Ποιους αρρώστους πλήττει ο κορωνοϊός;
Με τα μέχρι σήμερα δεδομένα που προέρχονται κυρίως από την ανάλυση της επιδημίας στην Κίνα οι καρδιοαγγειοπάθειες είναι οι παθήσεις εκείνες που πρωτεύουν στις αιτίες θανάτου από τον κορωνοϊό COVID-19. Από τα επιδημιολογικά δεδομένα της Κίνας φαίνεται ότι κυρίως πλήττονται οι ηλικίες άνω των 60 ετών. Όμως το ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι ότι και αυτοί οι υπερήλικες που πλήττονται είναι εκείνοι που πάσχουν από σοβαρές παθήσεις.
Από τους πίνακες που πρόσφατα αναρτήθηκαν στην ιστοσελίδα του BBC προκύπτουν ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα δεδομένα. Οι περισσότερες περιπτώσεις κορωνοϊού δεν ανιχνεύονται γιατί οι άρρωστοι παρουσιάζουν υποκλινικά συμπτώματα που δεν γίνονται αντιληπτά ούτε από τους ίδιους. Στο διάγραμμα μιας πυραμίδας με πηγή το Imperial College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου η βάση και κυρίως το σώμα της πυραμίδας αποτελείται από τις ανεξιχνίαστες περιπτώσεις ενώ την κορυφή της πυραμίδας αποτελούν οι σοβαρότερες περιπτώσεις που χαρακτηρίζονται από πυρετό και θανάτους.
Τώρα από πλευράς παθήσεων των βαρέως πασχόντων πρώτες έρχονται οι καρδιοαγγειοπάθειες και ακολουθούν κατά σειρά ο σακχαρώδης διαβήτης, οι παθήσεις των πνευμόνων, η υπέρταση και μόνο το 1,5% των ασθενών με σοβαρές εκδηλώσεις πυρετού ή θανάτου δεν έπασχαν από καμία πάθηση.
Πράγματι το αναμενόμενο θα ήταν να πρωτοστατούν τα νοσήματα του ανοσοβιολογικού συστήματος και οι καρκίνοι μεταξύ των αιτιών εκδήλωσης της νόσου. Όμως πρωτεύοντα είναι τα καρδιαγγειακά νοσήματα τα οποία ακολουθούνται από την υπέρταση και τον σακχαρώδη διαβήτη και που ανήκουν στους κύριους προδιαθεσικούς παράγοντες των καρδιαγγειακών παθήσεων. Αυτό υπήρξε οπωσδήποτε έκπληξη. Όμως η ερμηνεία που θα μπορούσε να δοθεί είναι ότι οι καρδιοαγγειοπάθειες αποτελούν την πρώτη αιτία νοσηρότητας και θνητότητας του πληθυσμού οπότε κατά συνέπεια είναι ανάλογη και η συμμετοχή τους σε μια πανδημία που απευθύνεται σε ολόκληρο τον πληθυσμό του πλανήτη.
Με βάση αυτά τα δεδομένα και δεδομένου ότι εξακολουθεί η ολική θνητότητα του κορωνοϊού να κυμαίνεται περί το 1%, κύριος στόχος των συστάσεων των επιδημιολόγων θα έπρεπε να είναι η αυτοπροστασία ή η αυτοαπομόνωση των πασχόντων με σοβαρές παθήσεις ηλικίας άνω των 50-60 ετών. Η ενεργητική αποφυγή των πολυσύχναστων χώρων ( μεγάλες συγκεντρώσεις, γήπεδα, σινεμά, θέατρα κ.λ.π.), θα πρέπει να αποτελέσει τον κύριο στόχο όσων συμβουλεύουν τις κινήσεις της πολιτείας. Και τούτο γιατί μόνο αυτή η κατηγορία των ασθενών πραγματικά κινδυνεύει. Ο κίνδυνος για τις ηλικίες κάτω των 50 ετών είναι ελάχιστος για να μην χρησιμοποιηθεί ο αυστηρός όρος << πρακτικά ανύπαρκτος>>.
