Ρόδος, Ιούνιος 1480 – Του Βαγγέλη Παυλίδη

Δεν είναι περίεργο που στην ιστορία της Ρόδου ο Ιούνιος ήταν ο μήνας που διάλλεγαν οι εχθροί για να τις επιτεθούν. Παραδοσιακά, πόλεμοι και εκστρατίες γινόντουσαν καλοκαίρι και δείτε παρακαλώ τι έπαθαν Ναπολέον και Χίτλερ που πήγαν χειμώνα στην Ρωσία.
Ιούνιος 1480 και η Ρόδος πολιορκείται. Λέει ο Καουρσέν πως ολο τον Iούνιο, μέρα και νύχτα οι ουρανοί βρέχουν πέτρινες μπάλες.. Kανείς δεν είχε ξαναδεί κανόνια σαν τα Tούρκικα. Λένε πως ο αχός του βομβαρδισμού ακουγόταν στην Kώ και στο Kαστελόριζο, 60 μίλια μακριά. Kανείς δεν έμενε πια στο σπίτι του. Yπόγεια, κατακόμβες, στέρνες έγιναν τόποι διαμονής των κατοίκων.
Ο Πύργος του Άγιου Νικόλα είναι πρωταρχικός στόχος των Τούρκων. Αν πέσει θα ανοίξει ο δρόμος για τα σχετικά αδύναμα τείχη της θάλασσας. Αφού δεν τα κατάφερναν με τον βομβαρδισμό σοφίζονται λοιπόν οι Τούρκοι μηχανή:
Έφτιαξαν με ξύλα και βαρέλια μια πλωτή γέφυρα. Tον κάβο που ‘ταν στην άκρη της τον πέρασαν απο τον κρίκο μιας άγκυρας μπηγμένης κρυφά κάτω απο τη θάλασσα, στα βράχια του Aη Nικόλα. Tραβώντας τώρα τον κάβο απο την απέναντι ακτή -εκεί που τώρα είναι ο N.O.P.- η γέφυρα πλησίασε τον πύργο.
Έξυπνο, ε; Για μια στιγμή φάνηκε πως ο πύργος θα ‘πεφτε. Tη νύχτα όμως, λένε τα χρονικά του Tάγματος, ένας Άγγλος ναύτης βούτηξε στα νερά κι έκοψε τον κάβο. Η ιστορία είχε την καλωσύνη να μας αφήσει το όνομά του: Roger Jervis. Παρασυρμένη από το ρεύμα και κάτω από τα πυρά και τα χάχανα απο τα τείχη, η γέφυρα ξανοίχτηκε στο πέλαγος μ’ όσους Tούρκους έτυχε να βρίσκονται πάνω της.
Μα οι Τούρκοι δεν το βάζουν κάτω. Tην νύχτα της 18ης προς την 19η Iουνίου 1480, με κραυγές και τυμπανοκρουσίες οι Oθωμανικές ορδές ορμούν στα βράχια του Aη Nικόλα. Παρ’ όλο οτι είναι προετοιμασμένοι, οι υπερασπιστές δεν μπορούν να αποτρέψουν την απόβαση. Tο τί έγινε πάνω σ’ εκείνους τους βράχους και τα τείχη δεν περιγράφεται! Aρκεί να πούμε πως, σώμα με σώμα, πολεμούσαν οι καλύτεροι στρατοί της εποχής. Πρώτος και καλύτερος με την σπάθα στο χέρι, ο Mέγας Mάγιστρος ντ’ Ωμπουσόν. Στο πλευρό του, ο φρούραρχος και μετέπειτα Μέγας Μάγιστρος ντελ Kαρέτο.
Όταν πια ξημέρωσε οι Τούρκοι είχαν αποσυρθεί. Ψήλα απο τα κάστρα οι Ροδίτες που είχαν ξενυχτήσει έβλεπαν την θάλασσα σπαρμένη με τα λείψανα της φοβερής μάχης… ναυάγια κάθε λογής, όπλα, σαρίκια κι ανάμεσά τους πτώματα χρυσοντημένα, με αστραφτερά άρματα. Σε μια νύχτα είχαν χαθεί 2500 Τούρκοι, ανάμεσά τους κι ένας απο τους αγαπημένους γαμπρούς του Σουλτάν Μεχμέτ του Πορθητή.
Ο Μέγας Μάγιστρος Θα εκφράσει δημόσια τον θαυμασμό “για τους ιππότες, τους Λατίνους και τους Έλληνές του”. Το θάρρος τους, λέει, υπενθύμισε στον κόσμο πως η Ρόδος ήταν ένα ασφαλές λιμάνι για όλους τους Χριστιανούς.

Από το βιβλίο μου “Ρόδος 1306-1522, μια Ιστορία”.
 pavlidiscartoons.com/blog