Σαν σήμερα πριν 3198 χρόνια, 24 Απριλίου 1184 π.Χ., οι Έλληνες έπαιρναν την Τροία. Έτσι λέει ο Ερατοθένης και κάτι άλλοι κι αν θέλετε τους πιστεύεται. Εγώ όμως που γυρεύω λόγο και αφορμή να δείξω την δουλειά μου -τα πώς τα λένε … σκίτσα, σχέδια, γελοιογραφίες, ούτ’ εγώ ξέρω- εγώ λοιπόν δεν έχω λόγο να μην τον πιστεύω.
Ο πόλεμος της Τροίας ενέπνευσε αμέτρητες στορίες και έργα τέχνης -τόσα που θα χρειάζονταν σελίδες όσες της ίδιας της Ιλιάδας για να απαριθμηθούν. Ενδεικτικά και μόνο να αναφέρω τις “Τρωάδες” του Ευρυπίδη, τον “Τρωίλο και την Χρυσηίδα” του Chaucer και του Shakespeare, τους “Τρώες” του Μπερλιόζ και πάει λέγοντας. Να μήν ξεχάσουμε και την “Αινειάδα” του Βιργίλιου απ’ όπου το περίφημο “…Quidquid id est, timeo Danaos et dona ferentes…” του Λαοκόοντα με τον Δούρειο Ίππο, που μεταφράστηκε διεθνώς ως “Φοβού τους Έλληνες και δώρα φέροντες”, για να μας κολλήσει η ρετσινιά (;) του πανούργου και αναξιόπιστου λαού.
Παρ’ όλη όμως την πανουργία μας, εμείς οι Έλληνες έχουμε πολλάκις μέχρι και σήμερα πιαστεί κορόιδα και έχουμε πέσει θύματα της ίδιας μας της επινόησης, του Δούρειου Ίππου. Έτσι, δεν άντεξα κι εγώ να να μην βάλω πένα στο χαρτί με θέμα, τί άλλο, το άτιμο το ξύλινο άλογο.
Ο Δούρειος Ίππος – Tου Βαγγέλη Παυλίδη
Φωτογραφικό υλικό
