Μικρές ηλιαχτίδες αισιοδοξίας - Του Θάνου Ζέλκα

ΜΙΚΡΕΣ ΗΛΙΑΧΤΙΔΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ-Μετά την Κυριακή όλη η χώρα γέμισε νικητές. Με κάποιο παράδοξο τρόπο όλοι είχαν ένα λόγο να γιορτάσουν. Άλλοι γιατί κέρδισαν στην πραγματικότητα, άλλοι γιατί δεν υπέστησαν την ήττα που περίμεναν, άλλοι γιατί ανέβασαν τα ποσοστά τους, άλλοι γιατί πήγαν πιο καλά απ' όσο περίμεναν. Έλάχιστοι ήταν αυτοί που παραδέχθηκαν ότι έχασαν και φυσικά δεν ανέλαβαν όλη την ευθύνη αλλά προσπάθησαν και πάλι να επιδοθούν σ' ένα κυνήγι μαγισσών.

Ο τρόπος που κάποιος διαχειρίζεται την ήττα του είναι ο απόλυτος καθρέπτης της προσωπικότητάς του. Εκείνος που με ανωτερότητα συγχαίρει τον αντίπαλό του και του αναγνωρίζει ότι ήταν καλύτερος, είναι σίγουρα ένας άνθρωπος που έχει και κρίση και αντίληψη και φυσικά έχει περιθώρια βελτίωσης. Εκείνος που ψάχνει να φορτώσει αλλού την ήττα, που ξεσπά βίαια σε ότι βρεθεί μπροστά του και δεν αντιλαμβάνεται ότι τη μεγάλη ευθύνη τη φέρει ο ίδιος, δεν μπορεί να διοικήσει και μάλιστα αν το κάνει θα αποδειχθεί πολύ επικίνδυνος.

Προφανώς τα ανάλογα ισχύουν και για τους νικητές. Ο τρόπος που πανηγυρίζουν, ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τον αντίπαλό τους όταν πια ανήμπορος βρίσκεται στο έδαφος, ο τρόπος που μιλούν και φέρονται μετά την έκβαση του αποτελέσματος, προδίδει σχεδόν όλη τη δομή του χαρακτήρα τους.

Μέσα όμως στο “πανηγυρικό” κλίμα των ημερών κανείς δεν πήρε χαμπάρι πόσα βήματα πίσω κάναμε ως έθνος. Ενώ στο προσκήνιο υπήρξε ο απόλυτος πολιτικός πολιτισμός, στο παρασκήνιο οργίασε η διαπλοκή, ο εκμαυλισμός και όλα τα “ωραία” εκείνα που απαξιώνουν την πολιτική και δικαίως ωθούν τους σκεπτόμενους πολίτες να την θεωρούν βρώμικη.

Υπάρχουν πολλά σημεία στα οποία μπορεί κάποιος να σταθεί. Ένα απ' αυτά είναι η έλλειψη αισθητικής και η καθολική απουσία ουσιαστικών προγραμματικών προτάσεων. Εκείνοι που μίλησαν με πολιτικό και προγραμματικό λόγο εκτοπίστηκαν σε πολύ μεγάλο ποσοστό από τον πρώτο γύρο. Αυτό θα έπρεπε από μόνο του να προκαλεί προβληματισμό για την ποιότητα της πολιτικής ζωής που θα έχουμε στα επόμενα χρόνια.

Μπορεί παρόλ' αυτά να αποδοθεί στο γεγονός ότι τον πρώτο γύρο τον κερδίζουν οι μεγάλοι “σταυροφόροι”, οι ισχυροί “νεροκουβαλητές” και λιγότερο οι επικεφαλής. Εν ολίγοις ακόμα και σήμερα τα “σόια” κερδίζουν τις εκλογές και όχι η ουσία. Ψηφίζουμε ως λαός δηλαδή με βάση το συναίσθημα και όχι με τη λογική. Άρα εμείς οι ίδιοι εμποδίζουμε την έλευση νέων ανθρώπων και κυρίως νέων νοοτροπιών στον πολιτικό στίβο όταν δίνουμε ένα τέτοιο μήνυμα.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό σημείο στο οποίο θα μπορούσε να σταθεί κάποιος είναι ότι σ' αυτές τις εκλογές κέρδισαν όσοι μπόρεσαν να έχουν μαζί τους το χρήμα και ισχυρούς παράγοντες της ευρύτερης κοινωνίας, ακόμα κι αν αυτοί δεν έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία. Άρα είναι φανερό ποιοι θα είναι αυτοί που θα καθορίζουν τις τύχες μας την επομένη. Σίγουρα πάντως δεν θα είναι οι πολιτικοί, αλλά αυτό το είχαμε συνηθίσει βλέποντας αυτό το κακόγουστο έργο που εκτυλίσσεται στην κεντρική πολιτική σκηνή με την τρόικα, το Eurogroup, τα στικάκια της Λανγκάρντ και όλα αυτά τα μονόπρακτα.

Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είμαι αισιόδοξος για το μέλλον. Μπορώ όμως να διακρίνω μικρές ηλιαχτίδες αισιοδοξίας με την εκλογή νέων και αξιόλογων ανθρώπων στα όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αν αυτοί κατορθώσουν να μην εμπλακούν στα γρανάζια του συστήματος, αν αρνηθούν να υποκύψουν στους πειρασμούς της ρουσφετολογίας, αν μπορέσουν να προβάλουν τη δική τους καθαρή και υπεύθυνη πρόταση, τότε όλοι μας έχουμε λόγο να ελπίζουμε.

Η δική τους καθαρή πορεία καθώς και η αποτελεσματικότητά τους θα είναι τα στοιχεία εκείνα που θα μπορέσουν να προσελκύσουν περισσότερους ομοίους τους στην πολιτική και θα σπάσουν τις κατεστημένες δομές της. Ας ευχηθούμε λοιπόν σε όσους μπήκαν με όρεξη και οράματα σ' αυτή την περιπέτεια μέχρι το τέλος της διαδρομής να μην έχουν γίνει ένα με τα φαινόμενα που μπήκαν να πολεμήσουν.

--
Από τη στήλη "ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" στη ΡΟΔΙΑΚΗ της Κυριακής