Ποιοι απήγαγαν τους δυο μητροπολίτες στο Χαλέπι - Που βρίσκονται σήμερα

Αυτά είναι ερωτήματα στα οποία φαίνεται να απαντά το αραβόφωνο ιστολόγιο Al-akhbar («Τα Νέα»), παρουσιάζοντας με συγκλονιστικές άγνωστες λεπτομέρειες τό δραματικό γεγονός της απαγωγής και τις εξελίξεις του μέχρι σήμερα.

Το δημοσίευμα, το οποίο υπογράφεται από τον Σουχάιμπ Αντζερίνι, έχει ως εξής:

Δεκατρείς μήνες πέρασαν από την απαγωγή των Μητροπολιτών Παύλου Γιαζιτζή και Ιωάννη Ιμπραχίμ. Μέχρι τώρα έχουν δει την δημοσιότητα διάφορες αντικρουόμενες πληροφορίες για τους υπεύθυνους της απαγωγής, καθώς και τα αίτια της απαγωγής, καί στη συνέχεια για την τύχη τους, τις διαπραγματεύσεις που διεξάγουν οι διάφορες πλευρές για την απελευθέρωση των Μητροπολιτών και τις φήμες ότι σκοτώθηκε ο ένας από τους δύο.

Όπως είναι γνωστό, το περιστατικό της απαγωγής ξεκίνησε στις 22 Απριλίου 2013, όταν ο ο Μητροπολίτης Ιωάννης Ιμπραχίμ ξεκίνησε να επισκεφθεί την περιοχή των συνόρων της Συρίας με την Τουρκία, στο πλαίσιο των προσπαθειών για την απελευθέρωση των ιερέων Michele Kayal και Ισαάκ Mouawad, που είχαν απαχθεί. Εκείνη την ημέρα οι προσπάθειές του δεν καρποφόρησαν, διότι οι απαγωγείς δεν ήταν συνεπείς στο ραντεβού τους για την παράδοση των απαχθέντων.

Ο Μητροπολίτης Παύλος Γιαζιτζή είχε τελειώσει μία περίοδο παραμονής σε ησυχία και σιωπή στην περιοχή Σουαϊντίε, που βρίσκεται στην επαρχία της Αλεξανδρέττας στην Τουρκία. Οι δύο Μητροπολίτες είχαν συμφωνήσει να συναντηθούν εκείνη την ημέρα στο φυλάκιο των συνόρων Μπάμπ-αλ-Χάουα, για να γυρίσουν μαζί στο Χαλέπι. Ο Μητροπολίτης Παύλος ερχόταν από την Τουρκία και ο Μητροπολίτης Ιωάννης από την Συρία. Έτσι έγινε.

Ο Μητροπολίτης Ιωάννης Ιμπραχίμ ξεκίνησε με το αυτοκίνητο της Μητρόπολης από το Χαλέπι, με συνοδό τον Φουάντ Ηλία, ο οποίος τους συνόδευε στις προσπάθειές τους, και οδηγό τον Fathallah Καμπούντ (οδηγός του Μητροπολίτη Ιμπραχίμ). Το αυτοκίνητο πέρασε το μπλόκ Kafr Dael, δυτικά του Χαλεπίου, που θεωρητικά ανήκε στον «Ελεύθερο Στρατό», δηλαδή στον στρατό της Συριακής αντιπολίτευσης, αλλά στην πραγματικότητα το έλεγχαν δύο ομάδες. Η πρώτη ήταν η ομάδα του Abdo Zemzem, που όλα τα μέλη της προέρχονταν από το χωριό Bashqatin, νοτιοδυτικά του Kafr Dael, όπου βρισκόταν το μπλόκο. Πρόκειται για μία διαβόητη ληστοσυμμορία, που στην περιοχή είναι γνωστή ως «Τάγμα των κλεφτών». Η δεύτερη και ισχυρότερη ομάδα ήταν εκείνη η οποία τελικά απήγαγε τον Μητροπολίτη εκείνη την ημέρα. Η ομάδα του Abdo Zemzem δρούσε έμμεσα υπό τις εντολές των επικεφαλής της δεύτερης ομάδας.

Αφού πέρασε το μπλόκ των Zemzem, το αυτοκίνητο των Μητροπολιτών μπήκε στην περιοχή μεταξύ των τειχών των Επιστημονικών Ερευνών και των πολυκατοικιών της συνοικίας Ρασετίν, νοτιοδυτικά από το Χαλέπι. Την περιοχή έλεγχαν ελεύθεροι σκοπευτές του τακτικού Συριακού Στρατού. Στην πραγματικότητα οι ελεύθεροι σκοπευτές του Συριακού Στρατού δεν έλεγχαν 100% την περιοχή, επειδή κάποια τμήματά της δεν ήταν ορατά, αφού καλύπτονταν από τα μπλόκα των ανταρτών και τις πολυκατοικίες. Ξαφνικά ένα αυτοκίνητο - τζίπ μπαίνει μπροστά από το αυτοκίνητο των Μητροπολιτών και αναγκάζει τον οδηγό του να σταματήσει. Αμέσως κατέβηκαν από το αυτοκίνητο τέσσερις ένοπλοι με καυκασιανά χαρακτηριστικά.

Οι τρεις από αυτούς προέταξαν τα όπλα τους, μέσα στα οποία συμπεριλαμβάνονταν και χειροβομδίδες, ενώ ο τέταρτος τράβηξε τον οδηγό του Μητροπολίτη και τον πέταξε έξω από το αυτοκίνητο. Τουλάχιστον ένας από τους ενόπλους μιλούσε την λόγια (κλασσική) αραβική γλώσσα (αραβικά του Κορανίου). Ακολούθησε μία σύντομη συνομιλία και μετά ένας από τους οπλισμένους πέταξε έξω από το αυτοκίνητο και τον συνοδό των Μητροπολιτών Φουάντ Ηλία και άρχισε να οδηγεί το αυτοκίνητο, μαζί με τους άλλους δύο ενόπλους, ενώ οι δύο μητροπολίτες κάθονταν στο πίσω κάθισμα. Έτσι τα δύο αυτοκίνητα έφυγαν από ένα χωματόδρομο μεταξύ των κτιρίων της περιοχής των Επιστημονικών Ερευνών και μακριά από τα βλέμματα των ελεύθερων σκοπευτών.

Ο οδηγός του Μητροπολίτη Ιωάννη Fathallah Καμπούντ έτρεξε προς τα τείχη της περιοχής των Επιστημονικών Ερευνών, μεταξύ των πολυτοικιών της συνοικίας Ρασετίν, όπου βρέθηκε μετά νεκρός, πυροβολημένος στο κεφάλι.

Ο Φουάντ Ηλία κατάφερε μετά από μισή ώρα να ανέβει σε ένα διερχόμενο μίνι μπας και να γυρίσει πίσω προς το μπλόκ Zemzem. Εκείνη την περίοδο από την περιοχή αυτή γινόταν η είσοδος για την πόλη του Χαλεπίου και για αυτό, όταν συνέβη το περιστατικό της απαγωγής, υπήρχε μία μακρά ουρά αυτοκίνητων που πηγαινοέρχονταν, αλλά φυσικά κανείς δεν τόλμησε να παρέμβει. Οι ένοπλοι στο μπλόκο επιβεβαίωσαν στον Φουάντ Ηλία ότι το αυτοκίνητο των Μητροπολιτών είχε επιστρέψει προς την κατεύθυνσή τους, οι ένοπλοι τούς απείλησαν με τα όπλα τους και για αυτό ο φρουροί στο μπλόκο τους άφησαν να περάσουν. Στην πραγματικότητα η ομάδα του Zemzem συνεργαζόταν με τους απαγωγείς και εκτελούσαν διαταγές.

Ποιός απήγαγε τους δύο Μητροπολίτες;

Ο Ηλίας απευθύνθηκε στους αρχηγούς του «Ελεύθερου Στρατού» σε εκείνη την περιοχή, οι οποίοι τόνισαν ότι όχι μόνο δεν γνωρίζουν τίποτε για το γεγονός, αλλά εξέφρασαν και την αποστροφή τους για αυτό. Έπειτα έστειλαν ομάδες στρατιωτών του Ελεύθερου Στρατού για να πραγματοποιήσουν ελέγχους στην περιοχή. Κατόπιν ενημέρωσαν τον Φουάντ Ηλία ότι η μεγαλύτερη δύναμη στην περιοχή της απαγωγής είναι η ομάδα Ansar.

Ο Ηλίας κατάφερε γρήγορα να συναντήσει τον Σέχη Ναΐμ, αναπληρωτή του Εμίρη της ομάδας Ansar και στην πραγματικότητα ηγέτη της σε εκείνη την περιοχή. Όμως ο τελευταίος δήλωσε ότι δεν έχει σχέση με το περιστατικό και δεν έχει καμία πληροφορία για τους ενόπλους από ξένες (μη αραβικές) εθνότητες στην περιοχή. Έτσι απευθύνθηκαν στην ομάδα του αποκαλούμενου «Abu Banat» («Πατέρα των κοριτσιών»), ο οποίος ήταν από το Νταγεστάν και ήταν αρχηγός ενός τάγματος 200 Καυκάσιων, που ζουν σε ένα στρατόπεδο στην περιοχή Τel-Kypran στα χωριά του Ίντλεμπ. Αυτοί είχαν ισχυρή συμμαχία με τον Abu Omar από το Κουβέιτ, ηγέτη της «Μουσουλμανικής Κοινότητας», μιας ισλαμιστικής οργάνωσης, που παλαιότερα λεγόταν «Στρατός του Χαλιφάτου».

Μετά από πολλούς μήνες ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στις ένοπλες ισλαμικές ομάδες της περιοχής εναντίον των ανταρτών της οργάνωσης του «Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Συρίας» (ΙΚΙΣ, γνωστό στα αραβικά ως «Daash» και στα αγγλικά ως ISIS). Στη μάχη αυτήν το ΙΚΙΣ νικήθηκε, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να αποσυρθεί από όλη την περιοχή βόρεια του Χαλεπίου και πολλά μέλη του νά πέσουν στα χέρια των αντιπάλων τους. Μέσα από τις ομολογίες ορισμένων αιχμαλώτων - ανταρτών του ΙΚΙΣ, αποδείχθηκε ότι οι απαγωγείς των δύο Μητροπολιτών ήταν η ομάδα Ansar και ότι ο Σέχης της Ναΐμ έλεγε ψέματα.

Ποιά είναι η ένοπλη ομάδα των Asabat-al-Ansar που απήγαγε τους δύο Μητροπολίτες;

Εμφανίστηκε αρχικά σαν μία ανεξάρτητη ένοπλη ομάδα με βασική έδρα της την Termanin, περιοχή που ανήκει στον νομό Ίντλιμπ και απέχει 30 χιλιόμετρα περίπου από το Χαλέπι. Αρχηγός της είναι ο Σέχης Saleh-al-Akraa (Φαλακρός), γνωστός με το ψευδώνυμο Αμπού-Σαΐντ. Η ομάδα αυτή βρισκόταν μυστικά κάτω από την σκέπη και τις εντολές της «Τζάμπχαντ-αλ-Νούσρα» («Μέτωπο της Νίκης»), πριν αλλάξει την κεφαλή της και υποταχθεί στο ΙΚΙΣ, πάλι όμως με μυστικότητα. Επειδή δεν είχε ανακοινώσει την νέα υποταγή της, έμεινε μακριά από τις μάχες του ΙΚΙΣ με τις άλλες ένοπλες ομάδες και δεν δέχθηκε καμία επίθεση.

Μέχρι πρόσφατα, οι περιοχές που εξουσίαζε αυτή η ομάδα άρχιζαν από το πρώτο μπλόκο αμέσως μετά την περιοχή των Επιστημονικών Ερευνών και διατηρούσε στην εξουσία της τις περιοχές Μαζέρα-Τζαμαϊάτ, Ράμπιτατ, Αλ-Μουχαρεμπίν και Αλ-Κουνταμά, κοντά στο χωριό Αντζιάρα. Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει 200 ένολπους Σύριους, που έχουν εκπαιδευθεί στο στρατόπεδο του Σέχη Σουλεϊμάν. Πρόκειται για το στρατόπεδο που έχει εκπαιδεύσει όλες τις ένοπλες ομάδες του Αλ-Νούσρα και του ΙΚΙΣ. Επίσης περιλαμβάνει 30 αντάρτες από το Τουρκμενιστάν (οι ντόπιοι συνηθίζουν να ονομάζουν Τσετσένους όλους τους ενόπλους που κατάγονται από τις νότιες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης).

Συνεπώς οι απαγωγείς είναι η ένοπλη ομάδα των Ασαμπάτ-Αλ-Ανσάρ («των οπαδών»).

Ένας από τους βασικούς ηγέτες αυτής της ομάδας (Ασαμπάτ-Αλ-Ανσάρ) έπεσε στα χέρια του Συριακού Στρατού κατά τη διάρκεια μίας μάχης. Οι αντάρτες δεν κατάφεραν με κανένα τρόπο να τον πάρουν πίσω από τον Συριακό Στρατό. Για αυτό οι αρχηγοί της Αλ-Νούσρα νόμιζαν ότι αν απαγάγουν σημαντικά «θηράματα», μπορούν να αναγκάσουν τις συριακές αρχές να τον ανταλλάξουν με τον αιχμάλωτο ηγέτη τους. Έτσι έφτασαν στο συμπέρασμα ότι ο πιο ισχυρός παράγοντας πίεσης της κυβέρνησης ήταν η απαγωγή των χριστιανών, των «απίστων» που υποστηρίζουν το καθεστώς. Λίγες μέρες πριν το γεγονός της απαγωγής, η ομάδα αυτή απήγαγε μερικά άτομα που ανήκαν στον Ερυθρό Σταυρό κοντά στην περιοχή Αλμά-αλ-Σάχρ, στην περιφερειακή οδό Χαλεπίου - Δαμασκού. Το θέμα καλύφθηκε από μυστικότητα και κάποιες προσωπικότητες του Ελεύθερου Στρατού κατάφεραν να πείσουν τους αντάρτες της Ανσάρ να τους απελευθερώσουν, με το αιτιολογικό ότι «είναι μέλη μιας Διεθνούς Οργάνωσης και δεν είναι χριστιανοί που υποστηρίζουν το Καθεστώς». Ἔτσι μετά από λίγες ημέρες έγινε η απαγωγή των Μητροπολιτών. Οι απαγωγείς εξεπλάγησαν από την μεγάλη αναστάτωση που προκάλεσε το γεγονός της απαγωγής. Οι απαγωγείς αρχικά νόμιζαν ότι η αξία τους δεν υπερβαίνει την αξία ορισμένων ιερέων, που είχαν απαγάγει και άλλες φορές.

Πού βρίσκονται τώρα οι Μητροπολίτες;

Οι ηγέτες της ομάδας Ansar κατάλαβαν ότι έκαναν κάτι πολύ σοβαρό, τις συνέπειες του οποίου δεν ήταν σε θέση να ελέγξουν. Έτσι κατέφυγαν στους ηγέτες του ΙΚΙΣ, για να ζητήσουν την συμβουλή τους. Η απάντηση ήλθε πολύ σύντομα. Δόθηκε εντολή να μεταφέρουν αμέσως από την περιοχή τους τους Μητροπολίτες με άκρα μυστικότητα και να τους παραδώσουν στο ΙΚΙΣ. Έτσι μεταφέρθηκαν σε διάφορες περιοχές μέχρι να καταλήξουν στην πόλη Αλ-Ράκα, ένα από τα σημαντικότερα προπύργια του ΙΚΙΣ στην περιοχή. Αντίθετα με τις πληροφορίες που έχουν διαδοθεί ότι ο ένας από τους δύο Μητροπολίτες σκοτώθηκε, οι πληροφορίες του Al-akhbar είναι ότι οι δύο Μητροπολίτες είναι καλά, βρίσκονται στα χέρια του ΙΚΙΣ και έχουν μεταφερθεί στην περιοχή Ταλ-Αμπιάντ, στα βορινά χωριά της Αλ-Ράκα, κοντά στα τουρκικά σύνορα.

Η εμπλοκή του Κατάρ

Αυτή τη στιγμή η ένοπλη ομάδα που λέγεται «Katiab Nur ad-Din Zenki» («Ταξιαρχίες του Νουρεντίν») θεωρείται η ισχυρότερη και η μεγαλύτερη σε δύναμη και αριθμό στις περιοχές που εκτείνονται μεταξύ Kabtan-al- Jebel, Dar-Aza, Anjarh και Maarath Alertik, φτάνοντας μέχρι την περιοχή της Ρασεντίν και της Jebhat-al-Jauie. Τον Απρίλιο του περασμένου έτους ο αρηχγός της Σέχης Ταουφίκ Shahabuddin πραγματοποίησε μυστική επίσκεψη στο Κατάρ, με την πρόφαση ότι πάει για προσκύνημα. Αλλά μόλις επέστρεψε κήρυξε τον χωρισμό του από τον στρατό των μουτζαχεντίν και μετονόμασε την ομάδα του από «Στρατό του Νούρ-Εντίν-Ζένκι» («Katiab Nur ad-Din Zenki») σε «Κίνημα του Νούρ-Εντίν-Ζένκι» («Harakat Nur ad-Din Zenki»).

Δηλαδή από στρατός έγινε κίνημα. Έτσι ενώθηκε με το κίνημα των Χάζεμ, που υποστηρίζεται από το Κατάρ και ενισχύεται από τις ΗΠΑ. Ταυτόχρονα άρχισε να επιτίθεται εναντίον της ένοπλης ομάδας «Ασαμπάτ-Αλ-Ανσάρ», με αφορμή παλαιά διαφωνία σχετικά με λάφυρα πολέμου, και συγκεκριμένα την Εθνική Βιομηχανία Φαρμάκων.Έτσι η «Ασαμπάτ-Αλ-Ανσάρ» ενώθηκε με το στρατό των μουτζαχεντίν, από τον οποίο αποχώρησε το «Κίνημα του Νούρ-Εντίν-Ζένκι». Στην προσπάθειά της να επιβιώσει η ομάδα «Ασαμπάτ-Αλ-Ανσάρ» προσχώρησε στο στρατό των μουτζαχεντίν. Επειδή το «Κίνημα του Νούρ-Εντίν-Ζένκι» κατάφερε να συλλάβει ένα μεγάλο μέρος από τα μέλη της και κυρίως αυτά που προέρχονταν από το Τουρκμενιστάν (αγνοείται ακόμη η μοίρα του Εμίρη της ομάδας «Ασαμπάτ-Αλ-Ανσάρ» Σέχη Saleh-al-Akraa), αυτό το βήμα μπορεί να ανοίξει την πόρτα για πιθανές διαπραγματεύσεις μεταξύ του «Κινήματος του Νούρ-Εντίν-Ζένκι» και του ΙΚΙΣ για να παραδώσουν οι δεύτεροι τους Μητροπολίτες και οι άλλοι τους αντάρτες της «Ασαμπάτ-Αλ-Ανσάρ», που ανήκουν στο ΙΚΙΣ.

Με αυτόν τον τρόπο θα γίνει αργότερα η ανακοίνωση της απελευθέρωσης των Μητροπολιτών κάτω από την σκέπη του Κατάρ.

agioritikovima.gr