ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΙΝΔΥΝΟΣ - Του Θάνου Ζέλκα

Σύμφωνα με τη θεωρία των δύο άκρων, η άκρα αριστερά και η άκρα δεξιά πλευρά του πολιτικού φάσματος ταυτίζονται, καθώς αποτελούν πανομοιότυπα βίαιες εκφράσεις του ολοκληρωτισμού με διαφορετικό πρόσημο. Η θεωρία αυτή ουσιαστικά αίρει την “αθωότητα” των αριστερών ολοκληρωτικών καθεστώτων τύπου Σοβιετικής Ένωσης την οποία εντέχνως καλλιεργούν για να δείξουν τη διαφοροποίησή τους από τα στρατιωτικά καθεστώτα. Αν το δούμε ψυχρά ορθολογιστικά, στην ουσία μιλάμε για παρόμοιες καταστάσεις, με τα ακροδεξιά όμως λόγω “έλλειψης στυλ και φαντασίας” να χρησιμοποιούν ωμή βία, ενώ τα ακροαριστερά να παίζουν πιο πολύ με τις μυστικές υπηρεσίες και συγκαλυμμένη βία.

Εντελώς άστοχα και χωρίς να υπολογιστούν σε βάθος οι συνέπειες που μπορεί να προκληθούν, η θεωρία αυτή χρησιμοποιήθηκε τελευταία από συνεργάτη του Πρωθυπουργού, ευφυέστατο κατά κοινή ομολογία, με αφορμή τη δολοφονία του Φύσσα από θιασώτη του ακροδεξιού κόμματος. Είναι γεγονός ότι κάποια μέλη της αξιωματικής αντιπολίτευσης νομίζουν ότι θα κάνουν την Ελλάδα Κούβα του Φιντέλ Κάστρο κάνοντας δηλώσεις που δεν συνάδουν με τα δημοκρατικά ιδεώδη. Σε καμία περίπτωση όμως ο παρορμητισμός κάποιων δεν μπορεί να αιτιολογήσει την θεωρία των δύο άκρων. Διότι από τη μία έχουμε ένα κόμμα που κινείται ακριβώς πάνω στα όρια της Δημοκρατίας και για να ακριβολογούμε πάνω στις αδυναμίες της, με κηρύγματα μίσους και μισαλλοδοξίας, που έχει δώσει πολλές αφορμές, και από την άλλη μια πονεμένη ιστορία συνιστωσών μεταξύ των οποίων κάποιες μικρές οι οποίες όντως εκφράζουν ακρότητες.

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα υπάρξουν οφέλη για τον οποιονδήποτε από μια ενδεχόμενη “κοινωνική έκρηξη”. Σίγουρο είναι ότι θα πληγωθεί ο κοινωνικός ιστός και η Ελλάδα θα οδεύσει σ' έναν σύγχρονο εμφύλιο πόλεμο. Από τη μία τα επεισόδια στο Μελιγαλά, από την άλλη η δολοφονία του παιδιού, ο υπερβάλοντας ζήλος των καναλιών και ίσως μια ακόμα αφορμή που θα βρεθεί πολύ σύντομα και ο δρόμος δεν θα έχει πια επιστροφή. Αδερφός θα σκοτώνει και πάλι αδερφό ή όπως πολύ εύστοχα λέει ο Βάρναλης “να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ”.

Αξίζει να βυθιστεί μια ολόκληρη χώρα στο αίμα για ξένα συμφέροντα; Δεν μπορούν οι ταγοί να καταλάβουν ότι άλλων παιχνίδι παίζουν; Δεν μπορούν για μια μόνο φορά να βάλουν τη χώρα τους πιο πάνω από τις πολιτικές σκοπιμότητες; Δεν το καταλαβαίνουν ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα χέρια τους και όσο συνεχίζουν την αδιαλλαξία θα ξεσπάσει πόλεμος; Δεν μπορούν ούτε αυτή την ώρα να χαράξουν ένα εθνικό σχέδιο διάσωσης της χώρας, χωρίς να αφήνουν τα “όρνια” να μας κατασπαράζουν τις παραγωγικές μας δυνάμεις;

Κλείνουν οι εταιρείες η μία πίσω από την άλλη, η αγορά βουτά όλο και περισσότερο στην ύφεση, η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο, οι νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα. Δεν τα βλέπουν αυτά; Δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή η συνταγή είναι λάθος και το μόνο που καταφέρνουν είναι να ενισχύουν τις τερατογενέσεις; Δεν αντιλαμβάνονται ότι οι απαιτήσεις των δανειστών δεν έχουν τελειωμό και ότι όσο μας βλέπουν νωχελικούς, κακομοίρηδες και διχασμένους, ζητάνε ακόμα περισσότερα;

Δυστυχώς πάνε να διορθώσουν ένα λάθος κάνοντας ένα ακόμα μεγαλύτερο. Το “φυτίλι” που έχει ανάψει στην κοινωνία δεν σβήνει με λεονταρισμούς. Η πείνα και η ανέχεια πάντα βρίσκουν σύμμαχο την οργή και τη βία. Η βία φέρνει κι άλλη βία και στο τέλος μια απορία πάντοτε πλανάται πάνω από τα συντρίμμια.

Κάνω μια έκκληση δημόσια προς όλους να βρούμε έναν κοινό τόπο διαλόγου. Να παραμερίσουμε τις όποιες μικρές διαφορές μας και να ψάξουμε λύσεις που θα απαλύνουν την αιμοραγία της κοινωνίας. Ας ψάξουμε άλλη ώρα τους υπαίτιους. Αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε τη λογική και τη ψυχραιμία να αντιμετωπίσουμε μια πάρα πολύ επικίνδυνη κατάσταση. Να προλάβουμε την έκρηξη και να μην ποτίσουμε άλλο τη γη μας με αίμα αθώων.


Από τη στήλη “ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ” στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής