Ιούνιος 2020-Άρθρο του Μάνου Κόνσολα, Υφυπουργού Τουρισμού, Βουλευτή Δωδεκανήσου, Αν. Καθηγητή Πανεπιστημίου Αιγαίου
- Όσοι μας ζητούν να τα «βρούμε» με την Τουρκία για το Αιγαίο, παραβλέπουν ή αγνοούν ότι η Τουρκία έχει στόχο την αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης του 1922.
Ο στόχος της Άγκυρας δεν είναι η συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, όπως πιστεύουν κάποιοι, αλλά η κατάλυση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, στην αρχή στο Αιγαίο και στη συνέχεια στη Θράκη.
Η Τουρκία αμφισβητεί ότι τα νησιά έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα, κάτι που αποτελεί βασική αρχή του Δικαίου της Θάλασσας.
Θέτει υπό αμφισβήτηση τις συνθήκες της Λωζάννης του 1922 και των Παρισίων του 1947 για την οριοθέτηση νησιών και βραχονησίδων, με στόχο να αμφισβητήσει την ελληνική κυριαρχία σε αυτά.
Δομικό στοιχείο της επεκτατικής τουρκικής πολιτικής είναι η αμφισβήτηση του δικαιώματος υφαλοκρηπίδας στα νησιά. Με αυτό τον τρόπο, η Άγκυρα πιστεύει ότι θα εμποδίσει την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια (όπως επιβάλλει το Δίκαιο τη Θάλασσας και όπως έχουν κάνει πολλές χώρες), αλλά, κυρίως, θα αποστερήσει τη χώρα μας από τη δημιουργία και εκμετάλλευση Αυτόνομων Οικονομικών Ζωνών με άλλες χώρες.
Έχουν φτάσει, μάλιστα, στο σημείο να παρουσιάζουν χάρτες για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο, που εξαφανίζουν την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα προκειμένου να δικαιολογήσουν την παράνομη και νομικά απαράδεκτη συμφωνία που μεθόδευσαν και υπέγραψαν με την κυβέρνηση της Λιβύης.
Ουσιαστικά, θεωρούν ότι μπορούν να ανακηρύξουν ως Τουρκική ΑΟΖ την περιοχή νότια της Κρήτης.
Είναι σαφές ότι διάλογος με την Τουρκία, πάνω σε αυτή τη βάση, δεν μπορεί να υπάρξει. Όπως δεν μπορεί να υπάρξει γενική και απροσδιόριστη συμφωνία για να διευθετηθούν οι διαφορές, που μόνο η Τουρκία βάζει στο τραπέζι, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Η πάγια εθνική θέση είναι ότι η μόνη διαφορά που μπορεί να παραπεμφθεί στη Χάγη είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.
Διάλογος, σε αυτό το πλαίσιο, με την Τουρκία, δεν μπορεί να γίνει και για ένα ακόμα λόγο: η Άγκυρα αμφισβητεί το Δίκαιο της Θάλασσας επειδή δεν την συμφέρει και παραβιάζει συστηματικά το Διεθνές Δίκαιο σε κάθε ευκαιρία.
Η Ελλάδα έχει όπλα. Επιτέλους αρχίζει να τα χρησιμοποιεί. Η συμφωνία Ελλάδας - Ιταλίας για την οριοθέτηση ΑΟΖ συνιστά ένα μήνυμα, είναι μια συμφωνία που στηρίζεται στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και έγινε αποδεκτή, ευμενώς, από τον αμερικανικό παράγοντα και την Ε.Ε. Το πιο σημαντικό είναι ότι με αυτή τη συμφωνία αναγνωρίζεται το δικαίωμα της χώρας μας να επεκτείνει την αλιευτική της ζώνη αλλά και τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ.
Το Δίκαιο της Θάλασσας, ό, τι και αν λέει η Τουρκία, δεν έχει a la carte εφαρμογή. Νησιά όπως η Βρετανία έχουν υφαλοκρηπίδα, όπως υφαλοκρηπίδα έχει και η Κρήτη, αλλά και μικρότερα νησιά. Ό, τι ισχύει στο Ιόνιο και αποτέλεσε το πεδίο συμφωνίας Ελλάδας και Ιταλίας, μπορεί να έχει εφαρμογή και στο Αιγαίο.
Η Ελλάδα, όσες δυσκολίες και αν υπάρχουν, πρέπει να προχωρήσει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ και με την Αίγυπτο.
