Σε αυτούς τους ήρωες…υποκλινόμαστε - Γράφει ο Αγαπητός Ξάνθης, αρχιτέκτονας

Διαβάζω την επιστολή του ρόδιου ήρωα του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου Μιχάλη Βρούχου πριν τον πάρουν στο απόσπασμα με ανατριχίλα και δέος: «Αγαπημένοι μου γονείς σας παρακαλώ να με συγχωρέσετε για την μεγάλη λύπη που σας προξενώ. Όταν μπήκα σ΄ αυτή την υπόθεση ήξερα ποιο θα είναι το τέλος μου. Παπά, εσύ μ΄ έμαθες ότι πάνω απ΄ όλα είναι τιμιότερων και σεβαστότερων εστίν η Πατρίς…Σας φιλώ όλους (απόσπασμα από τη συνέντευξη της κ. Πόπης Βρούχου-Χρυσοχόου, αδελφή του ήρωα, στη «ΡΟΔΙΑΚΗ», 27.10.2013 ).
Στέκομε σε τρείς λέξεις κλειδιά που μπορούν να είναι σημαντικές ως πυξίδες ζωής. Πατρίδα, Τιμή και Σεβασμός.
Δεν μπορώ να μη εκτιμήσω με ευλάβεια αυτούς τους ήρωες που χάραξαν τη σύγχρονη ιστορία του τόπου. Γιώργος Κωσταρίδης, Μιχάλης Βρούχος και τόσοι άλλοι.  Νοιώθω ταπεινός ακόμη περισσότερο στη μεγαλοσύνη της δύναμης της ψυχής τους να υπερβούν την καθημερινότητα και να θυσιαστούν για τα ιδανικά τους, σε τόση νεαρή ηλικία. Οφείλουμε να αναγνώσουμε την ιστορία ως δείγμα του πολιτιστικού μας γίγνεσται και να αντιληφτούμε το βάρος του ιστορικού γεγονότος.   
Ο τόπος επιζητάει ως ζήτημα πρώτης προτεραιότητας την ανάγκη ανάκτησης της συνείδησης της ιστορίας. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι εξωτερικού περιεχόμενου αλλά κυρίως εσωτερικό. Ο εχθρός βρίσκεται μέσα στα σύνορα και η αντιμετώπιση του με γενναίες αποφάσεις είναι το ιδανικό του σήμερα.  
Η έξοδος από την κρίση συνδέεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά με το πρόσφατο παρελθόν του πολιτικού συστήματος που αφήνει χαραμάδες σήμερα για την ποιοτική στροφή. Αυτή την χαραμάδα μπορούμε να φωτίσουμε την αναγνώριση της θυσίας του Μιχάλη Βρούχου.
Και όπως περιέγραψε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας «Δεν γίνεται να παριστάνεις τον πατριώτη και να θαυμάζεις τα σύμβολά του ναζισμού. Είναι μια προσβολή του ανθρώπινου πολιτισμού, του ευρωπαϊκού πολιτισμού, αλλά στην πατρίδα μας είναι κάτι περισσότερο: είναι προσβολή της ιστορίας μας».
Το ζήτημα είναι η αποτίμηση των γεγονότων από την  πλευρά  της ειλικρινείας και της αυτογνωσίας. Είναι η στιγμή της κριτικής αποφεύγοντας τις βαρύγδουπες λέξεις και τις προφάσεις των θεωριών. Η ανάταση που παρείχαν οι ήρωες δεν μπορεί να ξεθυμάνει μέσα στους αριθμούς του μνημονίου. Η δουλείας μας είναι να αναδείξουμε την Πατρίδα μέσα από την εντιμότητα και την αλληλοσεβασμό.
Η Δημοκρατία, που στο όνομα της έχουν χυθεί δάκρυα και αίμα, αξιώνει όχι μια κοινωνία πελατών, αλλά μια κοινωνία πολιτών, όπου η τιμή και σεβασμός είναι πρόσθετα της ισότητας και της ελευθερίας. Όχι της ασύδοτης ελευθερίας βέβαια αλλά της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Είμαστε υπόλογοι στη νέα γενιά. Τη γενιά που ψάχνει να βρει πατήματα στα θολωμένα δικά μας χνάρια. Είναι ευκαιρία να σταθούμε τουλάχιστον τώρα αναστηλωτές στη προσπάθεια για μια νέα αρχή.
Στους ήρωες Μιχάλη Βρούχο και Γιώργο Κωσταρίδη, ένα μεγάλο ευλαβικό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και κατάθεση μιας δέσμευσης ότι: η Πατρίδα είναι το ανωτέρω όλων.
Η προάσπιση της ιερό καθήκον, η εθνική συλλογικότητα αναγκαία.
Γιατί η Ελλάδα ήταν προμαχούσα και δε υποκύπτει σε εκβιασμούς διαθέτοντας ψυχή και φρόνιμα γενναίων…
Ο μεγάλος Καβάφης γράφει: «Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θα βρεις άλλες θάλασσες. Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στις γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς, και μες  στα ίδια σπίτια αυτά θ΄ ασπρίζεις. Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα άλλου-μη ελπίζεις- δεν έχει πλοίο για σέ, δεν έχει οδό».