ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ-Ρόδος, 6/12/2015-Οι εκδόσεις Τόπος και ο 96.9 Στο Κόκκινο Ρόδου σας προσκαλούν στην παρουσίαση του μυθιστορήματος «Μοιρολα3» Ο συγγραφέας Βαγγέλης Ραπτόπουλος στη Ρόδο Οι εκδόσεις Τόπος και ο ραδιοφωνικός σταθμός Στο Κόκκινο Ρόδου 96.9 σας προσκαλούν στην παρουσίαση του μυθιστορήματος του Βαγγέλη Ραπτόπουλου "Μοιρολα3". Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015, ώρα 18.00 στο Rock n' Roll Music Diner (Πλατεία Αρίωνος 2-3, Μεσαιωνική Πόλη Ρόδου, τηλ 22410 25202) Τον συγγραφέα θα προλογίσει η εκπαιδευτικός Αναστασία Ζέππου. Αποσπάσματα θα διαβάσει η Πόλυ Χατζημάρκου. Θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος ξαναγράφει το «Παραμύθι χωρίς όνομα» της Πηνελόπης Δέλτα, μεταφέροντάς το σε μια εποχή όπου ο πλανήτης μας έχει καταστραφεί οικολογικά και οι άνθρωποι ζουν στα ερείπια της υψηλής τεχνολογίας. «Το διεφθαρμένο και χρεοκοπημένο βασίλειο της Μοιρολατρίας θυμίζει την Ελλάδα του σήμερα όσο και ένα νυχτερινό τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων. Να παλεύεις για να καλυτερεύσουν τα πράγματα, ακόμα κι όταν η μοιρολατρία κυριαρχεί. Να προσπαθείς να υλοποιείς το μέλλον από τώρα, και όχι να τα μεταθέτεις όλα σ’ ένα άπιαστο επέκεινα. Υπό το μανδύα του παραμυθιού, παρά τους βασιλιάδες και τις πριγκίπισσες, η Μοιρολα3 είναι ό,τι πιο πολιτικοποιημένο έχω γράψει» αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας. «Ιδίως όταν το γράφω με κεφαλαία, πολύ μ’ αρέσει τ’ όνομά μου. Φαντάζομαι ότι υπάρχει ένας καθρέφτης στη μέση ακριβώς, που διπλασιάζει το λάμδα. Μ’ αρέσει και που έμαθα να γράφω, έστω και τόσο αργά: στα είκοσί μου. Χάρη στον δάσκαλο, αλλά προπαντός χάρη στο πείσμα μου, που πιθανότατα είναι το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμά μου. Είμαι η κόρη του βασιλιά Επιπόλαιου, όπως τον έλεγαν τις τελευταίες μέρες της βασιλείας του, η πριγκίπισσα Έλλη. Κι αυτή είναι η ιστορία η δική μου και του τόπου μου, της Μοιρολατρίας. Ή μάλλον τα σημεία όπου οι δύο χωριστές ιστορίες τέμνονται. Ο δε λόγος που γράφω την κοινή αυτή ιστορία τώρα, μετά από δεκατρία ολόκληρα χρόνια, είναι επειδή ίσως ήρθε η στιγμή να διασταυρωθούν οι τροχιές τους για μία ακόμη φορά. Αν όχι τώρα, στο άμεσο μέλλον. Μέλλον. Άλλη μια λέξη με τον καθρέφτη που διπλασιάζει το λάμδα στη μέση της. Η γλώσσα είναι πατρίδα. (απόσπασμα από το βιβλίο)
«Πλούσια σε συμβολισμούς και πολλαπλές αναγνώσεις, η αφήγηση κυλάει σαν νεράκι, πληρώντας έτσι στο ακέραιο τους όρους ενός πραγματικά σύγχρονου παραμυθιού για μικρούς και μεγάλους. Μια τρομερά επίκαιρη αλληγορία, που μιλάει στο σήμερα όχι μόνο για την κατάσταση στην οποία βρέθηκε και βρίσκεται η χώρα μας (συμπτωματικά, η πρώτη έκδοση του παραμυθιού της Δέλτα έγινε ακριβώς έναν αιώνα πριν από τη χρεοκοπία της χώρας και την είσοδό της στην περιπέτεια των μνημονίων, δηλαδή το 1910), αλλά και για τη βαθιά ανάγκη να μην το βάλει κάτω κανείς γενικά στη ζωή του, να μην παραιτηθεί και αφεθεί να τον πάρει η κάτω βόλτα στα λιμνασμένα νερά του χρεοκοπημένου βασιλείου της «Μοιρολατρίας». (Hitandrun.gr)
