Ο Δημήτρης Κρεμαστινός θυμάται τι έκανε ο Ανδρέας με τον Σημίτη αρχηγό του ΠΑΣΟΚ...Δεν υπέσκαψε ποτέ την ενότητα του κινήματος...

Απόσπασμα συνέντευξης Καθηγητή Δημήτρη Κρεμαστινού

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Ρ/Σ «Στο Κόκκινο» ο Καθηγητής Δημήτρης Κρεμαστινός, όταν ρωτήθηκε για την ίδρυση νέου κόμματος από τον Γιώργο Παπανδρέου, διευκρίνισε:
«Προσωπική μου επιθυμία ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου να είναι με το ΠΑΣΟΚ, αυτή τη στιγμή, στη δύσκολη ιστορική φάση που περνά το ΠΑΣΟΚ. Αυτή ήταν η προσωπική μου επιθυμία, για αυτό άλλωστε οι προσπάθειές μου ήταν σε αυτήν την κατεύθυνση. Δε θα κρίνω την πράξη του Γιώργου Παπανδρέου όμως, επειδή –ξέρετε- μοιράστηκα τα τελευταία 8 χρόνια της ζωής του Ανδρέα Παπανδρέου που ήταν κρίσιμα για τον ίδιο και από πλευράς πολιτικής και από πλευράς υγείας έχω μια εικόνα του ηγέτη του ΠΑΣΟΚ. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι πως αυτό που ακούγεται, ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου εγκατέλειψε το κόμμα του και τον πατέρα του για να ιδρύσει άλλο κόμμα, δεν είναι ιστορικά σωστό. Διότι στις εκλογές που επρόκειτο να γίνουν τότε, τον Απρίλιο του ΄67, ο Ανδρέας ήταν υποψήφιος με την Ένωση Κέντρου. Οι εκλογές τότε δεν έγιναν λόγω της χούντας, ο Ανδρέας Παπανδρέου έφυγε στο εξωτερικό και ίδρυσε το Π.Α.Κ., το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα. Αυτό ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Δεν υπήρχε πια Ένωση Κέντρου, η Ένωση Κέντρου είχε τελειώσει. Μέχρι τη στιγμή που ακόμα υπήρχε η Ένωση Κέντρου, ο Ανδρέας Παπανδρέου -βέβαια, με τις αριστερές του τάσεις και την αριστερή του ομάδα εντός της Ένωσης - ήταν βουλευτής της Ένωσης Κέντρου, δηλαδή υποψήφιος στις εκλογές εκείνες. Δεν είχε κάνει κανένα κόμμα. Το ακούω στις τηλεοράσεις, αυτό είναι ένα ιστορικό λάθος και πρέπει να επανορθωθεί.»
Στη συνέχεια, σε ερώτηση για το αν υπάρχουν διαφορετικά πολιτικά προτάγματα σε σχέση με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ή προσωπικά κίνητρα πίσω από τη δημιουργία ενός νέου κόμματος, ο Δημήτρης Κρεμαστινός απάντησε:
«Κοιτάξτε, εγώ θα αποφύγω να κάνω κριτική στον Γιώργο Παπανδρέου αλλά θα τοποθετηθώ ιστορικά και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Παράδειγμα, ο Ανδρέας Παπανδρέου, μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας έφερε το Π.Α.Κ. στην Ελλάδα ως ΠΑ.ΣΟ.Κ., με άλλους μαζί και τον ίδιο επικεφαλής και ήταν κίνημα. Δηλαδή δεν ήταν κόμμα. Το ονόμασε «κίνημα» ούτως ώστε να μεταλλάσσεται. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, μέχρι το τέλος, όχι μόνο έμεινε πιστός σε αυτά που πίστευε αλλά και όταν –άρρωστος ων- στο Ωνάσειο έπρεπε να υποδείξει ποιος θα τον διαδεχθεί δεν υπέγραψε κανένα κείμενο παρότι του επροτείνετο από πολλούς να υπογράψει κείμενο και να υποδείξει τον ηγέτη του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αυτός παραιτήθηκε και δεν υπέδειξε κανέναν μετά την παραίτησή του. Εν συνεχεία, παρότι οι σχέσεις του –εσωκομματικά, όχι σε προσωπικό επίπεδο – με τον κ. Σημίτη που ήταν ο ηγέτης του ΠΑ.ΣΟ.Κ., δεν ήταν οι καλύτερες, όσο έζησε, 4-5 μήνες ουδέποτε έκανε καμία δήλωση να υποσκάψει την ενότητά του κόμματός του. Άρα, λοιπόν, εάν ο Ανδρέας Παπανδρέου ζούσε σήμερα, αυτό που θα έκανε θα ήταν αυτό που έκανε και τότε. Αυτό έχω να σας πω και ουδέν έτερον.»