Γράφει ο Ιωάννης.Σ.Κουμπιάδης, δικηγόρος
ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΛΛΑΔΑ Η ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ
- Σαν σήμερα 31 Μαρτίου 1947 ενσωματώθηκαν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα , διότι Ελλάδα και Δωδεκάνησα ήσαν , είναι και θα είναι άρρηκτα αλληλένδετα , ανά τους αιώνες . Από αρχαιοτάτων χρόνων τα Δωδεκάνησα ήσαν δεμένα με τις τύχες του Ελληνισμού. Εν τούτοις, μόλις το 1947 ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος, μετά από 638 χρόνια σκλαβιάς.
Στις 31 Μαρτίου 1947 στη Ρόδο μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα έγινε η τελετή παράδοσης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα από τις βρετανικές αρχές. Η τελετή της παράδοσης έγινε μπροστά στο Δημαρχείο της Ρόδου από τον Ταξίαρχο Πάρκερ, με τα εξής λόγια: «Κατόπιν αποφάσεως των Συμμάχων όπως παραδοθεί η στρατιωτική διοίκησης Δωδεκανήσου, εγώ ο ταξίαρχος Πάρκερ προκηρύσσω: Αρθρον μόνον: Παραδίδω την στρατιωτικήν διοίκησιν εις τον ‘Έλληνα στρατιωτικόν διοικητήν.»
Από εκείνη την στιγμή είχε πραγματοποιηθεί ο προαιώνιος πόθος των Δωδεκανησίων και τα νησιά μας ήταν πια ελεύθερα και ελληνικά.
Ο αναλαβών αντιναύαρχος Περικλής Ιωαννίδης, ως ο πρώτος Στρατιωτικός Διοικητής των Δωδεκανήσων, με πολιτικό σύμβουλο τον πανεπιστημιακό και δικαστικό Μιχαήλ Στασινόπουλο , μετέπειτα Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας ,ανέγνωσε τότε : «Έχων υπ όψιν απόφασιν των Συμμάχων όπως παραδώσουν την διοίκησιν της Δωδεκανήσου
Προκηρύσσω: Αναλαμβάνω από της 12ης ώρας σήμερον την στρατιωτικήν διοίκησιν της Δωδεκανήσου.»
Για την ιστορική αυτή μέρα γράφτηκε τότε : « Τα πλήθη, προ του Διοικητηρίου, γονυπετή με οφθαλμούς δακρύοντας εκ χαράς παρηκολούθουν την έπαρσιν της γαλανολεύκου, η οποία με την επικρατούσαν άπνοιαν ανήρχετο εις τον ιστόν χωρίς κυματισμούς και αναδιπλώσεις.»
Στις 7 Μαρτίου 1948 έγινε η επίσημη τελετή της ενσωμάτωσης και το 1955 τα Δωδεκάνησα έγιναν νομός με πρωτεύουσα τη Ρόδο.
«Ημείς, Δωδεκανήσιοι, είμεθα 'Ελληνες και υπήρξαμεν Έλληνες από της πρώτης εμφανίσεως της ελληνικής φυλής εις τον κόσμον»
Στη Συνδιάσκεψη της Ειρήνης, το 1919, ενώπιον όλων των εθνών οι καθηγητές Σκεύος Ζερβός και Μιχαήλ Βολανάκης από το πλευρό του Ελευθέριου Βενιζέλου μίλησαν για τη ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΛΛΑΔΑ με τόσο ξεκάθαρα λόγια , που αξίζει να τα ξαναθυμηθούμε :
«Ημείς, Δωδεκανήσιοι, είμεθα 'Ελληνες και υπήρξαμεν Έλληνες από της πρώτης εμφανίσεως της ελληνικής φυλής εις τον κόσμον. Είμεθα Έλληνες από την εποχήν του Ομήρου, *είμεθα Έλληνες όταν οι Μήδοι και οι Πέρσαι ήλθον να πολεμήσουν εις την Ευρώπη, είμεθα Έλληνες κατά τους χρόνους του Περικλέους. Ημείς οι Δωδεκανήσιοι είμεθα Έλληνες υπό τον ρωμαϊκόν ζυγόν, υπό τους βυζαντινούς αυτοκράτορας, υπό τον ζυγόν των Τούρκων. Ως Έλληνες επανεστατήσαμεν και εκερδίσαμεν την ελευθερίαν μας** κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος. Είμεθα Έλληνες κατά τους βαλκανικούς πολέμους και Έλληνες κατά τον ευρωπαϊκόν πόλεμον, όταν με επιμονήν εζητήσαμεν συνεχώς να πολεμήσωμεν παρά το πλευρόν των Συμμάχων. Δηλώνομεν ενώπιον Θεού και ανθρώπων ότι θα χαθώμεν μάλλον μέχρι του τελευταίου παρά να αναπνεύοωμεν ή να επιτρέφωμεν εις τα παιδιά μας και εις αδελφούς μας να αναπνέουν εις την Δωδεκάνησον αέρα όπου κυματίζει σημαία, που δεν είναι η σημαία η ελληνική». Αμέσως μετά την κατάκτηση των νησιών από την Ιταλία, συνήλθε στην Πάτμο στις 17 Ιουνίου 1912 το συνέδριο των αντιπροσώπων από όλα τα νησιά, οι οποίοι, αφού ευχαρίστησαν την Ιταλία που τους απελευθέρωσε «από τον ανυπόφορον ζυγόν» των Τούρκων, διακήρυξαν τη «διακαή εθνικήν επιθυμίαν» των κατοίκων των νήσων τούτων όπως ενωθούν μετά της Μητρός των Ελλάδος. 'Ετσι, άρχισε ένας επικός αγώνας στον οποίο συμμετείχαν πλούσιοι εφοπλιστές και φτωχοί μετανάστες, επιστήμονες και σφουγγαράδες».
Να μην ξεχνάμε ακόμη ότι ο εκ Κάσου Νικόλαος Μαυρής -μετέπειτα πρώτος πολιτικός διοικητής της ελεύθερης Δωδεκανήσου κατόρθωσε και έπεισε το υπουργείο Εσωτερικών των ΗΠΑ όταν μπαίνοντας οι ΗΠΑ στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, επέβαλαν περιορισμούς έως και εγκλεισμούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης σε πολίτες ιαπωνικής, γερμανικής και ιταλικής καταγωγής , οι οποίοι θεωρήθηκαν «πολίτες εχθρικής χώρας» , μεταξύ δε αυτών υπέπεσαν και οι Δωδεκανήσιοι, καθώς είχαν ιταλικά διαβατήρια. Ο λόγιος Νικόλαος Μαυρής ,για λογαριασμό του Εθνικού Δωδεκανησιακού Συμβουλίου. με υπόμνημα του τεκμηρίωνε ότι οι μετανάστες από τα νησιά δεν κατάγονταν από εχθρική χώρα, αλλά σύμμαχο, δεν ήταν Ιταλοί αλλά Ελληνες. Το υπουργείο, αφού ήρε τους παραπάνω περιορισμούς αναγνώρισε τότε εμμέσως πλην σαφώς την ελληνικότητα των νησιών.
