«Η ηρεμία βασιλεύει τώρα στην Aμάσεια και σε όλη τη γύρω περιοχή»
-
Τόσο λιτά και τόσο κυνικά μετά την ολοκλήρωση των εκτοπίσεων, ο Υπουργός Εσωτερικών Αχμέτ Φετχί μπεης ενώπιον της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης αποδεχόταν εμμέσως πλην σαφώς το οργανωμένο κρατικό σχέδιο εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου από τους Νεότουρκους στην αρχή και από τους Κεμαλικούς στη συνέχεια. Μια από τις πολλές γενοκτονίες κατά χριστιανικών πληθυσμών στην μικρά Ασία.Ο 19ος αιώνας, μπορεί να χαρακτηριστεί από την έντονη αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι κατακτημένοι λαοί ολοένα και ανέπτυσσαν την αυτοδιάθεση τους και έκαναν εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, ενώ ταυτόχρονα οι μεγάλες δυνάμεις προσπαθούσαν να επωφεληθούν από τη διάλυση αυτή.Στο κλίμα αυτό, παρότι άργησε σε σχέση με τους υπόλοιπους λαούς, άρχισε να αναπτύσσεται ο Τουρκικός Εθνικισμός που αποσκοπούσε στην υπέρβαση της χαλαρής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη διαδοχή από ένα συμπαγές Τουρκικό κράτος, κάτι που εκφράστηκε από το δόγμα του νεοτουρκικού κομιτάτου «Ένα Κράτος, ένας λαός, μια θρησκεία», με μοναδικό μέσο τη βία και τη στήριξη από τους Γερμανούς οι οποίοι είχαν τεράστια οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα στη Μικρά Ασία και οι χριστιανοί τους ήταν εμπόδιο. Η γερμανική πολιτική και στρατιωτική ελίτ είχε κατανοήσει επίσης ότι όσο υπήρχαν χριστιανικοί πληθυσμοί στη μικρά Ασία, η τσαρική Ρωσία αλλά και η ορθόδοξη χριστιανική Ελλάδα θα είχαν σοβαρή επιρροή. Για το λόγο αυτό η περιβόητη Deutsche bank χρηματοδότησε με κεφαλαία την εξάλειψη οποιαδήποτε χριστιανικού ερείσματος στο σύγχρονο τουρκικό κράτος. Παράλληλα η γερμανική στρατιωτική διοίκηση απέστειλε στρατιωτικούς ως τεχνικούς συμβούλους στην εξολόθρευση των χριστιανικών πληθυσμών. Μετέφεραν την γερμανική τεχνογνωσία από τις γενοκτονίες που είχαν διαπράξει στις γερμανικές αφρικανικές αποικίες σε βάρος των φυλών χερερο..Η βία αυτή κατά των Χριστιανών εξελίχθηκε βαθμιαία βάση σχεδίου και στόχευε εκ του πονηρού σε διαφορετική εθνοτική χριστιανική κοινότητα προκειμένου να μην συνασπιστούν και να προκληθούν εκτεταμένες ταραχές σε όλη τη μικρά Ασία και πιθανές επαναστάσεις . Ξεκίνησε από οικονομικά μέτρα και αποκλεισμούς το 1914 και κλιμακώθηκε έντονα μετά την ήττα στη μάχη του Σαρίκαμις το 1915, με τους Αρμένιους να είναι τα πρώτα εξιλαστήρια θύματα με την συστηματική και σχεδόν ολική εξολόθρευση τους. Η εξόντωση του ελληνικού στοιχείου στον Πόντο στην αρχή βασίστηκε σε οργανωμένες εκτοπίσεις και σκοπό το θάνατο μέσω των κακουχιών, της πείνας και του κρύου. Γι'αυτον ακριβώς το λόγο γινόντουσαν τον χειμώνα. Επίσης δίδονταν η ψεύτικη ελπίδα τους εκτοπισθέντες ότι υπάρχει πιθανότητα να επιβιώσουν και να μεταφερθούν αλλού οπότε δεν υπήρχαν στάσεις και οργανωμένη αντίδραση. Πραγματικά διαβολική μεθοδολογία και σχεδιασμός. Να εκμεταλλεύεσαι Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης των ανθρώπων και της Ελπίδας τους για ζωή ώστε να είναι πειθήνιοι στο σταδιακό θάνατό τους μέσα από πορείες χωρίς τρόφιμα, νερό και καταλύμματα στο πουθενά.Ελπίδες γεννήθηκαν όταν τα Ρωσικά υδατικά στρατεύματα εισήλθαν στον Πόντο, παραδίδοντας τη διοίκηση στους Έλληνες και μετά την ήττα των Κεντρικών δυνάμεων όταν και έγιναν προσπάθειες ίδρυσης αυτόνομου και ανεξαρτήτου Ποντιακού κράτους.Η απόβαση όμως του Κεμάλ στη Σαμψούντα στις 19 Μαΐου του 1919 έβαλε τέλος στα όνειρα αυτά. Εξαπολύθηκε ένας μοναδικής αγριότητας διωγμός. Οι ομάδες των Τούρκων οπλαρχηγών με κυριότερο εκφραστή της τον Τοπάλ Οσμάν σκότωνε, λήστευε και κατάκαιγε οτιδήποτε Ελληνικό. Ο Πόντος ερημώθηκε, μόνο κάποιες αντάρτικες ομάδες απέμειναν να αγωνίζονται, περιμένοντας κι αυτές τη μοίρα τους.353.000 γενοκτονημένοι Έλληνες στον Πόντο πλήρωσαν τον φόρο αίματος αίματος του τουρκικού εθνικισμού.Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα της Morning Post «Όλα τα εγκλήματαπου διαπράχθηκαν από τον Nέρωνα, τον Kαλιγούλα, τον Aττίλα και τον Aβδούλ Xαμίτ, χάνονται στην ανυπαρξία μπροστά στα εκατομμύρια που δολοφονήθηκαν σκόπιμα στην Tουρκία κατά τη διάρκεια των τεσσάρων προηγουμένων ετών. Στα θύματα περιλαμβάνονται αλλοδαποί εχθροί, αιχμάλωτοι πολέμου, Aρμένιοι,Έλληνες, Άραβες, κλπ», κάτι που δείχνει ότι ο υπόλοιπος κόσμος γνώριζε και σιωπούσε και έμενε αμέτοχος μπροστά στο αίμα, κάνοντας τον συνένοχο στο έγκλημα.Όπως αμέτοχη έμεινε και η Ελλάδα, είτε γιατί ήταν απασχολημένη με ζητήματα όπως το Κρητικό και τον Εθνικό διχασμό, είτε γιατί ήθελε να τα έχει καλά με τις δυτικές μεγάλες δυνάμεις και απαγόρευσε οποιασδήποτε βοήθεια στον ποντιακό ελληνισμό θεωρώντας μέχρι την εδραίωση του κομμουνισμού στην Ρωσία ότι έδινε έρεισμα για την κάθοδο της τσαρικής Ρωσίας στη Μεσόγειο. Άλλωστε χαρακτηριστική είναι η στάση του Ελληνικού κράτους το οποίο απέρριψε τις επανειλημμένες εκλήσεις των Ποντίων να τους δοθούν όπλα και υλική στήριξη με σκοπό τη δημιουργία δεύτερου μετώπου απέναντι στις δυνάμεις των νεοΤούρκων που πιθανόν να απέτρεπε τη μικρασιατική καταστροφή υπακούοντας στις οδηγίες της Αγγλίας.
