Ο καλύτερος δρόμος για τρέξιμο στη Ρόδο - της Ελένης Καραγιάννη

Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΡΕΞΙΜΟ ΣΤΗ ΡΟΔΟ

- Είναι πολλές φορές που θέλουμε να βγούμε στο δρόμο να τρέξουμε.  Ένας δρομέας μεγάλων αποστάσεων χρειάζεται δρόμο για να τρέξει και να κάνει την προπόνησή του.  Η Ρόδος έχει πολλούς δρόμους ιδανικούς για τρέξιμο αλλά ο καλύτερος από άποψη ευκολίας, λειτουργικότητας κι αισθητικής είναι αυτός του Περιφερειακού Ρόδου – Καλλιθέας έξω από το αθλητικό κέντρο Καλλιπάτειρα κατά την υποκειμενική μου άποψη.

Ο δρόμος αυτός έχει το προνόμιο να είναι σχετικά απομονωμένος από την κίνηση της πόλης, είναι ακριβώς δίπλα στην ήσυχη παραλία Ζέφυρος χωρίς πολύ κίνηση και μηχανάκια να παρκάρουν εδώ κι εκεί.  Ο δρομέας, απολαμβάνει παράλληλα με το τρέξιμο και τη θέα της ήσυχης θάλασσας απ’ τη μια πλευρά.  Ουσιαστικά η συγκεκριμένη απομόνωση βοηθάει στην προπόνηση του αθλητή.

Διανύοντας τη συγκεκριμένη διαδρομή διαπιστώνει ο δρομέας πως δεν υπάρχουν “εμπόδια” στο τρέξιμο όπως λακκούβες, δέντρα, καλαθάκια σκουπιδιών σε μία απόσταση περίπου 1,5χλμ.  Υπάρχουν κενά όμως στο πεζοδρόμιο από καπάκια που λείπουν αλλά ευτυχώς μετρώντας τα κάποιος μπορεί να υπολογίσει και τα βήματά του ή ακόμα και τη διαδρομή του χωρίς να χρειάζεται να φέρει πάνω του ακριβές συσκευές μέτρησης αποστάσεων.  Για παράδειγμα πενήντα εννέα (59) καπάκια που λείπουν για κάθε δεκαέξι (16) βήματα από την περιοχή του καταυλισμού Ρομά μέχρι την εκκλησία των Ταξιαρχών.  Σε κάποια σημεία υπάρχει ελλιπής φωτισμός ενώ στο δρόμο μέχρι τη Νέα Μαρίνα τα φοινικοειδή αλλού έχουν αναπτυχθεί αλλού όχι με αποτέλεσμα τα κλαδιά τους να δημιουργούν πρόβλημα ειδικά όταν φυσάει.. η αλήθεια είναι ότι δεν αναπτύσσονται με την πάροδο του χρόνου λόγω κλίματος και μένουν πάντα ίδια, οπότε νιώθουμε κι εμείς όταν τρέχουμε εκεί πως είμαστε πάντα νέοι.  Ο χρόνος εκεί έχει σταματήσει και αυτό μας δημιουργεί μια αίσθηση της παρατεταμένης νεότητας.  Πρέπει να έχουμε μία θετική προσέγγιση για τα πράγματα, άλλωστε έτσι γεννιέται και η τέχνη.

Το ποτάμι του Ροδινιού που εκβάλει στη θάλασσα και δημιουργεί μία μικρή λίμνη με γλυκό νερό και το είδος Γκιζανιού μέσα, ακριβώς δίπλα στη θάλασσα  αποτελεί κι αυτό μέρος του τοπίου.  Μας θλίβει το γεγονός ότι ενώ πρόσφατα καθαρίστηκε από τη δημοτική αρχή έχει γεμίσει πάλι σκουπίδια.

Η παραλία Ζέφυρος έχει αδικηθεί γενικά αλλά την προτιμούν οι πολίτες της Ρόδου επειδή είναι ήσυχη και μέσα στην πόλη.  Κάποιοι πολίτες περιποιούνται τα δεντράκια και έχουν καλλωπίσει το μέρος με εθελοντική εργασία και την αγάπη για τον τόπο τους.

Αυτός ο δρόμος αποτελεί άλλωστε και μέρος της διαδρομής του Διεθνούς Μαραθωνίου της Ρόδου.  Κάποιες επεμβάσεις θα μπορούσαν ενδεχομένως να γίνουν όπως η σύνδεση της θάλασσας με το αθλητικό κέντρο Καλλιπάτειρα όπως μια υπέργεια διάβαση, αλλά αυτό θα ήταν ένα όνειρο θερινής νυκτός.  Όλα αυτά τα σκεφτόμαστε όταν περπατάμε στην πόλη μας και βλέπουμε γύρω μας, χωρίς πολλές φανφάρες και χωρίς υπερβολές την ομορφιά και την ασχήμια, το απλό και την υπερβολή.  Το να τρέχουμε, να περπατάμε στην πόλη,  μας προκαλεί συνειρμούς να ονειρευόμαστε μια ομορφότερη πόλη κι αυτό είναι δικαίωμα όλων μας.

Ελένη Ν. Καραγιάννη
Αθλήτρια Τριάθλου
Απόφοιτη Τμ. Μεσογειακών Σπουδών Παν. Αιγαίου
Απόφοιτη ΑΣΠΑΙΤΕ παρ. Ρόδου

Φωτογραφικό υλικό

Προτάσεις Verena

Αγαπητοί φίλοι, Ο κ. Χατζημάρκος με την παρακάτω επονομασθείσα «διακήρυξη» του μας προκαλεί...
Μπορεί να κάνει σήμερα τον ανήξερο ο δήμαρχος Ρόδου Αλέξης Κολιάδης όμως στην συνεδρίαση του...
Χθες ομόφωνα το περιφερειακό συμβούλιο Νοτίου Αιγαίου αποφάσισε και ζητά την μείωση των ελαφιών στη...
Αρχισαν τα...γαλλικά στο νέο δημοτικό συμβούλιο Ρόδου πολύ νωρίτερα απ ότι αναμενόταν!....Σε μια...