ΠΕΡΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ-Το να επιβάλεις αυστηρότατο πρόστιμο σε μια ηλικιωμένη που πουλάει παράτυπα, ας δεχθούμε και τον όρο παράνομα, καλαμπόκια σε πανηγύρι όταν όλοι οι υπόλοιποι γύρω είναι καθόλα νόμιμοι και όταν έχεις ήδη φροντίσει να λαμβάνει μια αξιοπρεπή σύνταξη, το λες και δικαιοσύνη. Όταν όμως για υποθέσεις φοροδιαφυγής εκατομμυρίων δεν έχει ανοίξει ρουθούνι, όταν υπουργοί, πρώην και νυν, “ξεχνούν” να δηλώσουν υπέρογκα εισοδήματα, τότε την υπόθεση της γιαγιάς την λές όχι απλά πρόκληση αλλά παραβίαση του κοινού περί δικαίου αισθήματος.
Προφανώς και είμαστε όλοι υπέρμαχοι της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής. Προφανώς και ζητάμε δίκαιη και ίση κατανομή των βαρών στους πολίτες. Προφανώς και θέλουμε να καταφέρει η χώρα να περάσει όσο το δυνατόν πιο αλώβητη από τις συμπληγάδες της. Προφανώς όμως κανείς μας δεν πρόκειται να εθελοτυφλήσει άλλο στην αδικία που επί χρόνια γινόταν στην πατρίδα μας. Οι νόμοι δηλαδή να ισχύουν μόνο για τους μικρούς και οι μεγάλοι πάντα να βρίσκουν διεξόδους να τους παρακάμπτουν.
Θα πει κάποιος ότι από κάπου πρέπει ν’ αρχίσουν αυτοί οι έλεγχοι. Δε μπορεί ξαφνικά να πιάσουν επ αυτοφώρω τους μεγάλους φοροφυγάδες με το “κατσίκι επ ώμου”. Από τα μικρά παραπτώματα θα ξεκινήσουν και θα καταλήξουν στα μεγάλα. Τη λαϊκή εντολή όμως η παρούσα κυβέρνηση δεν την έλαβε για να τελειώσει την αφαίμαξη των μικρών που ξεκίνησαν οι προηγούμενοι. Την έλαβε για να τα βάλει με τα μεγάλα συμφέροντα που νέμονται τον πλούτο της πατρίδας μας. Δεν το έπραξε και όσο δεν το πράτει τόσο θα υφίσταται σκληρότατη κριτική και θα έχει την ίδια τύχη με τους προκατόχους της.
Από την άλλη μεριά όμως αυτό το κράτος αυτό δεν έχει μόνο διοικούντες. Έχει και διοικούμενους οι οποίοι καλούνται να ακολουθήσουν νόμους και κανόνες. Αλίμονο αν ο καθένας μας θεωρεί εαυτόν υπεράνω νόμου και κάνει ότι του κατέβει στο κεφάλι. Αν μάλιστα για τις παράτυπες πράξεις του μένει ατιμώρητος, τότε προκαλεί και πάλι το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Άρα δεν μπορούμε να αποδίδουμε εξ ολοκλήρου την ευθύνη μόνο στη διοίκηση του κράτους και καθόλου στους πολίτες.
Το κράτος οφείλει να παρέχει στους πολίτες του όλα εκείνα που συντελούν στην αξιοπρεπή διαβίωσή τους. Υποχρεούται να παρέχει δομές υγείας και πρόνοιας, σχολεία, εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια και πάνω απ’ όλα ισονομία. Αυτά όλα όμως για να επιτευχθούν χρειάζονται χρήματα, τα οποία προέρχονται από τον παραγόμενο πλούτο της χώρας, ο οποίος παράγεται από τους πολίτες. Αν κάποιος κρίκος αυτής της αλυσίδας σπάσει, τότε δημιουργείται ένα κοινό πρόβλημα και για τα δύο μέρη.
Υπάρχει μια γιαγιά που πουλάει παράνομα καλαμπόκι σε ένα πανηγύρι. Δίπλα της υπάρχουν μικροπωλητές που πουλάνε την πραμάτεια τους νόμιμα, έχοντας εξασφαλίσει όλες τις απαραίτητες άδειες. Στην ουσία η γιαγιά προκαλεί κακό τόσο στην κρατική δομή όσο και στους “συναδέλφους” της.
Το πρόβλημα δεν θα υπήρχε αν η γιαγιά είχε μια πιο αξιοπρεπή σύνταξη για να μην αναγκαστεί να βγει στο δρόμο να πουλήσει καλαμπόκι. Θα μπορούσε λοιπόν να της επιβληθεί ποινή μιας σύνταξης γι’ αυτό που έκανε και μια σοβαρότατη επίπληξη. Το παραπάνω από δέκα συντάξεις πρόστιμο είναι εντελώς μια ανοησία σ’ ένα κράτος με τα προβλήματα του δικού μας. Διότι ούτε το πρόστιμο θα εισπράξει, ούτε τη γιαγιά θα νουθετήσει, ούτε τον πολίτη θα προβληματίσει. Το μόνο που κατόρθωσε με επιτυχία είναι να στρέψει όλη την κοινή γνώμη για μια ακόμα φορά εναντίον του.
--
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
