Ομιλία του βουλευτή Δωδεκανήσου Δημήτρη Γάκη στις εκδηλώσεις «ΜΕΡΕΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» στη Λέρο

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ-Ομιλία του βουλευτή Δωδεκανήσου Δημήτρη Γάκη στις εκδηλώσεις «ΜΕΡΕΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» στη Λέρο -«Κυρίες και κύριοι, Αγαπητοί Φίλοι! Σας ευχαριστώ για τη δυνατότητα που μου δίνετε να συμμετάσχω, εκπροσωπώντας τη Βουλή των Ελλήνων, στις εκδηλώσεις μνήμης και δημοκρατίας στο Παρθένι, στο Λακκί, στους τόπους εξορίας στη Λέρο. Από αυτό το βήμα θέλω λοιπόν καταρχάς να συγχαρώ όλους όσοι εργάστηκαν για την επανεργοποίηση του θεσμού και τη διενέργεια του σημερινού συμποσίου. Η συνεισφορά όλων είναι πολύτιμη. Αγαπητοί φίλοι, Τίποτα απ’ όλα αυτά σήμερα δεν θα γινόταν πραγματικότητα αν δεν υπήρχε η θέληση, η δύναμη της ψυχής κάποιων Ανθρώπων του πνεύματος, που με σεβασμό και αγάπη στην ιστορία και τον πολιτιστικό πλούτο των νησιών μας ξεκίνησαν αυτό το έργο: Για να διαφυλάξουμε και να τα μεταφέρουμε καθαρά και αναλλοίωτα στις επόμενες γενιές τα διδάγματα του παρελθόντος, χωρίς αμφιβολίες και αμφισβητήσεις. Θα ήθελα πρωτίστως να καταθέσω το σεβασμό μου στους παρόντες αλλά και στους απόντες αγωνιστές που με το παράδειγμά τους και την θυσία τους μας κληρονόμησαν αυτό το μεγάλο χρέος και αυτή την γλυκιά ευθύνη. Θα ήθελα ακόμα να αναφερθώ ιδιαίτερα σε εκείνους που απ’ την αρχή αυτής της όμορφης πορείας είχαν εμπνευστεί απ’ τους αγώνες και είχαν οραματιστεί αυτές τις εκδηλώσεις. Θέλω να τιμήσουμε για την προσφορά τους και την αγάπη τους σε αυτό που σήμερα γίνεται στη ΛΕΡΟ τους τιμώμενους, πρώην νομάρχη ΣΑΒΒΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ, τον αείμνηστο και αξέχαστο φίλο ΘΑΝΑΣΗ ΑΝΑΠΟΛΙΤΑΝΟ, αλλά και τον φίλο ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΟΠΟΤΟ. Που ήταν ο εμπνευστής του περιεχόμενου αυτών των εκδηλώσεων, που συνδύασε με σεβασμό στην ιστορική πραγματικότητα και μετέφερε με ακρίβεια τους αγώνες και τις θυσίες των πολιτικών κρατουμένων στη σημερινή εποχή, στα σημερινά προβλήματα. Αναφέρομαι στα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε και την Φρόσω Τζανουδάκη που ακόμα και σήμερα είναι στο μετερίζι της οργάνωσης αυτής της εκδήλωσης. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ. Οι εκδηλώσεις μνήμης δεν είναι απλά θύμησες του παρελθόντος αλλά είναι ένα καθοριστικό σημείο αναφοράς για την ιστορία και τα διδάγματά της. Μας δίνετε η ευκαιρία να δημιουργήσουμε ένα βήμα ουσιαστικού διαλόγου σύνθεσης και προοπτικής για την πρόοδο και ευημερία του Λαού μας. Τα πέτρινα εκείνα χρόνια οι εξόριστοι και οι κάτοικοι των νησιών ήρθαν σε επαφή. Επηρέασαν και επηρεάστηκαν αμοιβαία. Σ’ εκείνες τις δύσκολες συνθήκες οι κάτοικοι της Λέρου συμπαραστάθηκαν με ανθρωπιά στον πόνο των κρατουμένων, υπάρχουν πολλές σχετικές μαρτυρίες, αλλά και σήμερα, ξαναζωντάνεψαν οι θύμησες των παλαιότερων από τους κρατούμενους εκείνης της εποχής κατά την ξενάγηση στους χώρους κράτησης στο Λακκί και στα Λέπιδα. Με τον ίδιο τρόπο σήμερα το Νησί αγκαλιάζει και φιλοξενεί τις εκδηλώσεις μνήμης που διοργανώνουν ο Σύλλογος Φυλακισθέντων-Εξορισθέντων Αγωνιστών (1967-1974), σε συνεργασία με το Υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής και το Δήμο Λέρου. Αγαπητοί φίλοι, Υπάρχει –ή γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί- στις μέρες μας η αντίληψη ότι η μελέτη της Ιστορίας είναι μάταιος κόπος, μία ανώφελη εμμονή, και μάλιστα ένα βαρίδι, μια τροχοπέδη που δυσχεραίνει την πορεία των λαών και των ανθρώπων προς το Μέλλον. Το περίεργο είναι ότι πολλές φορές αυτοί οι ίδιοι οι υπέρμαχοι της λήθης παραδίδονται αμαχητί στις πιο απλοϊκές μυθολογικές αναπαραστάσεις του παρελθόντος. Αντίθετα, η επιστημονική αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας είναι επίπονη. Απαιτεί τόσο από τον ιστορικό όσο και από τον αποδέκτη νηφαλιότητα και θάρρος. Και γι’ αυτό είναι χρήσιμη. Με εκδηλώσεις όπως η σημερινή, η Ιστορία τροφοδοτεί τη συλλογική μνήμη και υπενθυμίζει και επαναβεβαιώνει βασικές αλήθειες για το πρόσφατο παρελθόν της Χώρας μας. Και πιο συγκεκριμένα ότι: Η Επταετία δεν υπήρξε ούτε κεραυνός εν αιθρία ούτε ανέστειλε ξαφνικά και απροσδόκητα με βίαιο τρόπο μια δημοκρατική κοινοβουλευτική κανονικότητα. Αντίθετα. Υπήρξε η κορύφωση μιας σειράς εκτροπών, η τομή και ταυτόχρονα η συνέχεια ενός κράτους «έκτακτης ανάγκης», όπως ήταν το ελληνικό μετεμφυλιοπολεμικό κράτος. Ήταν, επίσης, αποτέλεσμα της διαρκούς παρέμβασης του ξένου παράγοντα στα Ελληνικά πράγματα, που είτε από το παρασκήνιο είτε κάποιες φορές με πολύ πιο ωμό και απροκάλυπτο τρόπον καθόρισε και διαμόρφωσε, με τραγικό πολλές φορές τρόπο, τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία. Δεν ήταν, τέλος, (κι αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο) αντίθετα με όσα υποστηρίζουν και επιχειρούν να επιβάλλουν ως άποψη οι σύγχρονοι αναθεωρητές της Ιστορίας, ένα καθεστώς αποδεκτό από τη μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Αντίθετα, τόποι εξορίας και μαρτυρίου, όπως η Λέρος, υπενθυμίζουν σε όσους θέλουν να το ξεχνούν ότι η Δικτατορία των Συνταγματαρχών επιβίωσε χάρη στην ωμή βία και τον καταναγκασμό. Όσοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο επιχειρούν να διασπείρουν τη σύγχυση και να μιλήσουν «για φιλήσυχους πολίτες, που δεν πείραζαν κανέναν και άρα κανείς δεν τους πείραζε»», δεν πιστεύουν κατά βάθος στην ίδια τη δημοκρατία. Αντιμετωπίζουν με καχυποψία την ίδια τη συμμετοχή των πολιτών στα κοινά. Στην Ιστορία υπάρχουν σημεία-ορόσημα. Η δικτατορία ήταν μία τέτοια στιγμή για την σύγχρονη Ελληνική Ιστορία. Ο Τέοντορ Αντόρνο είχε ξεκινήσει μια σημαντική ομιλία του, δέκα χρόνια μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, ότι «η απαίτηση να μην επαναληφθεί το Άουσβιτς είναι η πρώτη και κύρια που τίθεται στην εκπαίδευση». Η ρήση αυτή του Γερμανού φιλοσόφου είναι επίκαιρη –τραγικά επίκαιρη- και σήμερα. Κάτι αντίστοιχο θα λέγαμε ότι ισχύει και για την Ελληνική κοινωνία σήμερα. Πρώτιστο καθήκον της εκπαίδευσης πρέπει να είναι η θωράκιση και ενίσχυση της Δημοκρατίας μας. Και εκδηλώσεις σαν τη σημερινή συνεισφέρουν σημαντικά σ’ αυτόν το σκοπό. Η παρουσία των δασκάλων της Λέρου, νέων εκπαιδευτικών στην σημερινή ιστορική περιήγηση στα κτίρια στο Λακκί που μαρτύρησαν οι αγωνιστές της Δημοκρατίας καθώς και στα κτήρια των Λεπίδων αποτελεί ένα ελπιδοφόρο μήνυμα. Γι’ αυτό σας ευχαριστώ ξανά για την πρόσκληση και θα παρακολουθήσω με ενδιαφέρον τις εργασίες του Συνεδρίου». *** Το Γραφείο Τύπου -.-