιγμή να αντικρίσουμε την άβυσσο και να αναγκαστούμε να υπογράψουμε μια συμφωνία που θυμίζει κατά πολλοίς τη “Συνθήκη των Βερσαλλιών” του 1919 μόνο που δεν την υπογράψαμε ύστερα από ήττα σε πολεμικές συρράξεις. Ίσως πληρώσαμε ακριβά και πάλι μια “Μεγάλη Ιδέα” που δεν είμασταν έτοιμοι και πάλι να υλοποιήσουμε.

Από τα τελευταία γεγονότα εύλογα προκύπτει ότι ενώ η Ευρώπη πάντοτε επεδίωκε το σχήμα “win-win” (όφελος δηλαδή και για τις δύο μεριές) αυτή τη φορά προέκυψε ένα σχήμα “lose-lose” (απώλεια και για τους δύο). Διότι κανείς δεν μπορεί να πει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έδειξε τη μεγαλοψυχία και την αλληλεγγύη της όταν ανάγκασε μια χώρα να συνθηκολογήσει παρά τη βοήθεια που της έδωσε, όπως άλλωστε ισχυρίζονται και βραβευμένοι οικονομολόγοι, ενώ για την Ελλάδα είναι πασιφανές ότι μένει στην ευρωπαϊκή της πορεία πληρώνοντας πολύ ακριβά αυτή τη διαμονή.

Στα θετικά των ημερών εντάσσεται το γεγονός ότι το έθνος ξύπνησε από έναν μακρόχρονο λήθαργο και θεωρώ ότι είδε πόσο σημαντικό είναι για ένα κράτος να έχει πραγματικούς πολιτικούς με ικανότητες και όχι εξυπηρετητές των μικροσυμφερόντων καθώς επίσης και το γεγονός ότι παρά τις αστοχίες μας καταφέραμε και βγάλαμε το χειρότερο πρόσωπο των Γερμανών στην επιφάνεια σοκάροντας την παγκόσμια κοινή γνώμη. Ως απόλυτα θετικό επίσης καταγράφεται το γεγονός ότι στρεφόμαστε ως καταναλωτές στα ελληνικά προϊόντα, το οποίο αν γίνει συνείδηση θα αποτελέσει καταλύτη στην επιτάχυνση της αντιμετώπισης της κρίσης.

Ως μόνη ελπίδα απομένει η ξεχασμένη ελληνική γη και οι θησαυροί που κρύβει. Είναι καιρός πια να βγάλουμε τις γραβάτες και να επιστρέψουμε στις ρίζες μας. Να γίνουμε “δουλευτές” της γης μας προτού τα “όρνεα” της παγκόσμιας οικονομίας έρθουν και μας τα πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί.


--
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής