Πως γράφεται ο εθελοντισμός στα ελληνικά; Του Μανώλη Δημελλά

Ο γερμανός κοινωνιολόγος Άλφ και η Ράμπιν, η συγγραφέας γυναίκα του, πηγαινόρχονται κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα.
Ήταν το 1999, που τους έκαμε μάγια ένα μακρινό Ελληνικό νησί,
οι δύο ξένοι μοιάζει σα να γεύτηκαν λωτούς και να ξέχασαν τους ρυθμούς, της μοντέρνας μεγαλούπολης στη κεντρική Ευρώπη. Παράτησαν καριέρες και δουλειές και αφοσιώθηκαν στα αδέσποτα, αλλά και τα παραμελημένα ζώα. Έστησαν μια Μ.Κ.Ο στη Γερμανία και μια στην Ελλάδα.
Στην ξένη χώρα δεν πέρασε ένα εξάμηνο και όλα δούλευαν σαν ελβετικό ρολόϊ, στη δικιά μας ήταν σαν πικρό αστείο, τους πήρε τέσσαρα χρόνια για να γίνει η οργάνωση.
Αληθινή, Μη Κυβερνητική Οργάνωση, όχι από εκείνες που κοροϊδεύουν, για να αρπάξουν χρήματα.
Για κάθε ευρώ των Γερμανών φίλων, υπάρχει απόδειξη για την τοποθέτηση του, ενώ γλυτώνουν και από φόρους στο δικό τους κράτος.
Άνοιξαν κτηνιατρείο και θεράπευαν κάθε περαστικό αδέσποτο ή οικόσιτο ζωάκι. Για τα έξοδα (φάρμακα και ζωοτροφές) υπάρχει ένα κόκκινο κουτί στην έξοδο από το ιατρείο, όποιος είχε φιλότιμο και φυσικά του περισσεύει και καμμιά δεκάρα, ανοίγει το πορτοφόλι και πετά κάτι τις μέσα. Δεν ζητούν ευρώ από κανέναν.
Τα πρώτα χρόνια κύλησαν γεμάτα χαμόγελα και ελπίδα, όσο υπήρχε το ζεστό χρήμα από τη Γερμανία τα ελληνικά καλημερίσματα θύμιζαν το Ζορμπά. Χαιρετούρες και καμώματα φιλοξενίας, όσο για λόγια φιλοφρόνησης, αυτά κι αν έτρεχαν με τα τσουβάλια.
Γερμανοί, Όλλανδοι, Εγγλέζοι, Ιταλοί, αλλά και τέσσερις Έλληνες, όλοι εθελοντές κτηνίατροι, φρόντισαν τα ζώα του νησιού. Οι αριθμοί μικρών και μεγάλων ασθενών ξεπερνούν κάθε πρόβλεψη.
Είκοσι ζωάκια τη μέρα πέντε  μέρες τη βδομάδα. Ίσως ξεπερνουν τα 1.000 ζώα μόνο το καλοκαίρι. Τους χειμώνες "έπεφτε" η δουλειά αλλά ποτέ δεν έκλειναν το χειρουργείο.
Τραυματισμένα, άρρωστα αλλά και ένα σωρό κακοποιημένα.  
Ο Άλφ όμως δεν κάνει γενικεύσεις, δεν υπήρχε κατάλληλο περιβάλλον για να εκπαιδευτούν οι Έλληνες κάτοικοι του νησιού της άγονης γραμμής.
Από τους πρώτους "πελάτες" ήταν η μητέρα ενός παπά, σύμβολο του τόπου. Έπρεπε να γίνει στείρωση στη γάτα της. Από τότε ξεκινά το βιωματικό ένα μάθημα για όλους.
Η συμπεριφορά μας στα ζώα δείχνει και το επίπεδο της κοινωνίας.
Δεν έχουν φωνή και όμως μιλάνε, έχουν ανάγκες και μοιράζονται τον ίδιο πλανήτη με το λογικό(;) αλλά περισσότερο άγριο και παμφάγο ζώο, τον άνθρωπο.
Το ζευγάρι αγόρασε και ένα σπιτάκι, σχεδόν κόντεψαν να γίνουν Έλληνες, όμως η αλήθεια ξεπηδά από τα πορτοφόλια.
Μόλις ξέμειναν από φράγκα τα ρολόγια κύλησαν σε πιο σκληρές ώρες. Η γυναίκα του Άλφ έφυγε για την Αμερική, στην αναζήτηση του μεροκάματου, ενώ εκείνος που ακόμη ανεβοκατεβαίνει τα βουνά με τα πόδια, κλείνει τις ανοιχτές υποχρεώσεις όπως μπορεί και φεύγει. Όπως επαναλαμβάνει με χαμόγελο,
"στη χώρα σας δεν μπορεί να σχεδιάσεις, ούτε να υπολογίσεις τίποτε με ακρίβεια, όλα δείχνουν να πετούν, σα γλάροι, που πλανάρουν στον αέρα".
Τι καλά που είναι να μας φροντίζουν άλλοι, να μας χαϊδεύουν και να μη μας κακοκαρδούν.
"Είναι οι κακοί Γερμανοί, που μας χρωστάνε ένα σκασμό λεφτά,
βρε αν δεν είμασταν εμείς, οι Έλληνες, οι ξένοι θα ήταν ακόμη πάνω στα δέντρα και θα τρώγαν καρπούς".
Ακούω τόσο τακτικά, ελαφριά λόγια καφενείων.
Από την άλλη, εμείς στεκόμαστε όλο χάρη στη προκυμαία και περιμένουμε τη βοήθεια τους.
Ο Άλφ φεύγει, αναζητά τη τύχη του στην Αμερική, η ριμάδα  επιβίωση ανοίγει αλλά και κλείνει δρόμους. Δεν ξέρει αν θα ξαναγυρίσει στο νησί.
Ξένοι και πάλι μπαινοβγαίνουν, φροντίζουν να ζήσει το μικρό ιατρείο, βγάζουν ακόμη και διαβατήρια στα αδέσποτα, τα τραβούν στις πατρίδες τους.
Ευτυχώς που υπάρχουν παραδείγματα για να κάνουμε συγκρίσεις, να μαθαίνουμε από ξενικές γλώσσες μερικές ξεχασμένες, ελληνικές λέξεις.