Ο χαμένος δρόμος - του Θάνου Ζέλκα

Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ-Το φαινόμενο του θερμοκηπίου φαίνεται πως ανεβάζει τη θερμοκρασία μόνο του πλανήτη. Στους ανθρώπους θαρρείς πως λειτουργεί αντίστροφα. Όσο πιο πολύ ζεσταίνεται η ατμόσφαιρα, τόσο πιο πολύ ψυχραίνει η καρδιά τους. Αλλιώς πως να το εξηγήσεις τόσο μίσος που πλανιέται ανεξέλεγκτο στον αέρα;

Φοβάσαι πλέον να ακούσεις ή να διαβάσεις τις ειδήσεις. Όλο και κάποια δυσωδία θα τρυπώσει μέσα σου και θα μαυρίσει τα σωθικά σου. Σκοτωμοί, ξεριζωμοί, φανατισμός, κατάρες. Και στη μέση πάντα υπάρχει πάντα ένα τουλάχιστον ζευγάρι παιδικών ματιών που δεν μπορεί να καταλάβει πως βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα.

Αυτό το τρομαγμένο βλέμμα είναι αρκετό για να στοιχειώσει την ύπαρξή σου κάθε φορά που το αντικρίζεις. Αυτό το βλέμμα που καταγράφει μπροστά του μια πραγματικότητα και πυροδοτεί μέσα του αλυσιδωτές εκρήξεις, οι οποίες κανείς δεν γνωρίζει πως θα εξελιχθούν. Συνήθως λειτουργούν ως κίνητρο για να πατηθεί μια ακόμα σκανδάλη ή για να τραβηχθεί μια περόνη και να διαιωνίσει το κακό.

Αυτό το θεριό, ο άνθρωπος, ποτέ δεν ησυχάζει. Ποτέ δεν καταφέρνει να κατευνάσει τα άγρια ένστικτά του και ν’ απολαύσει αυτό τον επίγειο παράδεισο που του δόθηκε για ζήσει. Όσες φορές κι αν ξεπεράσει τον εαυτό του δημιουργώντας, άλλες τόσες θα τον ντροπιάσει σπέρνοντας τον όλεθρο.

Δεν αρκούν οι μέρες των Γιορτών για να εξιλεωθεί από τις αμαρτίες του. Όση αγάπη και προσφορά κι αν μαζευτεί δεν είναι ποτέ αρκετή για να επουλώσει τις χιλιάδες πληγές που άνοιξαν κατά τη διάρκεια του έτους. Δεν αρκεί μια μικρή άνοδος στη θερμοκρασία της καρδιάς μας αυτές τις μέρες για να νικήσει τον πολικό χειμώνα που ρίζωσε πάνω στον πλανήτη.

Κάπου στην πορεία ξεχάσαμε από που ερχόμαστε και που θέλαμε να πάμε. Μπλέξαμε τις αξίες με τους αριθμούς και προσπαθήσαμε να ποσοτικοποιήσουμε τα συναισθήματα. Αν ήταν δυνατόν να πουλιούνται και στα καταστήματα θα το είχαμε κάνει, ώστε να έχουν όλοι πρόσβαση σ’ αυτά.

Παρόλ’ αυτά, εκεί που νομίζεις ότι το χάσαμε το παιχνίδι ως γένος, πάντα ξετρυπώνει κάποιος που σηκώνει πάνω του το βάρος για άλλους εκατό. Αυτοί οι μικροί ήρωες της καθημερινότητας με τις γιγάντιες καρδιές είναι που δεν μας άφησαν όλους να εξαφανιστούμε σαν τους δεινόσαυρους.

Αυτοί που ασυνείδητα έχουν αναλάβει την ευθύνη να προστατέψουν τον αδικημένο, να αγκαλιάσουν τον άρρωστο, να ταΐσουν το αδέσποτο σέρνουν το κάρο της ανθρωπότητας προς την αιωνιότητα. Οι τρελοί και οι ονειροπόλοι που νομίζουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο και έρχεται μια μέρα που το καταφέρνουν είτε μόνοι τους είτε γιατί έχουν κατορθώσει να εμπνεύσουν άλλους να το κάνουν.

Δυστυχώς η πλειονότητα αρέσκεται στη ψευδαίσθηση του υλισμού και στις παραισθησιογόνες παρενέργειες του. Δύσκολα αντιλαμβάνεται πως τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή είναι διαθέσιμα σε όλους. Χρειάζεται να φθάσει στο τέλος για να το κατανοήσει, αν το καταφέρει και τότε.

Χρωστάμε ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους εκείνους που αρνούνται πεισματικά να μεγαλώσουν, που αντιμετωπίζουν τη ζωή με παιδική αφέλεια. Σ’ εκείνους που πιστεύουν στα θαύματα και κυρίως σ’ εκείνους που αγωνίζονται να τα πραγματοποιήσουν. Σ’ εκείνους που δεν τους λυγίζουν τα προβλήματα και αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες σαν ευκαιρία για περισσότερη προσπάθεια.

Ας αναλογιστούμε, αυτές τις μέρες που οι καρδιές μας είναι λίγο πιο ζεστές από τον υπόλοιπο χρόνο, πόσα χρωστάμε σε αυτούς τους ανθρώπους κι ας προσπαθήσουμε να διδαχθούμε κάτι από το παράδειγμά τους. Ακόμα κι ένα δάκρυ αν γίνει χαμόγελο τη μέρα, η ανθρωπότητα μπορεί να ξαναβρεί το δρόμο της...

--

Aπό τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακή

Φωτογραφικό υλικό

Προτάσεις Verena

Αγαπητοί φίλοι, Ο κ. Χατζημάρκος με την παρακάτω επονομασθείσα «διακήρυξη» του μας προκαλεί...
Μπορεί να κάνει σήμερα τον ανήξερο ο δήμαρχος Ρόδου Αλέξης Κολιάδης όμως στην συνεδρίαση του...
Χθες ομόφωνα το περιφερειακό συμβούλιο Νοτίου Αιγαίου αποφάσισε και ζητά την μείωση των ελαφιών στη...
Αρχισαν τα...γαλλικά στο νέο δημοτικό συμβούλιο Ρόδου πολύ νωρίτερα απ ότι αναμενόταν!....Σε μια...