Παλάτια στην άμμο και μια πολυταξιδεμένη χελώνα
Το τελευταίο διάστημα έχουν αρχίσει οι διαμαρτυρίες για τις θέσεις ομπρελάδων στις παραλίες της Ρόδου. Υπάρχουν κάποιες σκέψεις που μοιραία κάνουμε γιατί το κλίμα μεταξύ των ομπρελάδων, των υπευθύνων, των ελεγκτικών μηχανισμών και των επιχειρηματιών που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα στις παραλίες του νησιού έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις.
Ένα πραγματικό γεγονός είναι ότι για όλο το διάστημα πριν την καραντίνα δεν μιλούσε σχεδόν κανένας και οι σέλφι ανέβαιναν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθημερινά στις πανάκριβες ξαπλώστρες των παραλιών του νησιού που άλλοτε ήταν νόμιμες είτε όχι χωρίς ποτέ να παραπονεθεί κανείς. Τότε δεν μας πείραζε…
Είναι λοιπόν απορίας άξιο γιατί φθάσαμε να αλληλοσκοτωνόμαστε αφού όλοι μοιραζόμαστε τα ίδια μέρη και τις ίδιες παραλίες. Υπάρχουν μερικά συμπεράσματα που πλέον πρέπει να ειπωθούν έστω και από τους ρομαντικούς, γιατί ρομαντικοί είμαστε.
Αφενός διανύουμε προεκλογική περίοδο και θα πρέπει να «στήσουμε» σκηνικό πολέμου, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Σίγουρα δεν είμαστε όλοι τόσο οικολόγοι όσο νομίζουμε ή θέλουμε να νομίζουμε ή να νομίζουν οι άλλοι. Οι άνθρωποι που πραγματικά σέβονται τη φύση δεν κυκλοφορούν με ακριβά αυτοκίνητα μέσα στην πόλη, δεν χρησιμοποιούν ακριβά κινητά, ούτε φοράνε ακριβά ρούχα τα οποία για να περάσουν στην αγορά καταναλώνουν τους φυσικούς πόρους της φύσης.
Δεν είμαστε αρκετά οικολόγοι γιατί κατασπαταλάμε το χαρτί και φυσικούς πόρους και πετάμε παντού σκουπίδια, αυτό προκύπτει και από τις πρόσφατες αναρτήσεις μας πολιτών και μη.. Ναι είμαστε πολύ καταναλωτικοί πετάμε τα πάντα, δεν ανακυκλώνουμε και μετά δεν μας φθάνουν να μας μαζέψουν οπότε μας ενοχλεί η βρωμιά και η δυσωδία αλλά και η κακή εικόνα των δρόμων μας. Κάπου δεν κολλάνε οι αντιθέσεις.
Φυσικά και δεν μας νοιάζουν οι παραλίες ούτε οι ομπρελάδες ούτε τους αγαπάμε πραγματικά γιατί αν μας ενδιέφερε η ύπαρξή τους θα σεβόμασταν τους κόπους τους και θα καθαρίζαμε τα σκουπίδια μας όταν πηγαίνουμε στη θάλασσα.
Για τα σκουπίδια μιας και όλα συγκοινωνούντα δοχεία είναι σαν να γυρίζεις το φλιτζάνι του ελληνικού καφέ, δες στα σκουπίδια την κουλτούρα αυτών που τα πετάνε. Γι αυτό οφείλουμε να είμαστε περισσότερο προσεκτικοί σε αυτό.
Όσο για τις αμμουδιές, εδώ και χρόνια δε σεβάστηκε κανείς τις χελώνες ακόμα και σήμερα στις πολυσύχναστες παραλίες του νησιού όπως του Ενυδρείου για να κάνουν τα αυγά τους. Φυσικά δεν είναι τυχαία η επιλογή κατασκευής του υδροβιολογικού σταθμού στο συγκεκριμένο σημείο από τους Ιταλούς.
Μία λύση για να «αδειάσουν» οι παραλίες αν πραγματικά σεβόμαστε το περιβάλλον είναι να δημιουργήσουμε μέσα στο νερό πλωτές εξέδρες όπου θα δραστηριοποιούνται και οι ομπρελάδες, αυτό δεν θα επιβάρυνε κανέναν, ούτε το περιβάλλον ούτε βέβαια θα υπήρχε νομικό κώλυμα για τη χρήση της ακτής όπως αυτό που δημιούργησε τόση αναστάτωση και πικρία σε όλους, γιατί πραγματικά είναι κρίμα αυτή η κατηγορία επαγγελματιών να απομονωθεί οικονομικά.
Για τις αποχετεύσεις που καταλήγουν στα ποτάμια μας όπως στο Ροδίνι και στη θάλασσα ούτε λόγος τόσο καιρό παρόλο που ενδιαφερόμαστε για το περιβάλλον. ..
Ο στίχος «παλάτια χτίζαν οι Θεοί και μεις πάνω στην άμμο» ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωση, ωστόσο η φύση θα εκδικηθεί αν δεν είμαστε προσεκτικοί σε κάθε μας δραστηριότητα.
Ελένη Ν. Καραγιάννη
Αθλήτρια Τριάθλου
