Ποια αυτοδυναμία κ. Μητσοτάκη;
Κατά πόσον είναι εφικτό άραγε να γίνει πράξη το "αφήγημα" της αυτοδυναμίας της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, στον απόηχο μάλιστα των τραγικών γεγονότων με τη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών, στα Τέμπη;
Οι υποσχέσεις του πρωθυπουργού για αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου και αποτροπής παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον, μπορούν να πείσουν τους ψηφοφόρους που ακόμα προσπαθούν να αντιληφθούν πώς χάθηκαν με τέτοιο τρόπο τόσες ανθρώπινες ζωές;
Αυτά και ένα σωρό ακόμα ερωτήματα, φαίνεται να απομακρύνουν οριστικά , το σενάριο της αυτοδυναμίας του επιτελικού κράτους του Κ. Μητσοτάκη. Η αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας του συστήματος στο σύνολό του, δεν ήρθε όπως την περίμεναν οι πολίτες, με δάφνες και επευφημίες, επιτεύγματα και επαίνους, ήρθε με θρήνο και οδύνη. Αυτά που έπρεπε να γίνουν δεν έγιναν ποτέ.
Ανυπέρβλητα προβλήματα που δεν ξεπεράστηκαν ποτέ και οι προσπάθειες για επίλυσή τους, σκόνταφταν συνεχώς στην έλλειψη κονδυλίων. Ένα ΕΣΥ που αιμορραγεί ασταμάτητα και δεν κατάφερε ποτέ να ορθοποδήσει, πάρα μόνον με μερικές δωρεές και φθηνά "μπαλώματα" από μέρους της ελληνικής κυβέρνησης. Το "story" της δημόσιας υγείας που μετατρέπεται σε ιδιωτική, προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Το ακτινοθεραπευτικό κέντρο της Ρόδου που φαντάζει μακρινό όνειρο πλέον, με τη λειτουργία του συνεχώς να αναβάλλεται και να ανακοινώνεται με φτηνές δικαιολογίες, δια στόματος της Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας.
Η καθολική διάλυση του κοινωνικού κράτους, προκειμένου να ισχύσει ο νόμος του ισχυρού και όχι του δικαίου, με κωμικές παρεμβάσεις, όπως το καλάθι του νοικοκυριού, που ακόμα και ο πολυδιαφημιζόμενος αυξημένος κατώτατος μισθός του μέσου καταναλωτή, δεν μπορεί να το καλύψει. Αναμφισβήτητα και πρέπει να συμπεριληφθεί σε όλο αυτό τον εμπαιγμό, η κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ, που αποτελεί ταφόπλακα για την νησιωτικότητα και για την επιβίωση των κατοίκων των νησιών. Μία ταφόπλακα που έπρεπε χρόνια τώρα με επιμονή και συλλογικές δράσεις, να σηκώσουν από τις πλάτες των πολιτών, οι Δωδεκανήσιοι Βουλευτές, απαιτώντας την άμεση επαναφορά τους.
Το πολυτιμότερο αγαθό για τον άνθρωπο, το νερό. Η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας επιχείρησης ήταν μονόδρομος, όταν στο τιμόνι της χώρας βρίσκεται το βαθύ κράτος του Κ. Μητσοτάκη. Χωρίς κανέναν ενδοιασμό και προφανώς δίχως να αναλογιστεί το μέγεθος των συνεπειών που θα επιφέρει το συγκεκριμένο εγχείρημα, η κυβέρνηση άνοιξε και πάλι την πόρτα στις μνημονιακές δεσμεύσεις.
Ένας μεγάλος στρατός "κολλητών" και "άριστων" λυμαίνεται ως λάφυρο την εξουσία, αφήνοντας στο περιθώριο κάθε εργαζόμενο που προσπαθεί να βρει το δίκιο του, κάθε μικρομεσαίο που προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις καθημερινές υποχρεώσεις, κάθε νέο και νέα που το μόνο που ονειρεύεται πλέον είναι μια καλύτερη ζωή εκτός Ελλάδας. Για αυτό ακριβώς τον λόγο αναζητά την αυτοδυναμία η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Άραγε, σε ποια αυτοδυναμία αναφέρεται ο Κ. Μητσοτάκης; Εκείνη που έφερε την ευημερία στη χώρα με τα άδεια πορτοφόλια στις τσέπες των Ελλήνων ή εκείνη της ανάπτυξης που βασίζεται σε πρωτοβουλίες της τοπικής αυτοδιοίκησης και καρπώνεται την επιτυχία της, η κυβέρνηση; Ή μήπως σε εκείνη της αντιμετώπισης της πανδημίας με γιατρούς να εργάζονται ώρες ατελείωτες με πενιχρούς μισθούς; Ίσως μιλάει για εκείνη που ο κόσμος εξακολουθεί να πεθαίνει, είτε σε τρένα, είτε σε μη εξοπλισμένα νοσοκομεία, είτε από την οικονομική εξαθλίωση.
