Ο ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ
- Ένα από τα μεγαλύτερα θύματα του κορονοϊού αποδεικνύεται καθημερινά ότι είναι η παγκόσμια τουριστική βιομηχανία και αυτό επειδή ο τουρισμός ως κλάδος περιλαμβάνει αναπόσπαστα και τις μετακινήσεις. Ακόμα κι αν ο προορισμός κρίνεται ασφαλής λόγω κλιματολογικών συνθηκών και σωστών μέτρων πρόληψης που έχουν ληφθεί, το επίπεδο ανασφάλειας των δυνητικών επισκεπτών ανεβαίνει κατακόρυφα λόγω αυτού ακριβώς του παράγοντα των μετακινήσεων.
Τρανό παράδειγμα τα νησιά μας. Δεν έχει καταγραφεί μέχρι τώρα κάποιο επίσημο κρούσμα αλλά παρόλ’ αυτά έχουν παγώσει οι κρατήσεις και ουδείς γνωρίζει τι θα γίνει μέσα στους επόμενους μήνες. Είναι απόλυτα εύλογο αυτό το κλίμα της ανασφάλειας να μεταφέρεται τόσο στις επιχειρήσεις όσο και στους εργαζομένους του Τουρισμού. Και καθώς η Οικονομία είναι παγκοσμιοποιημένη και αλληλένδετη, μια πιθανή κατάρρευση της Βιομηχανίας του Τουρισμού θα προκαλέσει ένα ντόμινο καταρρεύσεων σε ολόκληρη την Οικονομία.
Όλα αυτά είναι ευρέως γνωστά και μάλλον παραβιάζουμε ανοιχτές θύρες επισημαίνοντάς τα. Ο σκοπός όμως προσέγγισης ενός τέτοιου θέματος δεν είναι οι διαπιστώσεις. Είναι πρωτίστως να ερευνήσουμε ήρεμα τις όποιες επεκτάσεις έχει και να γίνει ένας ανοιχτός διάλογος απ’ όπου θα αντλήσουμε σενάρια λύσεων και δράσεων προκειμένου να αποτρέψουμε το απόλυτο χάος.
Αν κάτι μας δίδαξε η Οικονομική Κρίση που βιώσαμε τα τελευταία χρόνια είναι η ορθολογιστική προσέγγιση των πραγμάτων και η λήψη ουσιαστικών μέτρων για να σώσουμε τα κεκτημένα μας αλλά και να θωρακίσουμε το περιβάλλον μας στο πλαίσιο του δυνατού από τέτοιους αστάθμητους παράγοντες. Πράγμα που δεν φαίνεται να έχουμε κατανοήσει επί της ουσίας.
Τις φορές που οι συνθήκες και οι συγκυρίες ήταν ευνοϊκές θεωρήσαμε ότι πρόκειται για μια επιτυχία που θα παγιωθεί. Από την άλλη όμως όταν αυτές αλλάζουν και τα αποτελέσματα είναι όχι τα αναμενόμενα, προσπαθούμε να αναζητήσουμε την ευθύνη αλλού χωρίς ποτέ να κάνουμε μια ενδελεχή ενδοσκόπηση.
Δεν μπορεί για παράδειγμα η άνοδος του Τουρισμού που οφείλεται στον αστάθμητο παράγοντα μιας έκρυθμης κατάστασης στις γειτονικές μας χώρες να θεωρείται ως δική μας απόλυτη επιτυχία και όταν ξεσπάσει μια επιδημία όπως τώρα να μην υπάρχει έστω ένα δεύτερο σχέδιο και να αποδίδονται όλα σε μεταφυσικά φαινόμενα.
Αν όντως θεωρούμε τον Τουρισμό ως βαριά βιομηχανία της χώρας μας οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι σε πολλαπλά επίπεδα. Επίπεδα που έχουν να κάνουν τόσο με τις υποδομές και τον τρόπο λειτουργίας όσο και με την επικοινωνιακή διαχείριση τόσο των επιτυχιών όσο και των περιόδων κρίσεων.
Είναι απόλυτα κατανοητό ότι η πανδημία δεν είναι ελληνικό θέμα και η κρίση πέρασε σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι απόλυτα φυσιολογικό οι άνθρωποι να σκέφτονται πρώτα την επιβίωση τους και μετά τις διακοπές τους. Είναι σχεδόν φυσικό επακόλουθο να ακολουθήσει μια δεύτερη μεγάλη οικονομική κρίση μετά απ’ αυτό.
Το ερώτημα όμως εμείς κατά πόσο είμαστε προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο. Καθίσαμε να συζητήσουμε επί της ουσίας ποτέ ένα πλάνο διαχείρισης κρίσης τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο των παραγόντων του τουρισμού; Ως πότε θα είμαστε θεατές των εξελίξεων και έρμαια της τυχαιότητας και των συγκυριών;
Τώρα όσο ποτέ άλλοτε είναι η ευκαιρία για όσους ασχολούνται με τα κοινά να λάβουν πρωτοβουλίες και να ανοίξουν το δρόμο εκεί που φαινομενικά υπάρχει αδιέξοδο. Είναι καιρός οι αρμόδιοι φορείς να θεσπίσουν ένα όργανο που θα καταγράψει τις απόψεις, τους προβληματισμούς και τις ιδέες όλων των εμπλεκομένων φορέων του Τουρισμού και μέσα απ’ αυτό να χαράξει μια νέα στρατηγική με όσο το δυνατόν πιο περιορισμένο τον παράγοντα τύχη.
Τώρα αν αυτό θα ονομάζεται ΠΡΟΤΟΥΡ ή Παρατηρητήριο Τουρισμού η Ανώτατο Συμβούλιο Τουρισμού είναι άλλο θέμα. Η ουσία είναι να αναλάβουμε επιτέλους δράση.
--
Aπό τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής
