Μπενέτος Σπύρου: Οι «γιάφκες» των κομμάτων της μεταπολίτευσης παρήξαν «κωλοπαιδαρία», αλητεία και όχι πολιτικά υποκείμενα

Συνέντευξη στην εφημερίδα Σταθμός της Κω - «Οι «γιάφκες» των κομμάτων της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας παρήξαν «κωλοπαιδαρία», αλητεία και όχι πολιτικά υποκείμενα και σκεπτόμενους ανθρώπους»

«Η περιφέρεια έπρεπε να έχει έναν καθαρά διεκδικητικό χαρακτήρα και να μην είναι ένας κακός διαχειριστής της μιζέριας του κράτους»

 


Ο κύβος ερρίφθη. Ο επί 28 συναπτά έτη δήμαρχος Λειψών Μπενέτος Σπύρου, είναι υποψήφιος περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου, υποστηριζόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Σπύρου, γνωστός ανά το πανελλήνιο για τον χειμαρρώδη λόγο του, το ταμπεραμέντο, την τόλμη και το θάρρος του να μιλά έξω από τα δόντια και τους τύπους που επιτάσσει η πολιτική, γνώστης της τοπικής αυτοδιοίκησης και από την καλή και από την ανάποδη, αλλά και των «τερτιπιών» που χρησιμοποιεί η εκάστοτε κεντρική εξουσία, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον «Σ» μιλά για την απόφασή του, για τους όρους που έθεσε προκειμένου να είναι υποψήφιος, για τη νυν περιφερειακή αρχή, την πολιτική και τους πολιτικούς, ενώ ξεκαθαρίζει ότι, πολιτικά δεν έχει αλλάξει. Τον εξέφραζε και τον εκφράζει το «ρεύμα ιδεών των πρώην «Ιταλών» του ΠΑΣΟΚ του Μιχάλη Χαραλαμπίδη».


Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Ερ: Κύριε Σπύρου, δεν είναι η πρώτη φορά που σας ζητούν να είστε υποψήφιος περιφερειάρχης;

Μ.Σ.: Ναι, μου είχε ζητηθεί και παλιότερα και είχα δηλώσει πως, δεν θα μπω μπροστά για να πιστοποιήσει κάποιος τα εκλογικά του ποσοστά. Τους είχα πει ότι, εάν ανοίξει μία μεγάλη συζήτηση σοβαρή με κάποιες δυνάμεις που εσείς λέτε αντιμνημονιακές, όρος που δεν μου αρέσει να τον χρησιμοποιώ γιατί φταίτε όλοι σας για την κατάληξη αυτής της χώρας, δεν έχω πρόβλημα να μπω μπροστά.

Ερ: Ποιοι είναι οι όροι που είχατε θέσει;

Μ.Σ.: Ότι θέλω να κρατήσω την πολιτική μου αυτονομία και ότι, πρέπει να συμφωνήσουμε και να συμπλεύσουμε σε μια σειρά ζητημάτων που είναι κυρίαρχα, όπως λ.χ. το ακτοπλοϊκό, της υγείας, της παιδείας, όπως και της στρεβλής αντίληψης που μας οδήγησε να βρούμε έξω από το Στόχο 1 και πολλά νησιά δεν έχουν λύσει ούτε τις βασικές τους υποδομές και βέβαια, την ανάδειξη της νησιωτικότητας σαν μόνιμο διαρθρωτικό πρόβλημα για το οποίο κανείς δεν έχει κάνει τίποτα. Αποδομούνται το ένα μετά το άλλο αυτά τα ελάχιστα μέτρα που είχαν παρθεί όλα αυτά τα χρόνια εξαιτίας κάποιων ανθρώπων. Πέντε έξι άνθρωποι διαμορφώσαμε την έννοια της νησιωτικότητας. Σπύρου, Γιαννόπουλος, Αλιφέρης, Δεκαβάλας… Δεν την διαμόρφωσε κανένας άλλος. Παλέψαμε όσο μπορούσαμε, αλλά δεν είδαμε για παράδειγμα τους βουλευτές μας να δημιουργούν κάποια σχέση με τους βουλευτές άλλων περιοχών ανεξαρτήτου πολιτικής προέλευσης. Εδώ δεν μιλάει κανείς, έστω να ακουστεί για την τιμή των όπλων που λέμε. Σε τελική ανάλυση, ενώ αυτά τα πράγματα θα έπρεπε να τα κάνουν οι περιφερειακοί θεσμοί της αυτοδιοίκησης, αυτοί γίνανε κακοί διαχειριστές μιας κατάστασης. Σε μια συνεδρίαση του λιμενικού ταμείου Πάτμου, αλλά και σε άλλα όργανα που μου λέγανε «αυτό είναι παράνομο», τους απάντησα, τι σημαίνει νόμιμο και τι παράνομο; Εμείς είμαστε πολιτικά όργανα. Κάποια στιγμή και οι θεσμοί αλλάζουν. Θα πάρω μια διαφορετική απόφαση, θα την παλέψω και πιθανά θ’ αλλάξει και θεσμικά το α ή το β μέτρο για να πάρει τη σωστή του κατεύθυνση. Αν είναι να είμαι χειροκροτητής ή να καταδικάζω την α ή τη β ενέργεια, τότε έχω χάσει και τον χαρακτήρα μου. Άλλωστε, γι’ αυτό λέγεται και αυτοδιοίκηση. Αυτοδιοίκηση δεν είναι να διαχειριστείς δυο τρία πράγματα με διαφορετικό τρόπο ανεξάρτητα από τις εντολές, που κι αυτό πλέον εξαφανίστηκε, αλλά κάποια στιγμή να αναδείξεις και τη διαφορετικότητά σου.

Ερ: Εάν θέλουν διαχειριστές, μπορούν να ορίσουν μάνατζερ…

Μ. Σ.: Έτσι μπράβο ή με τα σημερινά δεδομένα, να βάλουν δικαστές στην αυτοδιοίκηση. Ε, αυτό δεν έχω καμία διάθεση να το κάνω. Θα πάω σπίτι μου να ησυχάσω.

Ερ: Τι άλλαξε λοιπόν και πήρατε την απόφαση να πείτε το ναι;

Μ.Σ.: Κακά τα ψέματα. Είναι πολλά τα χρόνια που είμαι στο δήμο. Από την άλλη πλευρά, είμαι εξοργισμένος με τη συνεχή αποδόμηση των δομών, όπως η υγεία. Για παράδειγμα να σας πω για το Πολυδύναμο Κέντρο Υγείας των Λειψών, έργο του τελευταίου ΚΠΣ το οποίο όλοι προωθούσαν ως μοντέλο λόγω της οργάνωσής του, το διαλύσανε κι αυτό. Τα πρώτα μέτρα που αποδομηθήκανε με τα μνημόνια, ήταν αυτά της νησιωτικότητας, που σημαίνει ότι, οι άνθρωποι δεν πιστεύουν στην περιφερειακή ανάπτυξη αυτής της χώρας.

Ερ: Αποδεχτήκατε, λοιπόν, την πρόταση, γιατί πειστήκατε ότι αυτή η κατρακύλα θα σταματήσει.

Μ.Σ.: Πείστηκα… Δεν έχω τίποτα να χάσω, 28 χρόνια δήμαρχος είμαι. Το πολύ πολύ να πάω στο σπίτι μου. Αν αυτή η πατρίδα είναι «καταδικασμένη» από κάποιους κι αν δεν αντιδράσουν οι πολίτες αυτής της χώρας, δεν ξέρω τι θα πρέπει να γίνει.

Ερ: Έχετε μιλήσει για «γιάφκες» των κομμάτων της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας που παρήξαν «κωλοπαιδαρία», αλητεία και όχι πολιτικά υποκείμενα και σκεπτόμενους ανθρώπους. Με αυτό ως δεδομένο, πόσο αισιόδοξος είστε για το αύριο;

Μ.Σ.: Γιατί να μην είμαι αισιόδοξος; Να σας πω κάτι ακόμα, συμπληρωματικά σε όσα είπα για «γιάφκες», «κωλοπαιδαρία» κ.λ.π. Το 1974 ψηφίσαμε με δημοψήφισμα κοινοβουλευτική δημοκρατία. Είπαμε τέρμα στις μοναρχίες, τέρμα στα απολυταρχικά καθεστώτα, στη βασιλεία και μάλιστα ψηφίσαμε προεδρευομένη και όχι προεδρική για να μην είναι ο πρόεδρος ένας νέος «βασιλιάς». Βασική κολώνα αυτής της δημοκρατίας, που στην Ευρώπη έχει αναπτυχθεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περιοχή του κόσμου, είναι τα κόμματα. Πέστε μου πότε έγινε συζήτηση στην Ελλάδα για το κόμμα, τι είναι, ποιες οι σχέσεις του με την κυβέρνηση, με το κράτος, με την κοινωνία, τους θεσμούς… Εδώ, υπήρξε ουσιαστικά εισβολή της κομματοκρατίας στο κράτος κα κατάλυση του κράτους. Γι’ αυτό μίλησα για τις «γιάφκες» και όλα τα υπόλοιπα.

Ερ: Πώς σχολιάζετε τη μη αντίδραση του κόσμου στα όσα γίνονται; Αδιαφορία ή καζάνι που βράζει και κάποια στιγμή θα εκραγεί;

Μ.Σ.: Είχα πει πριν 4-5 χρόνια, όταν με ρωτούσαν «πώς ερμηνεύετε την κατάσταση;» το εξής: Διακρίνω μία διάχυτη ομερτά στην ελληνική κοινωνία. Δηλαδή, καταφέρανε να εγκλωβίσουν τον κόσμο, να του πουν «αυτός είναι ο δρόμος, εσύ δεν θα σκέφτεσαι, μόνο θα ψηφίζεις». Φτιάξανε πελάτες, όχι πολίτες και από αυτό το πολιτικό σύστημα εξυπηρετήθηκε, βολεύτηκε το 80% της ελληνικής κοινωνίας. Από εκεί βρήκε και την ευκαιρία ο κύριος Πάγκαλος να πει ότι, όλοι μαζί τα φάγαμε. Δεν είναι έτσι. Θα ίσχυε αυτό αν έλεγε προηγουμένως για τις «γιάφκες» των κομμάτων, για τα «τσογλάνια» του κόμματός του… Κι εγώ στο ΠΑΣΟΚ ήμουνα παλιά, αλλά δεν άντεχα, ασφυκτιούσα. Ούτε ΣΥΡΙΖΑ είμαι. Έχω μια συγκεκριμένη ταυτότητα.

Ερ: Με αφορμή αυτό, πολιτικά που βρίσκεστε;

Μ.Σ.: Πολιτικά είμαι εκεί που ήμουνα. Είναι ένα ρεύμα ιδεών, αυτοί οι πρώην «Ιταλοί» του ΠΑΣΟΚ του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, το οποίο είναι προς εξέλιξη. Δεν έχω αλλάξει.

Ερ: Ας έρθουμε στα πιο ειδικά. Πώς κρίνετε τη μέχρι σήμερα πορεία της περιφέρειας υπό τον Γ. Μαχαιρίδη;

Μ.Σ.: Αρνητική. Είναι ένας θεσμός που τον θεσμοθετήσανε αναγκαστικά για να λένε ότι κάνουν κάτι, όπως στήσανε και τη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, που έχεις πάνω σου τον ελεγκτή του κράτους… Παλιά είχανε τον περιφερειακό διευθυντή, τώρα κάνανε την αποκεντρωμένη διοίκηση και μάλιστα τη στήσανε στον Πειραιά και όχι στο Αιγαίο, γιατί ποτέ δεν συζήτησαν σοβαρά για τον αναπτυξιακό προσανατολισμό του Αιγαίου ενταγμένο σε ένα εθνικό σχέδιο που έπρεπε να δώσουν ρόλο σε κάθε νησί…

Η περιφέρεια έπρεπε να έχει έναν καθαρά διεκδικητικό χαρακτήρα και να μην είναι ένας απλός διαχειριστής και μάλιστα κακός διαχειριστής της μιζέριας του κράτους. Το θέμα δεν είναι να πάρουμε όλοι οι δήμοι από κάτι για να λένε, όπως λέει ο Μαχαιρίδης, ότι δώσανε. Το θέμα είναι αυτό που θα πάρουμε, να είναι ενταγμένο στο συνολικό ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχεδιασμό που έχουμε για τον τόπο μας. Με τη λογική που έχουνε αυτοί, ουκ ολίγα έργα είναι ανενεργά, είναι μη λειτουργικά και άλλα σε εκκρεμότητα.

Ερ: Προς ώρας, ας μείνουμε εδώ κύριε Σπύρου. Πείτε μου μόνο, πότε θα ξεκινήσετε περιοδείες;

Μ.Σ.: Πολύ σύντομα και θα σας δω κι από κοντά.

Ερ: Ας κλείσουμε με το όραμά σας για την περιφέρεια.

Μ.Σ.: Ο περιφερειάρχης μαζί με το Κυβερνητικό Συμβούλιο (ΚΥΣΥΜ) και με εκπροσώπηση της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης, θα καθορίζουν τη συνολική στρατηγική και πολιτική της χώρας, όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Για παράδειγμα να σας πω ότι, στην Ιταλία ο περιφερειάρχης είναι στη γερουσία του κοινοβουλίου. Άρα, το περιφερειακό συμβούλιο είναι το τοπικό κοινοβούλιο, το οποίο μέσα σε ένα πλαίσιο νόμου με συγκεκριμένες κατευθύνσεις, μπορεί και θεσμοθετεί. Δεν εκτελεί απλά τα όποια νομοθετήματα περνάνε μετά τα μεσάνυχτα με σκοτεινό και πονηρό τρόπο.

Εγώ δεν θα είμαι ένα διακοσμητικό στοιχείο. Δεν θα είμαι ένας ρομαντικός τροβαδούρος, γυρολόγος της πολιτικής. Θα κάνουμε έναν αγώνα και αισιοδοξώ ότι, θα είμαστε μπροστά για να πετύχουμε αυτά που σε αδρές γραμμές σας είπα.