Σ/Ν για αιγιαλό και παραλία. Τι έχεις Γιάννη, τι είχα πάντα..Του Πάνου Βενέρη

Την ώρα που ο προεκλογικός πυρετός στη χώρα κόντευε  τα 40, ο πολύπαθος Ελληνικός αιγιαλός ήλθε και πάλι στο προσκήνιο.
Εξήντα χρόνια μετά τη θέσπιση του α.ν. 2344/1940 ο οποίος ρύθμιζε επιτυχώς τα θέματα του αιγιαλού και της παραλίας στη χώρα μας για περισσότερο από μισό αιώνα (γεγονός που αποδεικνύει την αρτιότητα του νομοθετήματος), η Ελληνική Πολιτεία του 21ου  αιώνα, σε διάστημα μιας περίπου δεκαετίας επιχειρεί να «θεραπεύσει» και να «εκσυγχρονίσει» το θεσμικό αυτό πλαίσιο τρεις φορές. Την πρώτη φορά το 2001 με την ψήφιση του ισχύοντος πλέον θεσμικού πλαισίου περί αιγιαλού και παραλίας (Ν. 2971/2001), τη δεύτερη το 2006 όπου παράλληλα με μια σειρά άλλων «εξόφθαλμων» παρεμβάσεων επιχειρήθηκε και η συρρίκνωση της παράλιας ζώνης που προσδιορίζεται από το κτηματολόγιο της Δωδ/σου με τη πρόβλεψη για δημιουργία κτηματολογικών μερίδων στην παραλία (Σ/Ν το οποίο εν τέλει αποσύρθηκε μετά από γενική κατακραυγή) και την τρίτη με το επίμαχο Σ/Ν.
Είναι κοινή η πεποίθηση ότι η χώρα μας δεν πάσχει από Νομοθεσία αλλά από τη μη τήρησή της. Επομένως τα εκάστοτε προτεινόμενα θεσμικά πλαίσια και ιδίως αυτά που αφορούν είτε έμμεσα είτε άμεσα στην πολεοδομική νομοθεσία αντί να προσδίδουν αναπτυξιακή προοπτική κατατείνουν στο να «θεραπεύσουν» ότι δημιουργήθηκε ακριβώς από τη μη τήρηση της νομοθεσίας, παρά τα περί αντιθέτου επικαλούμενα στις αντίστοιχες εισηγητικές εκθέσεις.
Έτσι, στο παρόν Σ/Ν:
•    Επιχειρείται η νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών που έχουν κτισθεί μέσα στον αιγιαλό και που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για επιχειρηματικούς σκοπούς (!).
•    Αίρονται οι ισχύοντες περιορισμοί παραχώρησης της απλής χρήσης του αιγιαλού (στην υφιστάμενη νομοθεσία δεν μπορεί να παραχωρηθεί έκταση μεγαλύτερη των 500 μ2 ενώ πρέπει να αφεθεί και ενδιάμεσος ελεύθερος χώρος εμβαδού τουλάχιστο 100 μ2)
•    Προωθείται δίχως ιδιαίτερα κριτήρια η επιχειρηματική εκμετάλλευση του αιγιαλού.
•    Επιτρέπεται η επιχωμάτωση (μπάζωμα) θαλάσσιου χώρου για την εξυπηρέτηση επιχειρηματικής δραστηριότητας που έχει ενταχθεί στις στρατηγικές επενδύσεις ή έχει εγκριθεί ΕΣΧΑΔΑ ή ΕΣΧΑΣΕ (Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Δημοσίων ή Ιδιωτικών Ακινήτων που εκπονούνται κυρίως για το ΤΑΙΠΕΔ).
•    Δεν υπάρχει ουδεμία αναφορά για την υποχρέωση της ελεύθερης πρόσβασης στον αιγιαλό.
Είμαι της γνώμης ότι Νομοσχέδια τέτοιας εμβέλειας δεν μπορούν να μην εντάσσονται σε μια ευρύτερη λογική ή σχεδιασμό που έχει να κάνει με τη συνολική διευθέτηση της παράκτιας ζώνης της χώρας και σε βάθος τουλάχιστο 100 μ από την ακτογραμμή. Υπάρχει ήδη μια πολύ πλούσια νομολογία του ΣτΕ για την «κρίσιμη» αυτή ζώνη η οποία είναι θεσμοθετημένη σαν έννοια σε διάφορα Ειδικά Χωροταξικά Πλαίσια και πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψη σε κάθε περίπτωση.  Δεν μπορούν επίσης να μην είναι αυτοτελή. Πρέπει σε κάθε περίπτωση να κωδικοποιούνται όλες οι σχετικές διατάξεις σε ένα Νομοθέτημα και να καταργείται ότι αντίστοιχο προβλέπεται αποσπασματικά σε πλήθος άλλων Νομοθετημάτων.
Έτσι, θεωρούμε ότι το παρόν Σ/Ν πρέπει να αποσυρθεί (και για τον πρόσθετο λόγο ότι περιέχει αντισυνταγματικές διατάξεις) και να επεξεργασθεί ένα νέο που θα αποτελέσει πραγματικά αναπτυξιακό εργαλείο (συμπεριλαμβάνοντας ορισμένες ρυθμίσεις που κινούνται ήδη προς τη σωστή κατεύθυνση) και παράλληλα θα διασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον, τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και της παραλίας και την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στο συγκριτικό πλεονέκτημα και αγαθό της χώρας που ονομάζεται παραλιακή ζώνη,  ύστερα βέβαια από ευρύ διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους.
Θεωρούμε επίσης ότι οι τοπικοί φορείς πρέπει να τοποθετηθούν δημόσια και να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια για σύγκληση των θέσεων έτσι ώστε οι παρεμβάσεις μας να έχουν τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα.

                        Πάνος Βενέρης